Fobia społeczna

[dorfoka]

Witam. Nie wiem od czego zacząć..Jestem mężatką od około roku, mieszkamy z teściami. Od 10 lat (teraz mam 27) cierpię na zaburzenia depresyjno- lekowe. Myslałam, że zmiana środowiska, miejsca zamieszkania spowoduje ze poczuje sie lepiej. Niestety, tak jak i w domu rodzinnym brakuje mi akceptacji, zrozumienia, miłości. Męża często nie ma, pracuje- ja niedawno zaczęłam prace. Moje lęki są wszechogarniające- lęki w relacjach z ludźmi w pracy- lęk przed krytykanctwem (moja matka czesto mnie krytykowala w dziecinstwie nie wiedzialam nawet za co- jak jej sie podobalo i miala gorszy humor to sypala przeklenstwami jak z rekawa). Mam niepelnosprawnego brata, potrzebujacego opieki 24h, ktora wykonuje matka- ojciec zawsze zajety byl praca. Ja byłam zawsze bardzo niesmiala, lękowa.
Czasem nie chce mi sie zyc, chce umrzec, czuje sie wyizolowana z zycia w spoleczenstwie i rodzinnym gronie.

[mgr Kamila Krocz]

Witaj dorfoka!

Napisałaś, że cierpisz na zaburzenia depresyjno-lękowe. A czy leczysz się w jakiś sposób? Bierzesz leki albo korzystasz ze wsparcia psychoterapeutycznego? Sam nastrój nie poprawi się ot tak. Co więcej, nieleczona depresja i nerwica mogą się jedynie pogłębiać.