Strach przed szkołą i wyjściem z domu

[Gość Przemek11]

Witam mam 15 lat, od jakiegoś miesiąca czuję się bardzo dziwnie, jakoś innaczej podchodze do życia, nie chcę wychodzić z domu, boje się chodzić do skzoły. Jakiś miesiąc temu rozmawiajac z kolegami poczułem się bardzo dziwnie, tak jakbym był odłączony od rzeczywistości na sekune, dwie, odrazu poszedłem do domu, obmyłem twarz i usiadłem do komputera, wołała mnie mama i jakoś dziwnie mi się z nią rozmawiało. Na drugi dzień poszedłem do sklepu i w połowe drogi mi się wydawało jakbym nie wiedział gdzie idę, tak jakoś dziwnie się czułem, jakbym nie wiedział co się działo minutę temu. Mija juz miesiąc, a nadal mam to samo, gdy wyjdę na dwór to nie wiem co mam robić, ogółem jets mi źle. Czy ma to coś współneog z tym, że jakiś rok temu spożywałem dopalacze? Ogólnie boje się powiedzieć o tym rodzicom, nie wiem jak zareaagują.

[Gość sylvia.]

Mam podobny problem, zresztą możesz przeczytać o nim na moim profilu. Powiedz rodzicom o swojej przeszłości - jeżeli jest Ci źle, na pewno zrozumieją, w końcu to rodzice. Usiądź z nimi, powiedz, co Cię dręczy, może wraz z nimi udaj się do specjalisty. Postaraj się nawiązać lepszy kontakt z rówieśnikami - oni też mogą pomóc. Pozdrawiam i życzę powodzenia.

[Gość ewap]

Niestety, ale to może mieć z tym związek. powinieneś powiedzieć rodzicom, że ostatnio jakoś dziwnie się czujesz, tak nierealnie. To może być odrealnienie. Przydałaby się wizyta u psychiatry, który poinstruowałby o dalszym leczeniu.

[Natalia Bator]

Najlepszym rozwiązaniem będzie opowiedzenie o swoich objawach rodzicom. Jeśli nie ustąpią, warto powiedzieć o Twoich odczuciach psychologowi, który postawi konkretną diagnozę i rozpocznie specjalistyczną terapię z Tobą, bądź skieruje Cię do psychiatry. Pamiętaj, że taki stan może zagrażać Twojemu zdrowiu a nawet życiu, bo w chwili napadu tego stanu po wyjściu z domu, możesz narazić się na niebezpieczeństwo. Dlatego nie zwlekaj, opowiedz o swoim stanie mamie i podejmijcie właściwe kroki, aby pozbyć się problemu. Powodzenia!

[marcysia26281]

Mam to samo... boje sie wychodzic z domu... jesli mama mnie wyciagnie to gdzies z nia pojde ale nic wiecej... dziwnie sie czuje na dworze i boje sie wychodzic z pokoju.. jezdze do psychologa bo nie chodze do szkoly ale wstydze sie komu kolwiek powiedziec jaki jest tego powod... co mam zrobic?

[laurette]

No a jak te wizyty u psychologa?Nic nie dają,czy jezdzisz na sile bo cie mama przykladowo zmusza?

[Gość Sawa3]

bardzo jestem ciekawa jak się wam udaje ( i po co ) wynajdywać tematy sprzed tylu lat

[mgr Kamila Krocz]

marcysia26281, jak długo korzystasz ze wsparcia psychologa i czy widzisz chociaż minimalne efekty terapii? Pytasz, co masz zrobić. Myślę, że jeżeli nadal nie czujesz się na siłach, by wrócić do szkoły, to kontynuacja terapii jest konieczna. Proponuję jednak nie udawać przed wszystkimi, że wszystko gra i jest w porządku. Warto mieć kogoś bliskiego, z kim mogłabyś sobie porozmawiać, zwierzyć się komuś. Masz jakąś koleżankę, przyjaciółkę? Jakie masz relacje z mamą? Pozdrawiam!