Introwertyczka z cechami ekstrawertyzmu

[Gość nestle]

Witam, mam pewien bardzo duży problem ze znajomą.
Dopóki jej nie poznałam zawsze myślałam, że coś jest ze mna nie tak, ponieważ nie wiedziałam, że jestem introwertyczką. W pewnym momencie wyjechałam z mama na "odpoczynek", bo z nia się nie dało odpoczać, więc zaczelam zachowywac jak ona - otwarta, towarzyska i wogóle, co mnie strasznie męczyło, ale dzięki temu sie trochę zmieniłam, aż za bardzo. Postanowiłam, że do niej zagadam, gdyż wydawało mi się, że ma coś wspólnego ze mną zprzed wyjazdu: cicha, spokojna, nie widziałam, aby miała dużo znajomych, ponieważ ją od dłuższego czasu obserwowałam - tak jak ja. Wszystko było okay dopóki nie powiedziała mi, że mam cechy ekstrawertyka, a ona przyznała się, że jest typem introwertyka. Niestety wyprowadziła sie z bloku. Zaraz potem zainteresowałam się tym pojeciem, ponieważ nigdy wczesniej nie interesowałam sie psychologią, się okazało, że ten termin to strzał w 10, że ze mna wszystko ok. Teraz bardzo chciałabym z nią o tym na spokojnie porozmawiać tylko boję się, że jak wyznam, że też jestem intro to mnie wysmieje, albo powie, że się podlizuje. Nie wiem co robić.

[Kompleksowa]

Ja też jestem introwertyczką,moja mama jest ekstrawertyczką i przyznam się,że imponuję mi tym,jak potrafi rozmawiać z ludzmi. Ja od pewnego czasu,również staram się być ekstrawetyczką,trochę mnie to męczy ale czuję się z tym lepiej.A co do koleżanki,wydaję mi się,że musisz z nią szczerze porozmawiać,pewnie się speszyła tym,że ty jesteś taka "pewna siebie",a ona taka nieśmiała.

[Gość nestle]

Kompleksowa piszesz, że szczerze porozmawiać...nawet już napisałam list do niej, ktory planuję jej dać, ale nie wiem jak rozpocząć tę rozmowę. Glównie chodzi mi o fakt, że nie wiem dlaczego wyznała mi, że nia jest: żebym się odczepiła - bo byłam ekstrawertyczką dla niej, czy z kolei poczuła się przy mnie pewniej, bo padło słowo, że ja nie oceniam ludzi "jesteś w porządku" i chciała, abym powiedziała co na ten temat myślę...
Mam też wrażenie, że trochę ją speszyłam mowiąc, że "fajnie się z nią rozmawia" ale w sensie takim, że ona nie gada o jakiś głupotach jak reszta tylko woli tak jak ja porozmawiać o czymś konkretnym... Nie wiem co mam robić...jak dalej z nią postepować... liczę sie z tym, że moje najblisze spotkanie może być również ostatnim, bo poczuje się urażona, a ja naprawdę baaardzo wiele jej zawdzięczam. Meczyłam sie strasznie ze swoimi cechami do tej pory, a teraz jak już wiem o co chodzi to jestem poprostu sobą mimo że najbliższa rodzina tego wogóle nie akceptuje...

[mikelrun]

jak się chce, to wszystko można

[Gość nestle]

"jak się chce, to wszystko można" - nie za bardzo rozumiem tego stwierdzenia...możesz rozwinąć swoją myśl

[mgr Kamila Krocz]

nestle, ekstrawertyzm czy introwertyzm to po prostu cechy osobowości. Żadna z tych cech nie jest ani lepsza, ani gorsza. Nie rozumiem, dlaczego koleżanka miałaby się poczuć urażoną, jeśli chciałabyś z nią porozmawiać. Poza tym, nie ma sensu na siłę próbować zmienić się z ekstrawertyka na introwertyka czy odwrotnie. Jeżeli ktoś chce się z nami przyjaźnić, to fakt, iż się jest ekstra- czy introwertykiem nie powinien mieć znaczenia. Lubimy kogoś po prostu takim, jaki jest. Mam nadzieję, że znajdziecie z koleżanką wspólny język i fakt, że któraś z Was jest ekstrawertyczką czy introwertyczką nie będzie miał nic do rzeczy. Pozdrawiam i życzę powodzenia!