Smutek ale brak rozpaczy po śmierci Babci, czy to normalne?

[Gość karlik13]

Witam, w sobotę(07.01) zmarła Moja Babcia i... pierwsze zobaczenie ciała w szpitalu(w domu pogotowie przywróciło puls, ale już nie żyła jak zdążyłem dojechać do szpitala za karetką. Zmarła parę minut po przyjęciu na SOR) były łzy,rozpacz i klucha w gardle natomiast po kilku godzinach uświadomiłem sobie że zawsze martwiła się finansami i utrzymaniem domu po Jej śmierci a uspokojenie dawało Jej zapewnienie że Ja się wszystkim zajmę, to dało mi siłę?motywację? do otrząśnięcia się i pomocą Mamie w załatwianiu spraw związanych z pogrzebem oraz zajęciem się bieżącymi opłatami na ten miesiąc(nic nie było opłacone z racji że jest początek miesiąca). I teraz uświadomiłem sobie że od tamtej pory zapłakałem może raz przy segregowaniu Jej rzeczy i z racji że mieszkałem z nią w jednym pokoju(po śmierci pokój przysłowiowo stał się Mój) chciałbym zmienić jego wystrój(myślę o zrobieniu więcej miejsca i przestrzeni) jednocześnie nie czując rozpaczy(łzy,załamanie,rozpacz) tylko wewnętrzny smutek na myśl że już nigdy nie wejdzie do tego pokoju, nie porozmawia, nie doradzi,nie pooglądamy razem telewizji itp. czy w moim zachowaniu jest coś nienormalnego? niepokojącego? Martwi mnie to że Mama cały czas popłakuje, rozpacza natomiast ja tego nie czuję a czuję tylko smutek, również zastanawiam się czy myślenie o zmianie wystroju pokoju(udekorowaniu w/g własnego gustu) nie jest czymś nienormalnym że zamiast zmieniać powinienem zachować wystrój choćby ze względu na pamięć o zmarłej Babci. Będę wdzięczny za odpowiedź.
Pozdrawiam karlik13.

[Gość karlik13]

Dodam że nie jestem nastolatkiem czy dzieckiem mam 23l. i od dziecka mieszkałem z Babcią w jednym pokoju (z racji że są u Nas dwa pokoje a osób było 5, teraz są 4), myślę że może to z powodu uzyskania swojego pokoju jest chęć dostosowania go do siebie ale czy nie jest to nieodpowiednie,niestosowne?

[unna-1]

Zachowujesz się mądrze, odpowiedzialnie i gratuluję ci, że potrafiłeś znaleźć w sobie siłę, by pomóc rodzinie.
Dobrze, że myślisz o zmianie wystroju wnętrza, ale z realizacją wstrzymaj się troszeczkę, / jakieś dwa tygodnie/ niech mama upora się z największym bólem, bo pewnie będzie ci potrzebna do podejmowania decyzji, co z rzeczami po babci.

Nie ma żadnej reguły, jak reagować po czyjeś śmierci. Każdy indywidualnie to przechodzi.
Ty zachowujesz się prawidłowo i bardzo normalnie.

[kikunia55]

Jeszcze wiele razy będzie Ci smutno i żle, że Babci z Wami nie ma i to pewnie w najmniej spodziewanych dla Ciebie momentach.

Dla niej pewnie najważniejsze byłoby abyś w życiu szedł zgodnie z dobrymi obyczajami panującymi w Waszej rodzinie ,których kiedyś doglądała tylko Ona a póżniej i ona i Twoi rodzice.

Zmiana wystroju pokoju Jej na pewno by nie przeszkadzała, ale z racji, że po Jej stracie najbardziej cierpiąca jest Jej córka a Twoja mama, to jakieś bardziej znaczące zmiany wprowadz po uzgodnieniu z mamą . Natomiast mama może przez dłuższą chwilę być słabo orientująca się w rzeczywistości.Na pewno jest Ci wdzięczna, że sprawy związane z pogrzebem ogarniałeś wspólnie z nią.

Załoba to wcale niełatwy czas i ma najprzeróżniejsze fazy, które nieraz człowieka zaskakują i bardzo przygnębiają.

Jesteś najmłodszy i to zupełnie normalne, że Ciebie najszybciej powinno ciągnąć do "normalności".To nie świadczy o jakimś Twoim "twardym czy nieczulym" sercu.
Nie musisz po Babci oczu wypłakiwać, wystarczy, że bedziesz tak jak do tej pory oparciem dla swojej mamy.