Lęk przed anoreksją

[Katia999]

Witam serdecznie. W czerwcu zeszlego roku zczęłam odchudzanie. Mam 179 cm wzrostu, 27 lat i ważyłam ok 69 kg. Nei chciałam zrobić sobie krzywdy i radykalnie chudnąć. Postanowiłam zmienić nawyki żywieniowe już na stałe. Postanowiłam ograniczyć spożywane kalorie do 1200 - 1500 kcal dziennie, licząc je i jedząc regularnie co 3 godziny mały posiłek. Odkąd trzymam się tych zasad czuję się szczęśliwsza i zdrowsza. Powoli z czasem zaczęłam też dostrzegać zmiany "po ubranich" i na wadze. Cieszy mnie,ze zmiana nie nastąpiła gwałtownie a zdrowe nawyki weszły mi w codzienność. Wcześniej długo potrafiłam chodzić bez jedzenia, wiczorami zajadając braki. Teraz dużo gotuję i czerpię z tego radość. Na dzień dzisiejszy ważę 53 kg i mimo, iż nie głodzę się i nie zmniejszam ilości posiłków i sposobu jedzenia mam wrażenie,że wciąż chudnę. łapię się na tym,ze codziennie staję na wagę a wszyscy moi bliscy martwią się i ciągle mówią o moim wyglądzie, który wg nich jest niepokojący.Gdy tylkonie spotkam dawno niewidzianych znajomych wszyscy wciąż komentują mój wygląd i szczupłość. Zaczynam się niepokoić czy może nie wpadam w stany przedanorektyczne. Nei chcę zrobić sobie krzywdy, lecz panicznie boję się przytyć i wrócic do stanu sprzed zmiany. Proszę o opinię i rozmowę.Pozdrawiam

[Gość Orzech laskowy]

no to trochę niepokojące jest. Szczególnie to że panicznie boisz się przytyć. Ważysz i tak mało. Jak zaczynałaś się odchudzać to miałaś idelaną wagę do swojego wzrostu a teraz ważysz naprawdę bardzo mało. Moim zdaniem nie mozna do końca zycia jeść 1200 kcal bo tak się nie da, spowolnisz tym tylko metabolizm. Teraz chudniesz bo cały czas masz deficyt ale po pewnym czasie to się zmieni. Dobrze byłoby udać się do specjalisty, pogadać o swoich lękach. Może zastanów się nad tym co się stanie takiego jak przytyjesz te 3 kg? Starcisz pewność siebie, przestaniesz być lubiana, stracisz kontrolę?

[Katia999]

Dziękuję za odpowiedź. Wlasnie na piątek zapisałam się do psychiatry. Chyba właśnie tej kontroli się boję. tj jej utraty...Najgorsze jest to,ze zaczynając odchudzanie chciałam ważyc tak 58, 60 kg a teraz uważam,ze oze 50 byloby lepiej. Bo wciąż np uwazam,ze uda są jeszcze troche za tłuste...pozdrawiam

[Gość Orzech laskowy]

no właśnie tym się charakteryzują zaburzenia, że przesuwa się tą docelową wagę. Że nawet jak się go już osiągnie to zawsze jest coś nie tak.Bardzo dobrze robisz idą do psychiatry.

[Katia999]

Ale mi wstyd przed samą sobą, że doprowadzam się do takiego myślenia. Nie jestem osobą próżną ani zafascynowaną modelkami nastolatką. Może terapeuta pomoże mi zrozumiec moje poczynanie...pozdrr!

[Reyka]

nie masz czego się wstydzic, ten problem jest dośc powszecny. Ty w miarę szybko zdalaś sobie z niego sprawę więc są duze szanse na to że uda ci się pokonać