Nie potrafię sie zaaklimatyzować w pracy

[Gość Cecilla]

Jestem bardzo niesmiałą osobą,bardzo odkąd pamietam. Niedawno rozpoczelam pracę w biurze i mam ogromny problem nie z sama praca ale z ludzmi tam i otoczeniem... Nie potrafię sie "dołaczyc' do nich, nie potrafie z nimi rozmawiac mam jakis opór ktorego nie moge pokonac. Denerwuje sie tym wszystkim i w efekcie zle sie czuje tam a musze tam pracowac.. Boję się każdego dnia jak mam tam iść i jest to strach przed tym milczeniem w pracy... Wiem, jak to brzmi... Nie umiem sobie z tym poradzic,nie wiem jak. Moje życie to ciągly stres i denerwowanie sie praktycznie wszystkim. Najgorsze ze utrudnia mi to bardzo życie,mam dość ale chyba nie zmienie juz tego. Prosze o jakas porade co powinnam zrobic, jak sie zachowywac bym wytrzymala ? Jak wychodzę z domu rano to juz chce byc w nim z powrotem... Nie motywuje mnie nic, żadne pieniądze, kwalifikacje,doswiadczenie, nic.. Mam 25 lat.

[Gość przesłuchaj1010]

Strach bracie to niszczyciel nie skupiaj się to co na zewnątrz pracy tylko skup się i bądź spokojny i silny w wewnątrz siebie braciszku nie poddawaj się i nie bój się masz wewnętrzna moc!

[Gość Sinnn]

Po pierwsze to bardzo Ci współczuje i myślę że niestety doskonale rozumiem co czujesz -bo w Twoim wieku miałam nieco podobnie- nie wiedziałam jak się zachować w nowym środowisku, nie wiedziałam o czym rozmawiać z ludźmi i ciągle zastanawiałam się tylko jak inni mnie odbierają- po prostu koszmar.
Tak szczerze mówiąc to ludzie przede wszystkim chcą być wysłuchani oraz pomocni . Spróbuj więc o coś zapytać- np czy ma pani dzieci, co robiła Pani przez weekend- czy odpoczęła pani, jak długo już tu pani pracuje, czy na początku było pani trochę ciężko- bo ja nei ze wszystkim sobie jeszcze tak świetnie radzie, czy mogłaby pani pokazać mi jak robi się to i to ... uśmiechaj się, dziekuj za każdy przejaw uprzejmości i sama staraj się być pomocna w czym tam możesz.
No i stara prawda- lubimy tych którzy sami siebie lubią.
Mozna wcale dużo nie mówić, ale jeśli masz dobre zdanie o sobie- nie mylić z przemądrzałością- to inni jakoś tak pozytywnie odbierają energię która z nas emanuje:)
powodzenia.

[Gość Cecilla]

Sinnn łatwo Ci mówić powiedz to,powiedz tamto. Nie potrafię tak zacząc gadac z prawie obcą osoba tylko dlatego że siedzimy razem w pokoju...

Jak chce o coś zapytać w kwestii pracy to pytam bo muszę i tu raczej nie mam problemu, uśmiecham się i dziękuję za pomoc zawsze. Jak wiem co mam robic to to robie i nie odzywam sie. Chce byc taka niewidzialna i przepracowac i iść do domu. Ja nie potrafie gadac w miedzy czasie z innymi bo nie mam tej swobody,wstydzę się.

Bardzo mi cięzko naprawdę.. Czuję sie strasznie obco, i jakos tak ze jakby mnie nie bylo to byloby duzo lepiej dla nich. Jestem zalamana poważnie...

Dodam bo to istotne, jak przebywam z kims kogo znam to jestem zupelnie inna osoba. śmieje sie ,rozmawiam, swietnie sie czuje ale tylko w towarzystwie kolezanek lub rodziny i osob ktore znam jak ide w nowe to jest dramat jestem doslownie niemową...

[Gość Sinnn]

Ale te osoby które teraz już znasz tez kiedyś były dla Ciebie obce, prawda? Mimo nieśmiałości jednak potrafiłaś wejść z nimi w bliższe relacje.
Moze po prostu daj sobie trochę czasu na oswojenie się z nowym środowiskiem, nie przejmuj się tak bardzo. A może koleżanki z pracy są dużo starsze od Ciebie i dlatego tak jest? W tej sytuacji nie ma co szukać bliskich znajomych na silę, ale zawsze może się okazać ze za jakiś czas z kimś jednak znajdziesz wspólny język.

[Gość Cecilla]

Tak, jestem jedną z młodszych osób w pracy. Wiec jest także ta bariera ale to i tak najmniejszy problem. Ja w ogole nie potrafie sie odezwac. Nie chce sie koniecznie zaprzyjaznic ale nie byc niemowa. Z tym nie moge sie przemoc, nie wiem co sie dzieje nie potrafie. Czy to juz sie nadaje do psychiatry?

[Gość Sinnn]

No co Ty, zaraz do psychiatry:)
Co najwyżej do psychologa jeśli już.
A w pracy to możesz powiedzieć z uśmiechem ze jesteś małomówna i zazwyczaj w nowym środowisku potrzebujesz trochę wiece czasu poczuć się bardziej na luzie.
Słuchaj sobie na rzazie o czym one gadają i już.

[Gość Cecilla]

Chyba tak zrobię bo innego wyjścia nie mam. Tak sobie tez o tym myslę i oni sie doskonale znają wiec i tak bym szans nie miala sie tam wbić. Nawet tego nie chce. Cóz.

[P. Kwiatkowski]

Wita Cecillo,

Strach przed nowym wyzwaniem / zadaniem czy nową pracą i ludźmi z tym związanym jest czymś zupełnie normalnym. Każdy z nas rozpoczynając nowy etap w sowim życiu ma do czynienia z ludźmi których wcześniej nie znał, musi podjąć się często działań o których wcześniej nigdy nie słyszał. To wszystko wymaga czasu na aklimatyzację w nowej rzeczywistości.

Pozdrawiam,
PK