Problem z podjęciem ważnej decyzji

[Gość myszka1987]

Witam mam 24 lata , jestesmy z mężem 4 lata po ślubie mamy trzyletnią córeczkę. Do tej pory mieszkaliśmy u moich rodziców w duzym mieszkaniu M5 z tego względu gdyż nie było na stać na własne mieszkanie a rodziców wiecęj nie ma niż są gdyż pracują za granicą i przyjeżdzają tylko 3-4 razy do roku na około miesiąc czasu. Wczoraj dowiedzieliśmy się że w pobliskiej dzielnicy jest na sprzedaż atrajcyjne mieszkanie na które mogli byśmy sobie w chwilli obecnej pozwolić, jednak ja od trzech dni nie potrafię podjąć decyzji czy chciała bym się wyprowadzić czy tez nie. Chodzi tutaj o to że w trakcie tego myślenia wyobrazam sobie ze tam bedzie mi zle ze bede tesknic za mieszkaniem w ktorym mieszkam od zawsze , nie potrafie tego przełamać placze i zazywam srodki na uspokojenie bo wiem ze jakiej decyzji bym nie podjela to i tak bede zalowala . Zostane tutaj bedzie mi zle bo chciala bym wkoncu mieszkac na swoim, a wyprowadze sie bede tesknic za tym mieszkaniem do ktorego jestem bardzo przywiazana. Rodzice nic nam nie radza , mowia ze jak chcemy ( ale wiadomo oni kiedys nie beda juz wyjezdzac ) i wczesniej czy pozniej taka decyzje bede musiala podjac. Maz juz nie moze ze mna wytrzymac , kiedys jak nasza corka byla jeszcze bardzo malutka wynajmowalismy male mieszkanie w ktorym czulam sie jak w wiezieniu , tak tesknilam ze poopadlam w depresje nie moglam jesc spac balam sie chodzic po mieszkaniu , zaniedbywalam dziecko to co wtedy przezywalam to byl dla mnie koszmar. Wiadomo mieszkanie z rodzicami jest tez dla mnie wygodne bo jak sa pomagaja mi przy dziecku, teraz gdy mala pojdzie do przedszkola a ja zaczne prace bylo by mi latwiej , ale ja sama nie wiem czy lepiej dla niej bylo by gdy mieszkala tylko z nami rodzicami czy wspolnie jak do tej pory. Błagam o pomoc co mam zrobic z moim mysleniem bo normalnie czuje ze sie wykoncze nerwowo , do soboty mamy dac znac ludziom czy chcemy to mieszkanie czy nie a jak nadal nic nie wiem i niczego pewna nie jestem . A wiadomo jak juz kupie mieszkanie to odwrotu nie bedzie ale nie chce sie takze meczyc . Rodzice jeszcze powiedzieli ze jak my sie wyprowadzimy oni takze beda chcieli zamienic to mieszkanie na mniejsze. Co ja mam robić jak poradzić sobie z myslami??

[Gość rozaliam]

To może zostań w tym mieszkaniu, a to drugie kupcie i zamieszkają w nim Twoi rodzice? Wtedy zostaniesz w mieszkaniu, do którego jesteś przywiązania, poza tym jest duże, więc w sam raz dla rodziny. Natomiast rodzice mogą mieszkać w tym drugim, mniejszym i jak napisałaś jest ono w pobliżu, więc zawsze będą mogli pomóc przy dziecku.

[Natalia Bator]

W takiej sytuacji kupiłabym te mieszkanie i zaproponowała rodzicom czy by się nie zamienili. W ten sposób zostałabyś w swoim ulubionym mieszkaniu, a rodzice również mieliby swoje własne mieszkanie i trochę mniejsze, czego przecież chcą. Bardzo przezywasz wyprowadzkę z domu, ale musisz wiedzieć, że jesteś dorosłą kobietą, masz męża, dziecko czyli swoją rodzinę i musicie sami stworzyć swój wymarzony dom. Kiedyś trzeba przeciąć pępowinę i się uwolnić. Wiele par marzy o własnych czterech kątach aby meblować i remontować je od podstaw. Nie stresuj się i nie zniechęcaj, uwierz, że jesteś w takiej sytuacji, o której inni moga tylko pomarzyć - doceń to. Pora zbudowac własne gniazdko - nie rezygnuj z tego, zwłaszcza, że masz taką możliwość. Twój mąż na pewno Cię wspiera, jeśli jestes bardzo wrazliwa i bardzo przeżywasz tę sytuację, a juz wcześniej były sygnały, że możesz miec depresję, porozmawiaj z psychologiem. Nie chciałabyś chyba aby ominęły Cię jedne z najfajniejszych chwil! Powodzenia!