Lęk przed wychodzeniem z domu i brak wiary w siebie

[Gość Grzegorz86]

Witam.
Od dłuższego czasu zauważyłem wspólnie z rodzicami, że rozwój mojej siostry nie przebiega w pełni poprawnie (w przyszłym roku skończy 16 lat i pójdzie do pierwszej klasy szkoły średniej) Oprócz lęku jaki ma przed wychodzeniem z domu i spotykaniem się z koleżankami (wszędzie pójdzie ale tylko z rodzicami, nie mówiąc o pojechaniu w jakieś miejsce. Wyjdzie ale tylko do szkoły czasem nawet sama na zakupy nie chce iść) to na dodatek zauważyłem, że nie zachowuje się w pełni jak na nastolatkę przystało (głupio mi tak pisać o mojej siostrze ale czuje, że jest z nią coś nie tak i wydaje mi się, że jest to grubszy problem, a chcę jej pomóc) Dodam jeszcze, że od drugiej klasy gimnazjum ma indywidualny system nauczania oraz gdy z nią na ten temat rozmawiam mówiąc żeby poszła do normalnej szkoły średniej jak każdy to za każdym razem powtarza, że nie da sobie rady-to jest tak jak by przyznawała się do pewnej słabości jak by uważała, że nie jest na tyle mądra jak inni rówieśnicy. (Na początku października ma termin umówiony z psychologiem). Bardzo proszę o odpowiedź

[Krzysztof.W]

To tak zwane trzymanie pod kloszem nie do końca pomaga rozwojowi. Napisałeś o indywidualnym szkoleniu lecz go nie umotywowałeś.

[nutka111]

Bardzo dobrze, że siostra ma umówioną wizytę u psychologa. On pomoże jej otworzyć się i mówić o problemach. Z opisu zachowania Twojej siostry wynika że być może ma fobię społeczną , nerwicę - psycholog pomoże jej się z tym uporać. A Wy po prostu bądźcie przy niej , wspierajcie ją, nie krytykujcie jej. Na pewno wszystko się ułoży. Ściskam serdecznie.

[Gość grzegorz86]

Serdecznie dziękuję za odpowiedź. Na pewno będziemy ją wspierać tym bardziej, że szczerze Wam powiem moja rodzina ma do czynienia z chorobami psychicznymi. Ja jako jej starszy brat zachorowałem na pewną chorobę psychiczną...stąd też zauważyłem u niej problem.

[Gość grzegorz86]

Umieszczając też tę prośbę chciałem zapoznać się z opinią innych, osób z zewnątrz, bo właśnie takie zaburzenia u niej zauważyłem dlatego chciałem się upewnić. Pozdrawiam

[Gość grzegorz86]

Panie Krzysztofie o co chodzi z tym zdaniem cytuje: " Napisałeś o indywidualnym szkoleniu lecz go nie umotywowałeś" bo szczerze powiem za bardzo tego nie rozumiem? dopiero co próbuję się wdrożyć. Pozdrawiam

[Krzysztof.W]

A więc drogi panie Grzegorzu, te czynniki wcześniej nie opisane powodujące tzw indywidualne szkolenie, pomijając obecny fakt zachowania siostry. Opisałeś obecne zachowania siostry, troski rodziny, lecz nie momenty mogące dopuścić do danego zachowania i o tych czynnikach mogących mieć wpływ. Uważam, że motywując tym dodatek mówiący o kwestii powtarzalności tych zachowań obaw rodziny jeśli chodzi o ich obawy i powtarzalność występowaniu ma znaczenie i zarazem dodaje. Dlatego w taki sposób sformułowałem pytanie. Mógłbyś bardziej rozwinąć, to stwierdzenie jeśli chodzi o zmaganie się rodziny tzw psychologicznie sytuacje. Sądzę że bardziej z rodziną idziecie kierunkiem troski i opiekuńczości zamiast,może zamykania...ciężko tak. Rozwijać te upodobania u osoby powiedzmy na etapie buntu, która niekoniecznie chce iść tą drogą, nie tyle co rodziny, lecz tym narzucaniem wartości poprzez media i tego co jest cool. Jednak Grzechu to co Ty szukasz może być w jej wieku poza zasięgiem, każdej normy inteligencji. Nie jestem psychologiem, na imię mam Krzysztof, jeśli masz pytania szukaj odpowiedzi jednak nie duś, nie zmieniaj, ani nie ograniczaj...rozwijaj, rozmawiaj i staraj się zrozumieć ten wiek, oraz potrzeby, to działa nie boli. Pozdrawiam

[Krzysztof.W]

Jak to można było by prościej powiedzieć, nie wkręcajcie kobiecie czegoś, czego nie przetrawi. Niektóre osoby zamulają, i niema znaczenia tu forma treści. No taka jest i tyle, nawet jeśli miała by być w rodzinie królewskiej i poruszać się na salonach z tymi upierdliwościami. Pewnych uwarunkowań się nie ukształtuje nawet wpływem zachowań. Chyba,że na lekach, lecz to zawsze jakieś ograniczenie woli.

[Dr n. med. M. Wysocka-Bąkowska]

Bywają osoby nieśmiałe, wiek dojrzewania niesie wiele niepokojów, lęków, ale też sprzyja zaburzeniom nerwicowym, depresyjnym. Presja otoczenia i mediów , bycie "COOL" jest nie dla wszystkich łatwe do udźwignięcia Bywa , ze osoby "niedopasowane" są odsuwane od grupy ...
Może są obiektywne problemy z przyswajaniem nowych informacji, a może problemy z przystosowaniem się do grupy rówieśniczej, wycofanie, poczucie zagrożenia czy depresja? Do dalszej diagnostyki i leczenia .
Warto zacząć od PSYCHOLOGA szkolnego, może też pomocna rozmowa Rodziców z Psychologiem.
Wsparcie emocjonalne ale i zachęta do kontaktów ze znajomymi, wychodzenia z domu, sportu, rozwijania innych zainteresowań czy pasji.

[Grzegorz86]

Dziękuję za odpowiedź. Panie Krzysztofie po prostu nie chcę żeby moja siostra przechodziła to co ja przechodziłem oraz chciałbym móc jej dużo wcześniej pomóc:) ona też musi w siebie trochę uwierzyć...
na pewno będę szukał odpowiedzi:)