Cyklicznie pojawiające się napięcia

[Gość suchy wąż]

Cześć , myślałem , że nigdy tego nie zrobię , a jednak zdecydowałem się tutaj napisać , może też nieco żeby siebie uspokoić , przestać analizować i czymś się zająć. Jestem osobą dość wycofaną w sensie , że nigdy nie potrafilem walczyć o swoje szczęscie , na sytuacje problemowe reagowałem unikiem , albo nie podejmowałem zadnej decyzji i zostawiając wszsytko w ręce losu , i w końcu doszło u mnie do róznego rodzaju zaburzeń , jakieś półtora roku temu wpadłęm w hipochondrie wywołaną wcześniej przez serce (pewnie to typowe dla nerwicowców) Ten stan u mnie trwał do miesiąca czasu dokładnie nie pamiętam. Miałem trochę spokoju. Ale niestety nie powiodło mi się na studiach , nie obroniłem się , lecz rzecz w tym , że wcale się tym nie przejąłęm , gdyż to było skazane na porażke , bo prawie w ogóle się nie starałem , znowu zostawiłem wszystko losowi. Najgorsze jest teraz to dla mnie , że siędze w domu i dużo rozmyślam , analizuje sens życia itp ... Potrafię przesiedzieć prawie cały dzień słuchając muzyki i klikając cały czas na te same strony internetowe. Ale ostatnio powoli przestałem odczuwać przyjemność , odczuwam ją tylko przez moment , niby dalej potrafię się z czegoś śmiać lecz już bardziej płytko , ponieważ cały czas napadają mnie myśli o bezsensowności danej czynności. Miałem podobne stany w przeszłości , ale trwały one góra jeden dzień , i nie występowały często. Teraz to uczucie trwa już piaty dzień , czuje z różnym natężeniem napięcie , w małym stopniu pomaga wysiłek fizyczny , już nawet te myśli wkradają się tam gdzie nie miały wstępu czyli na siłowni. Nie chcę sobie wystawiać diagnozy , ale mam pewne przypuszczenia . Jeszcze zauważyłem , że najgorzej jest popołudniu , a najlepiej na późny wieczór. Próbuje coś zmienić na siłę się już zaczynam zmuszać , żeby cokolwiek robić , jest to bardzo trudne ... Nie jestem w stanie sobie znaleźć celu w życiu :( Czuję , że przestałęm żyć , a tylko trwam.
Przepraszam za te chaotyczne zlepki moich spostrzeżeń , inaczej napisać nie umiem na razie

[Komercha]

moim zdaniem powinieneś próbować, na silę zmuszać się do tego by robić cokolwiek. Lubisz wysiłek fizyczny to może idź w tę stronę? Nie wiem idź do domu kultury i zaproponuj poprowadzenie jakiś zajęć dla dzieci... lubisz robić coś innego to zapisz się do jakiejś organizacji. Może w ten sposób znajdziesz sens. Staraj się nie myśleć za dużo, jak wiem że to dziwnie brzmi ale z własnego doświadczenia wiem, że im więcej człowiek rozmyśla i analizuje tym jest gorzej, tym głupsze rzeczy przychodzą do głowy.
Jeśli Ci to nie przejdzie to radzę Ci iść do psychologa, być może popadłeś w jakiś rodzaj depresji.

[goldenka]

moze nie do konca zmuszac ale starac sie najmniejsze cele realizowac aby tylko nie siedziec i nie dolowac sie samemu

[Gość suchy wąź]

W mojej głowie głebią się w 80% negatywne myśli nad którymi nie mogę zapanować , nawet gdy probuje je zagluszyc , wmawiać sobie , że to tylko mysli, ale nie umiem tego zablokować ... Czasami mam przeswity i mnie to puszcza , wtedy wykorzystuje ten czas i prbouje cos robic .
Schemat prawie zawsze jest podobny napięcie i mysli negatywne dochodzą do takiego momentu , że przestaje wyrabiać i reaguje tzesąc się i potem odziwo ide spać normalnie (nie mam problemów z alkoholem , nie pale , narkotyków nigdy nie brałem) Inna sprawą jest że jestem osobą dość wrażliwą , nie radzę sobie kompletnie ze stresem , nakręcam się i potęguje te negatywne emocje. Ale najgorsze jest to , że nie potrafie się już tak cieszyć jak dawniej , wszystko jest spłycone i mam wrażenie , że nie potrafię więcej z życia wycisnać jakby to był juz max.
Byc może to kwestia postrzegania świata , ale taką mam naturę a nie inną. Może to czynniki biologiczne to wywyłują już sam nie wiem ...

[Mgr L. Polsakiewicz-Grzesiczek]

Witam,

brak chęci do życia, apatia i otępiałośc emocjonalna to typowe objawy depresji. Objawy, które Panu dokuczają od kilku już lat naislają się, co wskazuje na to, iż będzie Panu bardzo trudno poradzić sobie z problemem samotnie. Jest wielu specjalistów, którzy na pewno podejmą sie współpracy z Panem i będzie pan mógł dalej cieszyć się życiem. Czasami trzeba sięgnąć wgłab siebie, aby dotrzeć do źródła problemu. Polecam wizytę u psychoterapeuty.

Lidia Polsakiewicz- Grzesiczek