Blog. Życie na krawędzi. Borderline. Depresja. Nerwica

[Gość Agmatarek]

Zapraszam na mojego bloga w którym opisuje swoje przeżycia, myśli i uczucia. Moje życie to nieustająca walka pomiędzy dwoma światami. Walka z sama z sobą. Mam nadzieję że się Wam spodoba. I każdy znajdzie coś dla siebie.

https://agmatarek.wordpress.com/

[kikunia55]

Rozumiem, że ten blog to taki internetowy pamiętnik. To taka forma pisania, która pozwala uporządkować swoje uczucia, emocje, czasem wyrzucić je z siebie. Jednocześnie pisząc i próbując ubrać w słowa swoje odczucia odciągasz myśli od tych negatywnych emocji a zatrudnisz mózg do efektywnej umiejętności nazwania ich i przelania na klawiaturę.

Myśle, że bardzo dobra próba radzenia sobie ze sobą, taka twórcza i pewnie niosąca ulgę.

Moja mala dygresja: nawet jeśli kiedyś babcia powiedziala, że chciałaby z Tobą umrzeć, to pewnie powiedziała to w chwili Twojej jakiejś silnej depresji, aby dać Ci znać, że zawsze jest z Tobą, dla Ciebie, że jesteś dla niej bardzo ważna.
Niemniej żadna babcia odchodząc z tego świata nie chciałaby ze sobą zabrać swojego dziecka czy wnuka. Jej życie również dlatego miało sens, że po sobie pozostawiła potomstwo. I choć bardzo za nią tęsknisz i pragnęłabyś ja mieć zawsze przy sobie, to w trudnych chwilach dla Ciebie pomyśl co ona zrobilaby aby zaradzić sytuacji, aby przejść sprawę obronną ręką.Ona będąc z Tobą w swoich myślach szła do przodu, bo już istnienie Ciebie na tym świecie było jej "do przodu". Kochała Ciebie i swoją miłością umiała się z Tobą dogadywać.

Jeśli ona Cię kochała, to znaczy, że ona nauczyla Cię kochać. I teraz tę miłość jak jakiś kaganek Ty powinnaś nieśc przed siebie. Jeśli masz męża to dzięki milości swojej do niego powinnas umieć nakłonić go do leczenia (problem alkoholizmu się klania jak zrozumiałam). Powinnaś również na tyle dorosnąc aby chcieć mieć swoje dziecko i umieć je kochać tak jak Twoja babcia Ciebie kochała.Miałaś w niej wspaniałego nauczyciela życia. Nauczyć kogoś miłości to nauczyć go żyć.Rozumiem, że za nią tęsknisz, ale pomyśl jakie miałaś szczęście i zaszczyt, że taką ważną dla Ciebie osobę mogłaś poznać. Jest to posag Twojego życia. Pielęgnuj w sobie jej wspomnienie, ale nie po to aby z żalu się osłabiać, ale po to aby w myśl jej drogowskazów budować swoje życie. Ty jesteś jakby przedlużeniem swojej babci, to buduj mądrze i odważnie swoje życie.

[Gość nerwicefobienatrectw]

https://www.youtube.com/channel/UCcpYOp--pcSg9E6nfeebGNA/videos
zobacz świetna kopalnia wiedzy pomaga w walce

[Gość hmm222]

Tu również świetna metoda sam bbardzo mi pomaga

[Gość agmatarek]

Dzięki za podpowiedzi. Na pewno skorzystam ☺️