problemy z rodzicami

[Gość zarkin97]

Mam 18 lat, jestem dziewczyna. Mam chłopaka, który jest starszy o 4 lata. ( jest moim jedynym i największym wsparciem.)
- rodzice szantażują mnie ocenami. Mówią, że uczę się dla siebie a jak przyjdzie co do czego to robią mi awanturę o każdą słabą ocenę. Mówią że jak nie będę miała dobrych ocen to nie będę spotykać się z moim chłopakiem. Presja jest tak duża, ze sobie nie radzę z tą nauką. Tzn mam dobre oceny poza historią, z niej mam same jedynki. Uczę się, ciągle siedzę nad książką, próbuje poprawiać, zaliczać ale nie wychodzi. Rodzice powiedzieli, że jeśli nie zdam to chyba mi coś zrobią. Boję się ..
- od tygodnia się z nimi nie odzywam, w ogóle, może parę słów w ciągu dnia. I przez to robią mi awantury. Że jak nie przestane się tak zachowywać to zabiorą mi telefon, kieszonkowe i zobaczę co to znaczy rygor w domu.
- Powiedzieli że mam zakaz wyjść że jedynie to mogę iść na spacer po mieście ale nigdzie poza miasto nie mogę jeździć
- mimo moich 18 lat mam wracać do domu o 21/21.30 i żadne słowa i prośby do nich nie docierają
- powiedzieli że przez to że się do nich nie odzywam mój chłopak ma zakaz wstępu do naszego domu skoro jestem taka dorosła
- brałam rok leki psychotropowe na depresje i skończyłam je brać w marcu i tata ostatnio wypomniał mi ze kiedy brałam leki to byłam normalna ( co mnie bardzo zabolało)
- ciągle szantażują mnie słowami "pamiętaj jesteś na naszym utrzymaniu"
- że jak chce to już mogę spakować walizki i się wyprowadzić jak mi nie odpowiada coś
- nie wytrzymuje już tego wszystkiego, ciągle płaczę, łzy lecą mi nawet kiedy siedzę na lekcji, nie mam na nic już siły. Nie mam do kogo się odezwać komu się zwierzyć . Nie mam wsparcia w rodzinie już teraz, jedyne wsparcie jakie mam to od mojego chłopaka. Jest zawsze przy mnie, pomaga mi nawet finansowo
- nie ma z nimi spokojnej rozmowy, jest tylko krzyk i kłótnia
- czuję się w domu ostatnio jak intruz. Wychodzę wchodzę jem śpię i tyle zero rozmowy nie mam do kogo buzi otworzyć
- kontrolują mnie na każdym kroku, kiedy mnie nie ma 2 minuty po czasie to już dzwonią
- bardzo boimy się z chłopakiem ze będą chcieli nas rozdzielić. przede wszystkim on mnie namówił żebym tu napisała. nie umiemy sobie z tym poradzić a ja już w szczególności. jestem w totalnej rozsypce nie wiem co mam robić a bardzo źle się czuje w swoim domu

BŁAGAM POMÓŻCIE MI

[MisiaM]

Taką sytuację jak Ty przeżywa miliony nastolatków na świecie. To, że rodzice karzą Ci się dobrze uczyć, to akurat dobrze. Fakt, że w naszym państwie nawet z wykształceniem jest trudno o pracę, ale w innym już nie.
Postaraj się porozmawiać spokojnie z rodzicami. Powiedz im, że starasz się jak możesz, ale ciągła ich presja nie pomaga. Poproś ich o pomoc. Pamiętaj, że krzykami, wrzaskami i negatywnym nastawieniem niczego nie zdziałasz.
Powiedz ich także, że ich słowa ranią Cię mocno. Od rodziców powinniśmy oczekiwać wsparcia, miłości, a nie negatywnych komentarzy i obelg w naszą stronę.
Faktem jest też to, że skoro miałaś depresję słabiej sobie radzisz ze stresem, naciskiem ze strony rodziców i nauką. Porozmawiaj ze szkolnym pedagogiem może razem znajdziecie wspólne wyjście z sytuacji. A co do historii porozmawiaj z nauczycielem i także wspólnie znajdziecie kompromis poprawy ocen.

[Gość patuuuska96]

Witaj mam taki sam problem odkąd skończyłam 18 lat teraz mam 19. Również mnie szantażuja a jedynym wsparciem jest mój chłopak. Jedynym wyjsciem jest poczekać aż skonczysz szkole wiem że to trudne bo dla mnie tez Ale musisz być silna i spróbować wytrzymać.