Uczucie?

[Gość Zagubiony człowiek]

Mam mały problem, narodził się w chwili zerwania z byłą po 2.5 miesiąca bycia razem. Do dziś ją kocham, to ona zerwała, nie zawsze się dogadywaliśmy, gdyż będąc idiotą patrzyłem głównie na siebie, ona chciała postawić szybko na partnerstwo. Dużo razy próbowałem ją odzyskać, spędzałem z nią wiele czasu, choć targały i do dziś targają mną strasznie emocje. W listopadzie ubiegłego roku zaprosiła mnie na wycieczkę gdzie fizycznie okazywaliśmy miłość, jednak nie chciała wrócić do związku. Załamałem się od razu. Od czasu zerwania mam doła strasznego, który jest generalnie ukryty, staram się tego nie okazywać, a o problemie nie rozmawiać. Wracając, po tym nie wytrzymałem i obraziłem ją przez komunikator internetowy. Puściły mi nerwy. Przeprosiłem ją, ale wiedziałem, że to koniec, wtedy się obudziłem i zauważyłem, dlaczego zerwała ze mną. Przez miesiąc nie przemówiliśmy do siebie, jednak kochana dała mi na gwiazdkę prezent, jak się dowiedziałem później, szukała go cała masa ludzi, których ona zmotywowała do tego. Ja też tak zresztą zrobiłem i dałem jej swój, a później się spotkaliśmy. Licząc, że może emocje po awanturze osłabły, co sugerowały powyższe działania, napisałem do niej, przez co na mnie nakrzyczała, że bez sensu do niej pisze jakieś gówniane wiadomości. Od tego czasu nie patrzy na mnie, spuszcza wzrok. Ja nie wiem do końca co mam zrobić. Nie wiem jak ona się czuje, co myśli, co chciałaby zrobić, jakie są jej plany na przyszłość. Byłem zawsze szczęśliwy, spokojny, a teraz generalnie przyszła huśtawka emocjonalna, często płaczę z jej powodu. Wiem, że zaraz ktoś przyjdzie i powie, mężczyzna mięczak, nie, ten się nie boi swoich słabości. Co byście zrobili na moim miejscu? Coraz trudniej mi sobie poradzić z tym, powoli wpadam w depresję. Nie rozmawiam o tym z nikim, to sprawa nas dwoje. Problem generalnie polega na tym, że jak się nie kontaktuje wcale, chcąc zacząć zapominać, to ona z czasem zaczyna się kontaktować, a jak ja zaczynam się kontaktować to ona stawia silną barierę. Było tak już 4 razy... Co sądzicie, że jej chodzi po głowie? Na pewno ona wstydzi się swoich emocji, typu smutek, płacz, nie powie mi o tym. Co może chodzić jej po głowie? Powoli mam dość.
Miłego wieczoru!
Dodam, że jesteśmy z jednej klasy w sumie, mamy po 17 lat.

[Złotarączka]

Młody człowieku, gratuluję Ci pierwszych doświadczeń!! Są Twoje!! Nikt Ci tego nie odbierze! Rozumiem, że przeżywasz w aktualnej chwili nieprzyjemne emocje, ale nikt i nic nie byłby w stanie opisać Ci teoretycznie tego wszystkiego, czego doświadczasz. Tego też nie dowiesz się z żadnej książki. Po to właśnie jest życie, aby je przeżywać, doświadczać go i uczyć się, dojrzewać do dalszego, dorosłego życia, w którym należy dokonywać radykalnych wyborów.
Jeszcze raz gratuluję!!
Z koleżanką chodzicie do jednej klasy więc do czasu skończenia szkoły będziecie się na co dzień spotykać. Możesz przy okazji powiedzieć jej 'Cieszę się żeśmy razem doświadczyli tego i owego', po czym nie wysyłajcie sobie więcej gównianych wiadomości ani innych niejednoznacznych komunikatów. Wspólne uniesienia dobiegły końca.

[Gość xenoa]

Złotarączka

Możesz przy okazji powiedzieć jej 'Cieszę się żeśmy razem doświadczyli tego i owego', po czym nie wysyłajcie sobie więcej gównianych wiadomości ani innych niejednoznacznych komunikatów. Wspólne uniesienia dobiegły końca.

Hehe.. :)
Jeżeli będą między wami jeszcze jakieś kołowrotki, to powiedz jej że albo 1. próbujecie nad tym pracować albo 2. 100%-owo to koniec, bo Cię to męczy. ale tak 100%-owo.
W wypadku gdyby zwycięzyło pierwsze, obiecaj jej postarać się nie być idiotą i popracować nad sobą - i rzeczywiście to rób:)
W wypadku 2 zamykacie temat.

[Złotarączka]

~xenoa

albo 1. próbujecie nad tym pracować albo 2. 100%-owo to koniec... ale tak 100%-owo

:)