lęk o najbliższych u 12 latka

[Gość Kasiora7]

Witam,
mój 12 letni syn wpada w panikę za każdym razem gdy nie odbiorę telefonu albo mam gdzieś wyjść sama. Tak samo reaguje na brak kontaktu z młodszymi braćmi. Czy to normalne w tym wieku?

[Gość risso]

ja nigdy tak się nie zachowywałam, a zamiast tego kłóciłam się z bratem i rodziną :D
wydaje mi się, że pani syn ma jakieś powody do strachu, o których pani nie wie, ale on ich doświadczył. W innym wypadku nie wiem, może to jakaś choroba?

[rafik54321]

Pewnikiem jest że maluch nie ma poczucia bezpieczeństwa. Czuje się zagrożony i to nie tylko wobec siebie. Czuje zagrożenie również wobec młodszego rodzeństwa (gdzie jako starszy czuje się w obowiązku obronnym).

Czym objawia się ta panika? Może warto zachęcić syna do samodzielności - nauczy się iż świat nie jest aż tak bardzo straszny ;)

[Gość Vita5321]

Czy syn w dzieciństwie nie został skrzywdzony? Nie mówię, że przez rodzine ale przez rówieśników, znajomych? Tak może sie objawiać trauma.
Możliwe jest również, że ma złe sny. W dzieciństwie miałam takie i czasem nie odróżniałam snów od jawy. Nie wiedziałam czy to mi się kiedys po prostu przyśniło czy tak było na prawdę, a jesli to były koszmary to tym bardziej.

[Gość Malineczka123]

Tez uważam ze syn nie ma poczucia bezpieczeństwa, boi sie zachowuje jakby miał jakaś traumę . Cos musiało wywołać ten strach . Jeśli nie ma pani pojęcia co mogło wywołać ta traumę bo nic sie w jego zyciu strasznego nie wydarzyło to Proponuje udać sie do psychologa .
Tutaj rozmowy z synem i tłumaczenia mogą nie pomoc . Psycholog jest osobna wykształcona i ona moze pomoc

[mgr Kamila Krocz]

Kasiora7, zbyt silne reakcje lękowe na brak kontaktu z matką czy rodzeństwem na pewno nie świadczą o niczym dobrym. Pani syn prawdopodobnie czuje się zagrożony, choć obiektywnie nie ma żadnego niebezpieczeństwa. Czy w życiu syna zdarzyło się coś, co mogłoby uzasadniać jego lękowe zachowania?

[Gość kasiora7]

Tak, niestety. Jesteśmy z mężem po rozwodzie, mieszkam z dziećmi osobno. Dzieci boją się, że jak coś mi się stanie będą musiały wrócić do taty, a tego nie chcą. Rozumiem jego strach, ale przeprowadziłam z nim wiele rozmów na ten temat i wszyscy chłopcy wiedzą, że w razie trudnej sytuacji zajmie się nimi kochana babcia i ciocia, że do taty nie będą musieli wracać. Nadmieniam, że kochają tatę i chcą się z nim widywać, mimo niezbyt dobrego traktowania z ojca strony.

[kikunia55]

A może w lekkiej atmosferze, jakby żartem informować, że bywają takie teorie "wywolywania wilka z lasu",samospełniające się sprawy? Nie można intensywnie myśleć o czymś, czego się boimy, bo to jest jakby samospełniające się.

Ludzie boją sie np. choroby, utraty pracy i żeby to się nie spełnilo, to świadomie nie dopuszczają takich myśli do siebie.

Jak Ty się martwisz, że nie odebralam telefonu jak byłam w pracy, to nie panikuj, że coś mi się stało , tylko, żeby napewno mi się nic nie stalo ,zacznij sobie tlumaczyć, że jestem na ważnym spotkaniu u szefa, że rozmawiam z klientem( zależy co Pani robi). Proszę powiedzieć, że jest to taki jakby obowiązek jego wobec siebie i mamy, aby po zaniepokojeniu, że nie podniosłam sluchawki szybko znaleść ze 3 powody dlaczego jej nie podniosłam i wierzyć w nie głęboko.Bo wiadomo,  że jak się tak myśli to mamie nic złego się nie stanie.
Jak mama wychodzi z domu, to przecież mama jest urodzona pod szczęśliwą gwiazdą i wiadomo, że mamie nic nie może się stać.
Mogę Ci udowodnić, że jestem urodzona pod szczęśliwą gwiazdą. Przecież tylko takim osobom rodzą sie takie wspaniale dzieci jak moj kochany, rozsądny i odpowiedzialny synek czyli Ty. Tylko takim osobom spod szczęśliwej gwiazdy rodzą sie takie fajne dzieci jak Twoi kochani bracia.

O braci możesz się martwić, ale racjonalnie. Jak widzisz, że może się czymś skaleczyć to ostry nóż trzeba szybko schować do szuflady, jak mama zapomniala. I poprzypominać ileś sytuacji, gdy synek wobec młodszych braci wykazał się rozsądkiem. Czyli popieramy jego troskę, ale nie popieramy paniki.

Może ta wiedza, że jakby co to jeszcze sa dziadkowie i ciocia, to dla niego za dużo. Może wtedy trzeba było mówić, że przecież to nie możliwe, żeby mamie się coś stało.

W jego glowie i w jego życiu coś się stało, bo nie mieszka z Wami tata, który, może jako silny mężczyzna bronił u niego w głowie przed wszystkim co złe. Stało się coś czego on się nie spodziewał. Taty z Wami nie ma.Teraz może się stać wszystko zle, co tylko jego głowa mu podpowie.

Może wiara w Waszą szczęśliwą gwiazdę, jakoś go uspokoi.
Ciekawe co mu się sni? Może i tam jest klucz do tych strachów?

[Gość kasiora7]

Fajny pomysł. Muszę spróbować. Dziękuję.