Niekontrolowane ataki złości i płaczu

[Gość melanie007]

odkąd byłam małym dzieckiem pamiętam,że kiedy się denerwowałam wpadałam w furię ale przez kilkanaście lat miałam spokój. Rok temu zmarła na moich rękach moja babcia,która mnie wychowała...wybiegłam ze szpitala w płaczu,wbiegłam do domu,usiadłam na łóżku i zaczęłam przeraźliwie krzyczeć,płakać,trząść się i nie wiedziałam co się ze mną dzieje choć byłam świdoma jak się zachowuję,siostra dała mi tabletki na uspokojenie ale nie pomogły...to się powtórzyło w tym roku w maju kiedy wróciłam do domu zdenerwowana znów dostałam ataku i zaczęłam płakać,krzyczeć,trząść się,histeryzować i to trwa około 1,5 godziny. Ataki mam co raz częście, w tym roku z 8 razy. Od miesiąca nie umiem jeść,jem sporadycznie albo przez kilka dni nie jem w ogóle. Czuję duszność,ból żołądka,kręci mi się w głowie,nie jestem świadoma tego co się dzieje wokół mnie,wszystko mnie irytuje i drażni,nie umiem spać i mam wrażenie ,że zaraz zwymiotuje...tych objawów jest wiele,ale jak sobie z tym poradzić?

[Gość ania890]

na moje to masz borderline... nie pytaj na forum tylko idz do psychologa/psychiatry chociaz raz aby sie zorientować w sytuacji :) może potrzebna będzie pomoc?

[psycholog Katarzyna Garbacz]

Witam serdecznie,
Łatwe wpadanie w furię, problemy z apetytem, duszności, bóle żołądka, irytacja i rozdrażnienie, problemy ze snem są objawami charakterystycznymi dla zaburzeń nerwicowych. Jednak wiarygodna diagnoza drogą internetową nie jest możliwa, dlatego skonsultuj się ze specjalistą.
Pozdrawiam

[pilatos]

Witam,

mam 19 lat i mój problem można wytłumaczyć dojrzewaniem, ale mimo wszystko nie podoba mi się to co się dzieje ze mną ponieważ odbija się na bliskich i chciałabym to zmienić.

Odkąd pamiętam w mojej rodzinie naturalne są kłótnie i krzyki, a także wymaganie wiele od innych i od siebie samego. Czuję się przytłoczona niezadowoleniem z siebie i gdy tylko pojawia się napięta sytuacja, stresująca lub dużo obowiązków - wybucham. Krzyczę i często bywam agresywna - głównie słownie, celowo ranię jak najbardziej , a chwile potem dostaję ataku płaczu. Nie potrafię nad tym zapanować, starałam się lepiej planować czas i tracić "złą energię" uprawiając sport, ale gdy jestem zmęczona automatycznie bywam bardziej rozdrażniona. Częste wybuchy kończą się kłótnią i ranieniem bliskich, a to następnie mnie dołuje i boli. Żałuję swoich czynów i słów, ale mimo wszystko nie potrafię przeprosić i przyznać się do błędu , gdyż jest mi wstyd i wiem , że to się będzie powtarzać. Czuję się bezradna i nie wiem co zrobić. Proszę o pomoc

[mgr Kamila Krocz]

pilatos, Twoje wybuchy gniewu i słownej agresji raczej nie wynikają z dojrzewania, co raczej ze schematów rodzinnych, jakie powielasz . Niewykluczone, że Twoje zachowania to konsekwencja nerwicy albo przynajmniej trudności w kontrolowaniu negatywnych emocji. Przez Internet trudno udzielić pomocy. Najlepiej, gdybyś skonsultowała się ze specjalistą, np. psychologiem. Zachęcam Cię również do przeczytania artykułu o zdrowym modelu komunikacji wg Rosenberga: http://portal.abczdrowie.pl/porozumienie-bez-przemocy. Pozdrawiam i życzę powodzenia!