Problemy z konwersacją

[Gość despeeratka]

Witam

Piszę tu bo już nie wiem co robić za bardzo.
Chodzi o to,że mam dość duży problem z konwersacją i porozumiewaniem się z ludźmi, tudzież z wchodzeniem w relacje.
Nie jestem osobą nieśmiałą, wprawdzie brak mi pewności siebie ale z zagadaniem do obcego człowieka nie mam większych problemów. Często zdarza mi się odezwać do kogoś w sklepie, na ulicy, bardzo często to ja wychodzę z inicjatywą. Jednak po krótkim czasie zaczynam żałować,że wgl. się odezwałam... Problem stanowi tu podtrzymywanie rozmowy, kontynuowanie jej. Zawsze jest tak,że do kogoś zagadam, ta osoba odpowie i potem następuje niezręczna cisza... Nie wiem co dalej mówić, czego się doczepić, żeby rozmowa się kleiła.
Ciężko jest mi być sobą w pierwszym kontakcie z drugim człowiekiem, zawsze mam gotowe kwestie na dane pytanie czy odpowiedź,których się spodziewam i tylko je powtarzam. Kiedy ktoś mnie zaskoczy to już nie wiem, co mówić.
Podam może przykład zmyślony..
Powiedzmy,że jestem w sklepie,a przede mną stoi facet kupujący kiełbasę. Dla zabicia nudy próbuję zagadać do tego człowieka i mówię np. "Ooo widzę,że dużego grilla będzie pan robił."typek odpowiada np." no, wie pani, goście się zjeżdżają to trzeba ich jakoś przywitać". No i na tym koniec rozmowy.... bo nie wiem co zrobić dalej.. o sobie i swojej rodzinie mówić głupio, bo typka to pewnie nie interesuje, z kolei mnie również mało co interesuję jego życie.
Nie wiem, dziwne to jest dla mnie i utrudnia mi wiele, bo ciężko mi idzie nawiązywanie relacji, ludzie czują się niezręcznie po chwili i ja to widzę.
Czy jest na to jakiś sposób?
Co mogę zrobić,żeby być bardziej.. hmm.. czarująca? ciekawa towarzysko? Z tym człowiek się rodzi, czy można to sobie wyrobić?

[Gość malinowsi]

Ja jestem osobą raczej nieśmiałą - nigdy nie zagaduję pierwsza, nie czuje takiej potrzeby, wręcz nie lubię takich sytuacji bo nie wiem co powiedzieć. Ale to dla mnie nie stanowi problemu i nie chcę tego zmieniać. Natomiast gdy trafię na odpowiedni temat dla mnie - buzia mi się nie zamyka. Niektórzy wtedy uważają nawet, że jestem zarozumiała, zbyt pewna siebie.
A właściwie dlaczego tak bardzo zależy ci na podtrzymaniu rozmowy z obcym człowiekiem, który cię w ogóle nie interesuje??? Co chciałabyś uzyskać w ten sposób? Szukasz potwierdzenia, że jesteś dobrą rozmówczynią czy, że jesteś fajna? Może dla zabicia czasu? A może coś innego? Co??? Jeśli chcesz posiąść tę umiejętność to musisz interesować się ludźmi! Albo coś w tych ludziach musisz dostrzec interesującego. Jesteś spostrzegawcza? Co cię interesuje? Myślę, że zamiast prowadzić z ciągle obcymi osobami jałowe rozmowy o niczym lepiej jest głębiej porozmawiać z osobami, które już znasz z najbliższego otoczenia.

[Gość malinowsi]

Myślę, że czarującym można być tylko dla wąskiego grona rozmówców, o określonych - wam wspólnych - zainteresowaniach. Dla innych będziesz nudna. Nasuwa się wniosek, że im więcej masz zainteresowań - czyli wiedzy na określony temat - tym bardziej będziesz interesującym rozmówcą. I wtedy możesz kogoś oczarować...