Czy kiedykolwiek przeżyję swoją pierwszą miłość?

[Gość Romantic94]

Jestem lekko po dwudziestce, nigdy nie byłam na randce, ale...Bardzo tego chcę. Pragnę się zakochać, poczuć smak pierwszego pocałunku, trzymać się za ręce, przytulić się do ukochanego, wyjść na spacer...Boję się jednak, że już dla mnie za późno....Czy jest jeszcze dla mnie szansa? Czy takie pragnienia są czymś złym?

[mgr Kamila Krocz]

Romantic94, Twoje pragnienia są zupełnie czymś normalnym na Twoim etapie rozwoju. Masz dwadzieścia lat i nic dziwnego, że marzysz o randkach, o byciu z kimś bliskim, o uczuciu i intymności. Jesteś jeszcze bardzo młodziutka i wierzę, że wszystko przed Tobą. Pamiętaj jednak, aby z desperacji nie rzucać się w ramiona pierwszemu lepszemu mężczyźnie, który wykaże inicjatywę. Bądź ostrożna i rozsądna. Pozdrawiam!

[Gość Melissa94]

Czemu za późno? Mam 23 lata i od kilku miesięcy jestem w pierwszym związku. Mam również wielu znajomych którzy są sami.
Myślę, że nie masz się jeszcze czym przejmować.

[Gość Romantic94]

Nie wiem, co się że mną dzieje. W latach nastoletnich w ogóle mnie to nie interesowało, jednak w wieku 20 lat naszła mnie taka żałość, taka tęsknota...Powoduje to ból i cierpienie. Seks kiedyś budził moje obrzydzenie, ale teraz....Zaczął mi się podobać, nie wiem nawet dlaczego. Zarzekalam się, że nigdy tego nie zrobię, bo to ohydne, a teraz...Chce to kiedyś zrobić. Już nie wydaje mi się obrzydliwy. Marzę o przeżyciu pierwszego pocałunku...Proszę, opiszcie, jak ta chwila wygląda, jak się do niej przygotować? Co się wtedy odczuwa?

[Gość frtystgd]

Nie zaczyna się budować domu od dymu z komina. Spróbuj naprzód koleżeństwa w relacji grupy rówieśniczej i zobacz czy ci to pasuje. Często samotność powoduje takie myśli jakie masz.

[Gość Romantic94]

Nie wiem, co się ze mną dzieje. Do 20. roku życia miłość między mężczyzną i kobietę, małżeństwo, romanse, seks, były dla mnie rzeczą niedorzeczną, wyśmiewałam to wszystko i odnosiłam się do tego pogardliwie. I nagle, gdzieś tak około 20. roku życia to się zmieniło, jakby mnie piorun trafił -naszła mnie taka żałość, taka tęsknota, że ślub, miłość, bliskość z mężczyzną, seks z miłości -są moim największym pragnieniem. Skąd ta zmiana o 180 stopni? Czy takie pragnienia są czymś złym?

[kikunia55]

Skoro człowiek jest stworzony do tego aby żyć w parze, to kiedyś tego typu pragnienia powinny Cię najśc i dobrze, że naszły. Ktoś tu słusznie zauważyl, że skoro do tej pory chłopcy nie stali w zakresie Twoich zainteresowań, to realizuj swoje potrzeby poznania kogoś, spotykania się, pieszczot, pocalunków w rozsądny sposób. Nie rzucaj się od razu na glęboką wodę, bo troszkę póżno Cię to ogarnęło i możesz żle trafić i tak jak wielkie są Twoje oczekiwania, tak wielkie mogą być Twoje rozczarowania.

[Gość Romantic94]

No bo co to za życzenie -chcieć przytulić się na dłużej do chłopaka.

[Gość Mahomet]

Ja tam nie mam takich potrzeb, a zaraz stuknie mi 30/ tka. Życie bez komornika jest zajebiste:-)

[Gość Romantic94]

Scena z "Matrixa " pocałunku między Neo a Persefoną bardzo pasuje do moich pragnień. Wiele bym dała, aby objąć i pocałować dłużej chłopaka

[Gość Mahomet]

Ale teraz to co drugi chłopak w ogóle nie myje zębów. Czy ty sobie chociaż wyobrażasz to, jak takiemu może walić z papy :-)