Ciągłe uczucie zamulenia i beznadziejności

[Gość Tracenadzieje]

Witam. Pisze bo już nie wiem co robić. Coraz częściej miewam czarne myśli aby z tym wszystkim skończyć. Jestem facetem. Mam 30 lat i od lat (co się pogłębia) mam ciągłe uczucie beznadziejności, takiego wewnętrznego zamulenia. Nic mi się nie chce, nic mnie nie cieszy. Jak jestem w towarzystwie to odzywam się najczęściej wtedy gdy ktoś mnie o coś zapyta. No dobra, staram się czasami coś powiedzieć od siebie, ale tylko po to aby nie uważano mnie za jakiegoś odludka. Do wszystkiego muszę się zmuszać. JEDYNE co sprawia mi jako taką przyjemność to spotkania z trzema najbliższymi znajomymi. Chociaż nawet i to (tak jak wspomniałem o pogłębiającym się uczuciu beznadziejności) sprawia mi przyjemność coraz mniejszą. Mógłbym jeszcze długo zrzędzić, ale każdy chyba już mniej więcej rozumie o co chodzi.

Czy ktoś ma/miał podobną sytuację? Czy psychiatra potrafi pomóc? Czy istnieją psychotropy potrafiące przywrócić radość i chęć życia? Mam 30 lat, a więc jestem w wieku kiedy powinienem tryskać życiem i czerpać z niego pełnymi garściami. A ja mam chęć do życia i wigor 90-letniego staruszka. I tutaj nie przesadziłem bo mój 80 letni dziadek ma więcej chęci i robi więcej ode mnie :(

[mgr Kamila Krocz]

Opisane przez Pana objawy mocno korespondują z obrazem klinicznym depresji. Przez Internet jednak nie można postawić diagnozy, dlatego odsyłam do lekarza psychiatry. Lekarz zdecyduje, jaka forma leczenia byłaby dla Pana najlepsza - czy leki, czy psychoterapia. A może i jedno, i drugie? Proszę nie zwlekać z konsultacją i pozwolić sobie pomóc. Depresję daje się z powodzeniem leczyć. Powodzenia!