Utraciłam idealistyczne postrzeganie świata

[Gość Kreator]

Przez lata zbierałam wiedzę, wymyślałam sobie swój własny świat, żyłam fantazjami, wyobrażeniami, ideami. A tu nagle mój świat runął. Jestem po kilku psychiatrykach, stwierdzili zaburzenia osobowości. Dałam się namówić na leczenie (farmakologia+psychoterapia), biorę regularnie lekarstwa, chodzę dwa razy w tygodniu na psychoterapię, sklejam się w całość i....Płaczę z żalu za utraconym światem. Dojrzałe myślenie polega na tym, że świata nie widzi się czarno-biało. Bardzo mi tego brakuje. Czarno-białe widzenie doprowadziło mnie do zaburzeń, do szpitali, ale było takie wspaniałe! Tłumaczył0 wszystko, życie było takie proste, zrozumiałe, bezpieczne w moich wyobrażeniach. A teraz wszystko runęło. Mój idealizm umarł, został tylko na dnie mojego serca. Żałuję.

[Gość pajratbej]

Słuchaj to dobrze, dojrzewasz. Świat jest szary, obwiń rodzinę, szkołę i telewizor że wciskali kit, a nagle wychodzisz w dorosłość, a tam klops. Niestety.

Co natomiast się da zrobić i chyba jest niezbędne by przeżyć życie - stworzyć swoją bańkę. Czy to religia, naród, rodzina, cokolwiek. Oczywiście widzę potencjał w tobie, że na takie sztuczne twory nie dasz się nabrać. Dobrze. Może jakbyś znalazła przyjaciela/przyjaciółkę (lub coś więcej) i z nią stworzyli dla siebie mały świat i tam po prostu egzystowali cicho, skromnie, bez wtrącania się w rzeczywistość, która przytłacza, żyjąc na pograniczu w własnych wartościach i wspierali się wzajemnie, gdy przychodzi do konfrontacji z innym, złym światem. Samemu jest ciężko na barkach dźwigać okrutny i zakłamany świat dorosłych. Szukaj, skup się na tym co ważne dla ciebie. Czyli wsparcie, szczerze, nie terapeutów mających na celu zrobić z ciebie kolejnego robota. Jak widać - nie działa. Nie oczerniam wszystkich, wielu pewno pomaga, ale nie zawsze i nie w każdym wypadku. Dla zbyt inteligentnych oklepane formułki nie pomogą. Trzymaj się, godzina w której pisałaś wskazuje, że naprawdę ciężko.

[kikunia55]

Czemu płaczesz?
Biały i czarny to tylko dwie barwy, dwie skale.
Nieskończona ilość szarości od prawie białego do prawie czarnego to tyle wariantów. Czyli tyle ciekawych rzeczy do poznania w rożnych odsłonach. Swiat dopiero robi się ciekawy, bo życia nie starczy aby tyle tych odsłon poznać.