Niepokojące zachowanie dwulatka

[Michal19]

Witam. Od pewnego czasu niepokoi mnie zachowanie syna. Synek ma 2,5 roku. Pierwszy rok życia przebiegał bezproblemowo, wszystko rozwijało się tak jak należy i we właściwym czasie. W wieku 13 m-cy synek poszedł do klubiku gdzie chodził chętnie, nie płakał jak go zostawiałam na pożegnanie całus i gonił do pokoju zabaw, panie się nie skarżyły mówiły że ładnie się bawi i jest grzeczny. Słyszałam również że bawi się sam (inne dzieci były troszkę starsze i mówiące) ale i z dziećmi nic mu nie przeszkadza. Na początku nie chciał bawić się w tańce w kółeczka ale po aklimatyzacji tańczył, malowa i wykonywał tak jak grupa polecenia. Synek był karmiony piersią 13 miesięcy dietę rozszerzałam od ok 6 m-ca i wszystko było ok. Jak poszedł do klubiku Panie zalecały abym póki co przynosiła mu znane posiłki jednak po 2 tyg nie chciał jeść swoich tylko to co reszta dzieci. Jadł tylko zupy, drugie danie bardzo rzadko i tu zaczęłam się zastanawiać czy jest ok. Wyniki badań dodam że są ok. Więc je zupy i w zupie może być praktycznie wszystko natomiast ma opory przed zjedzeniem danych rzeczy luzem, np parówki nie chciał jeść, jajka też ale jak była w zupie to zazwyczaj jadł. Klasyczne drugie danie nie do zjedzenia ale jak zaleje rosołem to raczej zjedzone. Zdarza się że zje inne rzeczy typu gołąbki, czy jakiś gulasz ale rzadko. Je oprócz tego wafle ryżowe, pieczywo chrupkie i podobne rzeczy suche, płatki na mleku jogurty ale bez owoców. Owoce je od niedawna podobnie jabłko i banan. Kiedyś nie wziął do ręki niczego co by mogło zostawić jakiś ślad teraz już jakby się przełamał bo bierze niechcianą parówkę, banana, ser, wedline czasami jak coś jest bardzo śliskie to zostawia. Ostatnio mimo iż umie jeśc widelcem makaron z sosem jadł palcami więc jakby nadwrażliwość ustępowała. Innych rzeczy nie je. kolejna rzecz to mowo. Mówi ok 10 słów i ostatnio coś "bełkocze" mało zrozumiale. Komunikuje sie dobrze bo potrafi wskazać co che, zawołać po swojemu osobe i pokazać własnym palcem na daną rzecz lub np przynosi pusty kubek jako że chce pić. Jeśli chodzi o zachowanie to jest pogodny, uśmiecha się prawidłowo reaguje na emocje, jest czułu (jak wstanie pierwsze kroki sa do naszego łóżka i daje buziaka nam i bratu). Czasami jest złośliwy. Mam drugiego syna (3m-ce) i jeśli za długo wg starszego się nim zajmuje a on mnie potrzebuje to się denerwuje, krzyczy lub płacze, wysypie zabawki itp. Często robi te rzeczy patrząc prosto w oczy jakby chciał powiedzieć "wiem że nie wolno ale i tak to zrobię". Jak powiem że źle zrobi i idzie na 2 minuty na karę to wraca i przychodzi się przytulić i na pytanie czy będzie już grzeczny i czy wie że źle zrobił odpowiada że Tak i najczęściej poprawi się. I na koniec słowo o kontakcie wzrokowym i wychodzeniu z domu. Z nami kontakt ma cały czas, czasami jak go wołam (reaguje) i mówię popatrz na mnie to popatrzy a czasami jak jest zły to mówi Nie i nie chce patrzeć no ale w sytuacjąch gdy jest zły, zdenerwowany. Z dziećmi, kuzynami bawi się zawsze i kontakt jest ze starszymi w zależności. Czasami jak jest sam na sam to nie chce patrzeć lub jak jest to obca osoba a czasami jak ktoś w sklepie (lubi chodzić na zakupy) na niego spojrzy i się uśmiechnie to się zawstydzi i schowa za mnie a za sekundę sam zaczyna zaczepiać wzrokiem. Lubi jeździć na zakupy, na plac zabaw, do kościoła i na zwykłe spacery (mamy trasę spacerową ale jak chce zmienić to nie ma problemu czasami w razie protestu powiem zobacz tam jest to czy tamto i bez problemu pójdzie a czasami potrafi rozpłakać się na środki ulicy). Dlugo to opisałam i może troszkę chaotycznie ale to są wszystkie zachowania jakie mają miejsce. Dodam że lubi odkąd biorę go do kuchni pomagać w przygotowywaniu potraw. Zastanawiam się czy takie zachowanie może oznaczać coś niepokojącego. Mowa opóźniona to pewne ale czy w coś to łączyć czy gdzies się udać czy jest to normalne zachowanie jak na dwulatka-niejadka.

[Halszkaa]

najpierw idź do pediatry, potem do poradni psychologicznej. Tam go zbadają i porozmawiają z toba, z dzieckiem i postawią odpowiednią diagnozę