Strach przed dorosłością

[eternitto]

Witam!Mam 14 lat. Chciałem się was poradzić na temat mojego problemu, który męczy mnie już długi okres czasu. Otóż, wiem że jestem w okresie dojrzewania, że niedługo wchodzę w dorosłość i niesamowicie się tego boję. Niedługo muszę wybrać szkołę średnią, ale ja nie wiem jaką i w ogóle co będę robił w życiu. Boję się o moją przyszłość, że coś mi się nie uda, nie powiedzie. Zazdroszczę wszystkim, którzy ułożyli sobie życie i "mają spokój", którym po prostu się poszczęściło. Ja pochodzę z małej miejscowości i automatycznie sobie wmawiam że nic mi się nie uda w życiu osiągnąć, choć wiem że to nie do końca prawda. Jak już wspomniałem zazdroszczę tym , którzy coś osiągneli , aktorom itd. Ten problem okropnie mnie męczy i nie daje mi żyć. Czuję sie przygnębiony, smutny nic mnie nie cieszy. Jestem tym okropnie sfrustrowany. Boje się komukolwiek zwierzyć, a właśnie tego mi brakuje.Proszę o porady . Może to tylko chwilowy stan albo występuje w okresie dojrzewania? Proszę o pomoc i dziękuję.

[Gość InnyInna]

Zdecydowanie Twój stan jest spowodowany strachem przed przyszłością. Proces dojrzewania potęguje jeszcze bardziej negatywne emocje.
Pamiętaj, że jakby co szkołę średnią da się zmienić. Poza tym edukacja nie musi się kończyć właśnie na tym a studia możesz podjąć w zupełnie innym kierunku niż profil Twojej szkoły.
Nie ma się czego bać ani czego zazdrościć. Zauważ, że w przypadku tych kilku docenionych aktorów istnieją tysiące, o których nie słychać. Nie każdy odnosi tak zwany sukces.
Istotne jest to żebyś przestał się bać bo mimo, iż wkraczanie w dorosłość nie musi być zbyt łatwe to jest to droga, którą każdy przeszedł lub przejdzie i nie ma powodu, dla którego Tobie miałoby się to nie udać.
Mnóstwo ludzi pochodzi z małych miejscowości i układają sobie życie na poziomie. Niby dlaczego wielkość miejscowości miałaby decydować o Twojej przyszłości? To zależy tylko od Ciebie.
Tak naprawdę to niewielu osobom udaje się iść we właściwym kierunku już w tym wieku. Pamiętaj, że to co będzie później nie musi ograniczać Twoich wyborów.
Zdecydowanie porozmawiaj z rodzicami o swoich obawach. Są ludźmi dorosłymi i tak samo jak Ty teraz także mieli 14 lat. Zapytaj ich jak oni poradzili sobie z tym problemem.
Ja też kiedyś nie wiedziałem, co chce robić.
Śmiało pisz o tym wszystkim, co Ci nie daje spokoju.
Pozdrawiam.