Co robić gdy dziecko woli jednego z rodziców?

[Gość mama 6-latki]

Moja córka to 100% córeczka mamusi. Jest nią od samego urodzenia, odkąd tylko przyszła na świat. Dziś moja córcia ma 6 lat i wątpię by jej się coś odwidziało. Jestem szczęśliwa że mała tak mnie kocha i tak za mną szaleje, ale czasami staje się to już męczące. To nie jest tak że nie kocha męża, ale wyraźnie na każdym kroku mnie faworyzuje. Gdy tylko wracam do domu już nic się dla niej nie liczy, wskakuje na mnie, obcałowywuje mnie i ciągnie do swojego pokoju. Chodzi mi o to że wtedy gdy mój mąż jest u niej w pokoju gdy tylko się zjawiam ona natychmiast go wyprasza, a nie chcę po prostu żeby było mu przykro. Gdy miała 3-4 latka za każdym razem gdy wychodziłam do pracy były cyrki w domu bo było rzucanie się na ziemię, zatrzymywanie mnie, krzyk, płacz... Mała rzucała się na kolana na ziemię i nie chciała mnie wypuścić. Ostatnio była u nas taka sytuacja że mała siedziała przy stole i chciała herbatę, mąż poszedł do kuchni, a ona krzyczy "ale ja chcę żeby mamusia mi zrobiła!", a akurat wychodziłam wtedy do pracy. Do innych ludzi też jest negatywnie nastawiona, nawet do dziadków. Ona jest źle nastawiona do każdego kto nie jest mną. Ja naprawdę bardzo się cieszę że mała mnie tak kocha bo też jest moim oczkiem w głowie, ale tak jak napisałam wyżej niektóre sytuacje są już dla mnie męczące. Chodzi mi po głowie dziecięcy psycholog, ale sama nie wiem... Chyba mogę się zgłosić do niego z takim problemem, a i małej taka wizyta i rozmowa może dobrze by zrobiła. Czasem też się zastanawiam że może przeze mnie jest tak jak jest, od początku na wszystko pozwalałam córce, zasypywałam zabawkami, różnymi ubrankami... Sama nie wiem... W każdym razie dobrze by było jakoś rozwiązać ten problem. Może tu mi ktoś pomoże, byłabym bardzo wdzięczna. Pozdrawiam.

[ka-wa]

Faktycznie sama powinnaś bić się w piersi...
A do psychologa wybierz się sama, skoro dalej nie wiesz jak postępować z dzieckiem, dopiero psycholog dziecięcy Ci powie czy jest celowa wizyta dziecka.
Ty musisz zmienić postępowanie i nauczyć się odmawiać córce, bo wychowasz egoistkę.

[kikunia55]

Scenka, w ktorej tata jest w pokoju małej a jak Ty wejdziesz di pokoju to tata jest wypraszany- i to wszystko przechodzi tak sobie spokojnie. Skoro mała tak bardzo Cię kocha, to powinnas wprost jej powiedzieć,że tak się nie robi, bo tacie jest bardzo przykro. Jak nie bedzie chciala zrozumieć to trzeba pokazać jej na przykladzie. Jestes z nia w pokoju, wchodzi twój mąż a Ty ja wypraszasz, bo mówisz,że teraz juz się nią znudzilas i chcesz być tylko ze swoim męzem,. I wtedy dopiero dochodzenie, czy jej się choć trochę zrobilo smutno skoro zamienilas jej towarzystwo na towarzystwo jej taty.

Uczenie "nie rób drugiemu, co Tobie niemiłe" jest wazną częscią wychowywania.

[Gość miqpla]

Pokaż też jej, że kochasz swojego męża, rodziców. Że Tobie jest smutno, kiedy ona ich odsuwa i zabiera sobie ciebie na wyłączność. Pokaż jej gestami, że ci jest smutno, że brakuje ci tych, których wyprosiła z waszej wspólnoty. Jeżeli twoja córeczka bierze Ciebie dla siebie, tak jak bierze się przedmiot, to twoje zachowanie zrobi na niej małe albo żadne wrażenie. Postawa dziecka: baw się ze mną bo jak nie to terror i twoje smutki mnie nie wzruszą, oznacza, że chyba coś jest nie tak. A jeżeli to prawdziwa wielka dziecięca miłość, to będzie chciała twego dobra. Może uda się wtedy nawiązać jakąś poważniejszą (na miarę sześciolatki) rozmowę na ten temat.

[Gość Psychoaktyw]

Spokojnie , nic tu nadzwyczajnego nie napisałaś z wyjątkiem tego że wyrabiasz się jako matka. Co do reszty osób za wyjątkiem ojca naturalna asertywność to normalka przy tak silnym wsparciu rodziców , dzieci lgną do osób trzecich gdy mają deficyt rodzicielski wtedy szukają go u innych.
Ja bym trochę zagonił tatę do opiekuńczości aby zbalansować emocje i wyrównać wychowanie na dwoje , ciebie odciąży a córka zacznie powoli przyzwyczajać się do taty. Głównie zabawa , wspólnie wyjścia i gadżety tylko jakieś dziecięce lub o takiej tematyce. Jeśli boisz się że mąż może nie dać rady to w tym wypadku masz własny problem niedotyczacy reszty członków rodziny. To tyle.

[Gość Psychoaktyw]

A bo zapomniałem dopisać, zachowanie córeczki względem innych to nic innego jak brak pewności czy zaufania. Zapytaj córci co robi z tatą czy inną osobą pod twoją nieobecność. Może bardzo się nudzi ?