nie wiem co mi jest

[Gość vyort]

piszę ten wpis niedługo po tym, jak walałam się po podłodze z płaczem i jękiem. chodziłam po pokoju w kółko i kopałam wszystko, by jakoś się wyżyć. nie potrafię opisać mojego stanu. przez pewien czas mogę czuć obojętność względem wszystkiego i wszystkich. nawet osób, które kocham. nic mnie nie rusza. jednak zaraz potrafi najść mnie ten stan i tracę kontrolę nad sobą. wtedy to już nie jest tylko smutek, rozpacz czy gniew. nie potrafię tego nazwać. taki stan może ciągnąć się czasem całymi dniami. do tego od około 3 tygodni mam codzienne bóle głowy. i co mnie bardziej zaskakuje, kiedy jestem przy ludziach, potrafię zachowywać się jak małe dziecko. śmiać się z głupich rzeczy czy głupio żartować. nie wiem, czy w ten sposób odreagowuje, czy co. prócz bólów głowy mam jeszcze pewien problem. nie akceptuje swojego ciała jako kobiety. przestałam nosić staniki i zaczęłam ubierać męską bieliznę. do tego dochodzą stresy jak nowa szkoła i nauka języka, który muszę umieć, ponieważ mieszkam za granicą.

[mgr Kamila Krocz]

vyort, przez Internet nikt nie napisze, co Ci dolega, ale Twoje objawy mogą wskazywać na zaburzenia z grupy nerwic albo jakieś zaburzenia osobowości. Najwyraźniej nie radzisz sobie z sytuacjami stresowymi, dlatego pojawiają się dziwne reakcje, niezrozumiałe dla Ciebie zachowania. Uważam, że powinnaś porozmawiać o swoich problemach z kimś bliskim (np. z rodzicami) i rozważyć wizytę u psychologa/psychiatry. Pozdrawiam i życzę powodzenia!