jestem upośledzona

[Gość Abc345]

Mnie też wyrzucają z pracy bo podobno jestem za powolna w wykonywaniu czynności i za wolno się uczę. Gdzie znaleźć jakiegoś psychologa, psychiatrę, lekarza, który by ocenił czy nie mam ułomności i czy należy mi się jakaś grupa inwalidzka? Jak sobie pomóc, gdzie szukać pomocy żeby nie skończyć kiedyś jako nędzarz, bezdomny kiedy rodziców zabraknie?

[1996]

Abc- Witaj
Mam to samo co Ty (wolne ruchy itp)
Moze sprobuj sb wyrobic orzeczenie o Niepelnosprawnosci?
Pojdz do neurologa, psychologa.

[Gość poetasercem]

A masz stwierdzone upośledzenie? Jeśli nie, to istnieje też coś takiego, że człowiek, który w okresie dojrzewania niczego się jakby nie nauczył, rodzice nie przykładali wagi do jego rozwoju to wówczas psychika takiego człowieka automatycznie wmawia do podświadomości chorobę, a tak naprawdę wszystko jest z Tobą w porządku. W sumie ciężko stwierdzić tylko po tym opisie, najlepiej byłoby gdybyś upewniła się i zrobiła test u psychologa na inteligencje, a najlepiej szereg testów dla pewności.

[Gość Krzysztof331]

Witaj lepiej nie mógłbym streścić swojego życia wygląda dokładnie wszystko tak samo , nie mam znajomych mam problemy z logicznym myślenim , nieraz delikatnie z mówieniem , bardzo słaba pamięć do tego częste zmiany nastrojów kilka razy w ciągu dnia , jest tego dużo więcej różnego rodzaju delikatnych braków , piszecie że życie jest tylko jedno i wogole ale jest straszne żyć jakby w innym świecie mają świadomość jak inni ciebie oceniają i bardzo szybko deskredytuja.trzymaj się mimi wszystko warto walczyć

[Gość Gość x]

Nie jesteście sami :-|

[Gość Jaaaaasas]

Jeżeli jeszcze odwiedzasz ten portal to z chęcią Ciebie poznam bliżej, mam podobnie jak Ty.. Może używasz komunikatora GG? Podaj numer z chęcią napisze

[Sylwia7741]

tez jestem upośledzona i jest to potwierdzone przez psychologa. miałam robione testy w wieku 16 lat. od 1 klasy podstawowej miałam obniżony poziom nauczania , bo nie dawałam sobie rady, chodziłam do poradni psychologicznej co jakiś czas . byłam w normalnej szkole . jak kończyłam gimnazjum wychowawczyni poleciła zawodówka z nauczaniem specjalnym bo w normalnej szkole bym sobie nie dała rady . potem skoczyłam zaocznie szkołę średnia nie mam matury . wychowywałam się w rodzinie alkoholowej zaznałam przemocy: fizycznej i psychiczną . jak chodzi o naukę to nie miałam z ich strony żądnej pomocy . większości życia pracowałam w zakładach chronionych i było spoko nie miałam problemów jakiś większych, byłam akceptowana . w tej pracy co teraz pracuje jestem wyśmiewana i dokuczają mi.przez to jaka jestem. jestem łatwą ofiarą przecież jak ktoś ułomny to można dokuczać. moja samoocena spadła do zera . mam problem z pamięcią , z samodzielnym myśleniem , ostatnio to trzeba mówić do mnie 2 razy bo do mnie nie dociera jest coraz gorzej. widzę po sobie , ze ze mną jest coś nie tak w czasie rozmów z ludźmi . nie umie rozmawiać . jestem bardzo ograniczona najbardziej w rozmowach !!!! męczę się sama ze sobą coraz bardziej !!! psycholog też mi za dużo nie pomorze !!!!jak chodzi o samą pracę to radzę sobie dość dobrze . chyba nie odbiegam od innych pracowników pracuje tak samo jako oni. wolniej się tylko uczyłam !

[Gość Ghhcbmj]

Ja miałam testy robione przez psychologa. Opinia była : inteligencja poniżej przeciętnej. Nienawidzę siebie za to kim jestem, bo chciałabym coś osiągnąć, potrafic zapamiętywać różne informacje żeby imponować innym, niestety jedyne co robię to sprzątam, bo do niczego innego się nie nadaje, nawet nie próbuje innej pracy, bo to wstyd byłoby mówić do mnie co mam robić dwa razy. Nie mam żadnych znajomych, jedynie osoba która sie mną interesuje jest starsza ode mnie o 32 lata. Nie wiem co robić w życiu, boję się samotności, ale też boję się mieć dziecko, bo może mieć też obniżoną sprawność intelektualna. Jestem zawiedziona swoją niskością, brakiem wykształcenia. Nie znam się na niczym i boję się wszystkiego, myślenie o jakiś sprawach do załatwienia sprawia we mnie smutek i powoduje, że płaczę, bo jestem słaba.

[Sylwia7741]

~Ghhcbmj

Ja miałam testy robione przez psychologa. Opinia była : inteligencja poniżej przeciętnej. Nienawidzę siebie za to kim jestem, bo chciałabym coś osiągnąć, potrafic zapamiętywać różne informacje żeby imponować innym, niestety jedyne co robię to sprzątam, bo do niczego innego się nie nadaje, nawet nie próbuje innej pracy, bo to wstyd byłoby mówić do mnie co mam robić dwa razy. Nie mam żadnych znajomych, jedynie osoba która sie mną interesuje jest starsza ode mnie o 32 lata. Nie wiem co robić w życiu, boję się samotności, ale też boję się mieć dziecko, bo może mieć też obniżoną sprawność intelektualna. Jestem zawiedziona swoją niskością, brakiem wykształcenia. Nie znam się na niczym i boję się wszystkiego, myślenie o jakiś sprawach do załatwienia sprawia we mnie smutek i powoduje, że płaczę, bo jestem słaba.

ja chcesz i masz skype to zapraszam
live:sylwia7741

[Gość Bnv]

W dniu 22.03.2018 o 15:15, Gość Gosci912929 napisał:

W dzieciństwie wczesnym moi rodzice brali rozwód i byly walki o mnie .Zamieszkałam z mamą a miała duze problemy psychiczne .Pamiętam ze czułam sie samotnie i zle.Calymi dniami byłam skazana na siedzenie w domu .Mama ,niestety wychodziła na miasto i wracala w nocy i zostawiała mnie z dziadkami ,ktorzy mieszkali piętro niższej i raczej tylko zaglądali i do mnie i cos tam dawali zjesc .Mysle ze to moze byc powód .W wieku( ok 3 -4lat wtedy mialam) dziecko potrzebuje bodzcow i jakiegos zainteresowania ze strony opiekunow a u mnie tego nie było .Moje zycie było wegetacją .Calymi dniami siedzialam w domu i ogladalam telewizor i wogole nie mialam kontaktu z innymi dziecmi .Trwało to z jakis rok czasu ,moze nieco dłużej .Potem prawa rodzicielskie przejął tata.Byly ze mna spore problemy i balam sie innych ludzi i nie umialam sie dostosować a gdy zaczęła sie zerówka to juz wogole był szok .Rozwijałam sie gorzej od innych i byłam delikatnie mowiac mało zdolna i tak mi zostało po dzi

Autorko, czy jesteś jeszcze na tym forum?