Opieka nad upośledzoną siostrą

[Gość savid16]

Obecnie mam 16 lat, mam 26 letnią siostrę, która jest niepełnosprawna umysłowo i fizycznie. Siostra reaguje na głos, jest z nią kontakt uśmiechem, wydaje też dźwieki- np piszczy, gdy się cieszy. Samodzielnie nie siedzi, jest leżąca, ale podnosi głowe, załatwie potrzeby w pampers. Jestem z nia bardzo zżyty, rodzice bardzo nas kochają. Rodzice kiedyś powiedzieli mi, ze nie byłoby mnie, gdyby nie siostra, ze po prostu postarali się o drugie dziecko, by siostra miała rodzeństwo i po ich smierci nie wyladowała w zakładzie opieki, a wśród najbliższej rodziny. Oczywiście rodzice bardzo mnie kochaja, są dobrze. Ale troche się boję, ze jak oni się zestarzeją, jak nie będą mieli sił na opiekę nad ciężka siostrą (siostra jest duża i gruba), to spadnie to na mnie i że moja rodzina może jakoś na tym ucierpieć. Mam dopiero 16 lat, ale chciałbym miec zonę kiedyś, własne dzieci. MYslicie, ze to może mi przeszkodzić w znalezieniu żony? MYslicie, ze kobiety patrza na to, czy np. będa mieszkały z mężem i jego chora siostrą, czy z samym męzem? Dodam, ze moja siostra jest bardzo wesoła, tylko leży i się usmiecha, i język wszystkim pokazuje.nie jest agresywna.

[mgr Kamila Krocz]

Oczywiście, że kobiety, potencjalne kandydatki na żony, patrzą na takie czynniki, jak np. konieczność mieszkania z chorą siostrą męża. Nie ma co się czarować. Uważam też, że to nie w porządku ze strony rodziców, że zdecydowali się na drugie dziecko tylko dlatego, by zapewnić opiekę niepełnosprawnej córce. To tak jakbyś od razu był delegowany od małego do roli opiekuna siostry. Rozumiem, że Twoi rodzice martwią się losem chorej córki, ale nie mogą wymagać od Ciebie, że poświęcisz swoje życie, by się nią zajmować. Pozdrawiam!

[ka-wa]

Nie wiem czy to było dobre podejście rodziców ,urodzić drugie dziecko ,tylko dlatego,żeby do śmierci opiekowało się siostrą czy bratem,nie wiem czy my mamy prawo moralne tak obciążać drugie dziecko...,niekomfortowo się pewnie z tym czujesz.
Ale bywają takie i podobne sytuacje,gdzie rodzi się dziecko niepełnosprawne i po śmierci rodziców opieka spada na kogoś z rodzeństwa,ale to bywa niezaplanowane.

Jeśli zakochasz się z wzajemnością w dziewczynie której to nie będzie przeszkadzało ,to ok,ale musisz głównie na siebie wziąć ciężar tej opieki,
tylko od Ciebie będzie zależało,czy będziesz opiekował się siostrą ,bo jeszcze do opieki zostaną Ci obydwoje rodziców,na starość.

Ale póki co, nie przejmuj się.

[unna-1]

Nie martw się na zapas.
Rodzice jeszcze długo będą żyli, ty zdążysz się ożenić, mieć własne dzieci, może się nawet wyprowadzisz?
Nie oznacza to wcale, że masz zapomnieć o siostrze, podoba mi się twój ciepły stosunek, do jej osoby.
Ale na razie planuj swoje własne życie, bo ono jest dla ciebie najważniejsze.
Nie musisz uprzedzać dziewczyny że kiedyś, w przyszłości, będziesz opiekował się siostrą.
Życie bywa zaskakujące, nie wszystko da się przewidzieć. Nie masz też żadnej gwarancji, że siostra nadal będzie żyła.
Nie zatruwaj swojego życia poczuciem obowiązku względem niej.
Żyj własnym życiem, a jak kiedyś przyjdzie pora , to wtedy będzie czas na decyzje.
To jest twoje życie i wykorzystaj je najlepiej, jak możesz.

[kikunia55]

Jak powyżej. Z góry nie ma co się zamartwiać. Na tej zasadzie jedynak nie powinien spać spokojnie, bo opieka nad rodzicami, gdy będą chorzy czy niedołęzni na pewno na niego spadnie.

Człowiek się boi czyjejś choroby a tu potencjalny chory ładnie zgrabnie się starzeje i umiera szybko zanim zdąży zmęczyć swoją chorobą lub niedolęstwem rodzinę. Czasem nie wyobrażamy sobie, ze takie nieszczęścia nas dotkną, bo mamy liczne rodzeństwo. Częśc rodzeństwa wyemigrowała, część ledwo obrabia swoją liczną rodzinę, część jest bez serca (lub ich ślubni niehonorowo ich podpuszczają) i mimo licznej rodziny wszystkie obowiązki spadają na nas.

Zycie uklada się różnie. Rodzice martwiąc się o Was a szczególnie o Twoją siostrę tak mówią, bo próbują Ci wszczepić obowiązek opieki nad nią. Z czasem może będzie dobrze jak już będa wlaściwe lata a Ty będziesz umial zatrudnić do pomocy już schorowanym rodzicom i Twojej siostrze np. jakąs mila panią z Ukrainy i doglądał czy dobrze wykonuje swoje obowiązki i czy rodzicom i siostrze jest z nią dobrze.

Rodzice tak Ci powiedzieli, że zdecydowali się na Twoje narodziny, bo chcieli opieki nad swoją starszą córką.

Najprawdopodobniej mimo, że bardzo kochali swoje niepełnosprawne dziecko, bardzo pragnęli mieć również tzw. normalne dziecko. Pomyśl, ile odwagi mieli w sobie. W momencie gdy pierwsze dziecko było niesprawne, to przez calą ciążę mogli glośno nie mówić, ale bardzo obawiali się jak zdrowe będzie drugie dziecko, czyli Ty. Czy będzie im niosło radośc czy tylko zmartwienia jak pierwsza córka. Kazda mama w ciązy myśli o takich tematach, ale Twoi rodzice przerobili to już na własnej skórze, to o wiele ciężej było im tę niepewność znosić.

Jak powyżej. Zyj, rozwijaj się. Jak masz serce dobre to pewnie i za partnerkę wybierzesz sobie z czasem osobę, która bedzie wiedziala, że w przyszłości od Was jako pary będzie się należała opieka i doglądanie zarówno potrzebujących członków jej rodu jak i Twojego.