Rodzina wypiera się mojej choroby psychicznej

[Gość sh...an]

Witam!
Mam dwadzieścia jeden lat i po wielu mniej lub bardziej trafnych orzeczeniach, zdiagnozowano u mnie zaburzenia afektywne dwubiegunowe.
Obecnie jestem w okresie mieszanych nastrojów i naprawdę jest mi ciężko, nie sądzę bym mogła wytrzymać już dłużej w moim stanie.
Mój problem jednak jest z goła inny- moja rodzina jest dość specyficzna i posiada raczej zaściankowe poglądy. Cały czas myślą, że mam schizofrenię lub rozdwojenie jaźni i kompletnie nie chcą zrozumieć tego co się ze mną dzieje. Dodatkowo, za pierwszym razem zdiagnozowano u mnie zaburzenia lękowo-depresyjne, moja matka nie zgodziła się na moje leczenie, twierdząc, że zawsze już będzie się to za mną ciągnąć, nigdy nie dostanę pracy i nie dostanę się na studia. Przez ostatnie miesiące lekceważyła mój stan, twierdząc, że sobie wmawiam. Po ostatniej diagnozie stwierdziła, że psychiatra na pewno się pomylił i pod różnymi groźbami, zabroniła mi brać stabilizator nastroju. Nie wiem juz jak mam z nią rozmawiać, jak jej wytłumaczyć, że nie czuję się dobrze i potrzebuję tych leków, aby poczuć się w końcu normalnie.
Liczę na odpowiedź i pozdrawiam,
Marvel.

[Tarja]

Faktycznie jest to problem, który musi zostać rozwiązany, bo Twoja mama w pewien sposób blokuje drogę Twojego powrotu do zdrowia, płyca troche problem nawet nie tylko spłyca ale sama stawia diagnozę, że jest inny albo, że go nie ma. Myślę, że dobrym rozwiązaniem byłaby konsultacja z psychiatrą Ty i mama. Może lekarz wytłumaczy Twojej mamie w czym jest problem, co to za choroba i  że powinna Cię wspierać a nie demotywować. Dobrze by było gdyby Twoja mama dołączyła do grupy mam mających dzieci z podobną chorobą może wtedy zrozumiałaby,  że to jest fakt, że potrzebujesz jej wsparcia. Jeśli się nie zgodzi i nie będzie chciała rozumieć, pozostaje tylko to, abyś jej nic nie mówił i sam kontynuował leczenie. Jesteś pełnoletnią osobą i Twoja mama nie może decydowac co masz łykac co nie. Po prostu lecz sie nie mówiąc jej o tym.

[Gość pannaktos22]

zabranie mamy na wizyte do lekarza to pomysl w dziesiatke, zacznij od tego :) tak czy siak - Twoja mama musi to zrozumiec...

[psycholog Katarzyna Garbacz]

Witam serdecznie,
Marvel Przedmówczynie mają rację - wsparcie i zrozumienie bliskich jest jednym z czynników wspomagających leczenie i chroniących przed nawrotem choroby.
Myślę, że zachowaniem Twojej rodziny kieruje lęk i obawa przed opinią społeczną. Żeby zmniejszyć ten lęk myślę, że warto, aby zapoznali się oni ze specyfiką Twojej choroby - najlepiej wspólnie wybrać się do psychologa/psychiatry. Istnieją też, tak jak napisała Tarja, grupy wsparcia dla osób z ChAD i ich rodzin.
Życzę powodzenia i pozdrawiam

[pink elephant]

Moim zdaniem powinienes skupic sie na sobie i na leczeniu nie musisz mowic rodzinie o wszystkim niech to bedzie Twoja intymna kwestia bo chodzi o to ze masz wyzdrowiec a nie o to co oni sadza bo oni tego nie rozumieja a nie ukrywam ze to dosc przykre i ze nie powinno tak byc