Zaburzenia depresyjne i nerwicowe

[Gość draven]

Witam, piszę ponieważ mam poważny problem. Wydaje mi się, że od zawsze mam jakieś zaburzenia depresyjne. Bardzo często miewam złe nastroje, od zawsze mam myśli samobójcze (w sumie jestem po 2 próbach). Jak dopadnie mnie zły nastrój to często świadomie pogrążam się w nim jeszcze bardziej wmawiając sobie, że jestem beznadziejny itp. Mam znacznie obniżoną samoocenę. Uważam, że wszyscy są lepsi ode mnie. Zawsze jestem pesymistycznie nastawiony do wszystkiego. Przed znajomymi udaję, że wszystko jest w porządku.
W październiku 2014r zacząłem studia. Pojawiły się tutaj dziwne stany lękowe i zaburzenia nerwicowe. Początkowo sądziłem, że po prostu nowe miejsce, nowi ludzie – wiadomo, że będę się stresować, ale to trwa nadal. Stresuję się okropnie gdy na przykład mam dużo do nauki i widzę ile czasu mi zostało. Najpierw stresuje się, że nie dam rady się wszystkiego nauczyć, potem zniechęcam się do życia i studiowania i czuję się jak podparty do muru, jak w sytuacji bez wyjścia pojawia się uczucie paniki i chce mi się płakać. Doszły też drastyczne wahania nastojów, przeważnie z w miarę dobrego na bardzo zły tak po prostu bez, jakiegoś ważniejszego powodu…. Po prostu nagle bach i totalna demotywacja do wszystkiego. Czasem mam bardzo dobry humor gdzie mam ochotę tańczyć, śpiewać jestem zadowolony ze wszystkiego a za dwa dni w drugą stronę. Często miewam też uczucie ‘nie wiem co mi się chce’ tzn nagle chce mi się pograć na komputerze, za chwile mam ochotę gdzieś wyjść, za chwile coś innego i tak w kółko….
Jestem już tym wszystkim zmęczony, chciałbym prowadzić normalne życie bez huśtawek, dołów, myśli samobójczych i tego wszystkiego… Byłem u lekarza pierwszego kontaktu, to dostałem skierowanie do psychologa. Kiedy chciałem zarejestrować się do psychologa to czas oczekiwania na wizytę mnie zniechęcił i tak pozostawiłem tą sprawę do dziś z nadzieją że ‘może samo mnie’. Jednak mam wrażenie, że to wszystko się nasila….

[Lena V.]

Hej,
Oczywiście, że się nasila i będzie nasilało. Nie bagatelizuj, bo takie rzeczy same nie mijają. Wszystko się potęguje w stresogennych okolicznościach. Jak dostałeś termin, to czekaj cierpliwie, nie rezygnuj. Przy okazji poszukałabym psychiatry, skierowanie nie jest potrzebne. Tutaj też niestety poczekasz.
Myślę nawet, że psychiatra byłby bardziej wskazany. Jeśli jest bardzo źle, to pomyśl nad prywatną wizytą, oczywiście o ile pozwolą Ci fundusze.

[Gość draven]

Dziękuje za szybką odpowiedź. Czyli rozumiem, ze do psychologa potrzebne jest skierowanie a do psychiatry nie?

[Lena V.]

Tak. Do psychiatry możesz się dostać bez skierowania. Tylko oczywiście musisz się wpierw zarejestrować.
Nie odwlekaj, bo będzie tylko gorzej. Uwierz mi.

[Gość draven]

Tzn w moim przypadku jest tak, że gdy jestem na zajęciach i rozmawiam z ludźmi to jest jeszcze okej, natomiast gdy wracam do mieszkania i dłużej przebywam sam to zaczynają się schody. Teraz akurat jestem w domu (studiuje w Krakowie) i większość moich znajomych albo powyjeżdżała na swoje studia albo za granice (mam 22 lata) także za bardzo nie miałem do kogo się odezwać i jest źle.
Jutro wybiorę się do przychodni :).

[Lena V.]

"Chodzę tu, chodzę tam, w tłumie ludzi zawsze sam"
Też jestem z Krakowa i wiem, że to miasto choć gwarne i pełne studentów, to niekoniecznie przyjazne dla ludzi...nazwijmy to - "pogubionych".

Tak, koniecznie o siebie zawalcz !
Powodzenia!
Jak coś, to pisz tutaj, co i jak :)

[mgr Kamila Krocz]

draven, nie lekceważ swojego pogarszającego się samopoczucia, tym bardziej, że masz myśli samobójcze. To jest naprawdę niepokojące. Tak jak napisała już wcześniej Lena V. - jeżeli masz skierowanie do psychologa od lekarza pierwszego kontaktu, to cierpliwie poczekaj na swoją kolej. Jeśli jednak czujesz, że jest już kiepsko, radzę wybrać się do psychiatry. Do lekarza psychiatry rzeczywiście nie potrzeba skierowania, trzeba się tylko zarejestrować (i też odczekać swoje), chyba że wybierzesz się prywatnie, wówczas wszystko przebiega szybciej, no ale trzeba mieć fundusze. Mam nadzieję, że lekarz szybko postawi diagnozę i zaproponuje odpowiednie leczenie (leki i/lub psychoterapię). Pozdrawiam i życzę powodzenia!

[Gość draven]

Kiedy wróciłem do mieszkania do Krakowa wszystko się uspokoiło. Nastrój mam wyrównany. Mam lekkiego stresa bo sesja niedługo ale tak poza tym to jest ok. Dziwne. Nie powinno być tak, że w domu powinienem czuć się lepiej?

[Gość do niczego]

Bardzo proszę o pomoc niespie całymi nocami mam mdłości prawie wymioty właściwie nie jem odczuwam lek i niepokój błagam o pomoc.