Brak motywacji i przygnębienie

[Gość semiczi]

Witam, mam 17 lat, zawsze byłam radosna, roześmiana. Wierzyłam w siebie i swoje możliwości, wiedziałam, że wszystko mi się zawsze uda, ogolnie bylam nastawiona pozytywnie do ludzi i tego co robilam. Od jakiegos czasu jest zupelnie inaczej, brak motywacji do robienia czegokolwiek. Wstaje rano, zeby "przeżyć", a nie "żyć", ciągle chce mi się płakać. Najgorsze jest to, że od mojego rozstania z chłopakiem minęło pół roku i było wszystko dobrze, nie myślałam o nim i własnie teraz wszystko wróciło, wszystkie wspomnienia, za każdym razem kiedy sobie o nim przypominam, czuje pustke, samotnosc...nie wiem dlaczego nagle teraz tak sie dzieje, ale chcialabym to zmienic, wstawc znowu ze swiadomoscia, ze dzisiejszego dnia cos mi sie uda, ze bede z siebie dumna...a tak nie jest i mi sie

[Tarja]

Myślę, że dzieje się tak, bo weszłas w okres tęsknoty za tym chłopakiem. Emocje wynikające z rozstania opadły i pojawiła się tęsknota. Tak czasem jest, że gdy te najwieksze emocje opadaja zaczyna nam tej osoby brakowac, czujemy pustke i mozliwe, ze tak jest i w tym wypadku. Staraj sie nie tkwic w tym stanie - spotykaj sie ze znajomymi, wychodz z domu, bo jak bedziesz tkwila w samotnosci i myslala wlasnie o rozstaniu, to bedziesz czula sie jeszcze gorzej.

[psycholog Katarzyna Garbacz]

Witam serdecznie,
Semiczi napisałaś, że pół roku temu rozstałaś się z chłopakiem i teraz dopadły Cię wspomnienia o nim, pustka, poczucie samotności. Być może tuż po rozstaniu tłumiłaś swoje emocje, nie pozwalałaś im wyjść na zewnątrz, dlatego reakcja na stratę jest opóźniona.
Zastanów się czy po rozstaniu z nim, coś zmieniło się na plus dla Ciebie - może zyskałaś czas dla siebie, na realizację swoich pasji? Warto, żebyś spojrzała na rozstanie nie tylko z perspektywy strat, ale także zysków.
Pozdrawiam

[Gość Semiczi]

Patrzyłam już na to z różnych stron,staralam się doszukać pozytywów w tym rozstaniu,ale na marne.Z jednej strony wiem,że to nie był człowiek dla mnie,że przez niego tylko cierpiałam,ale z drugiej strony go kochałam i mi na nim zależało. Chciałabym zmienić coś w moim życiu,zostawić za sobą przeszłość,być w końcu szczęśliwa,tylko że nie zupełnie wiem,jak mam to uczynić. Pozdrawiam

[psycholog Katarzyna Garbacz]

Nie ma na to jedynej, dobrej recepty. To, co może być pomocne, to skupienie się na sobie i realizowanie swoich pasji. Może masz jakieś hobby, które przekierowałoby Twoje myśli na inne tory?
Poza tym pamiętaj, aby dbać o siebie, pielęgnować uczucia przyjaźni do własnej osoby.
Pozdrawiam