Brak otwartości przy najbliższych

[Gość said]

Pisząc to, właśnie jestem zły na jeden z poniższych powodów. Jestem przed 20, jestem ogólnie i pozornie spokojną i poważną osobą, ale aż za bardzo, głównie wtedy kiedy w najbliższym gronie znajduje się rodzeństwo czy rodzice, jestem najmłodszy. Przy nich nie potrafię być otwarty, od małego zawsze mówili mi wszędzie w odwiedzinach typu - siedź grzecznie, nie ruszaj, bądź spokojny, i tak zostało mi do dziś przy nich, bo jak coś powiem czy zrobie to zaraz widze ich wzrok czy kręcenie głową które doprowadza mnie do wewnętrznego szału, nie potrafie być "w gościach" przy nich otwarty, zawsze zamknięty i poważny, ale wystarczy że znajdę się w tym samym towarzystwie ale już bez najbliższych, staje się zupełnie inną osobą, potrafię się cały czas śmiać, rozmawiać, żartować, być jak najbardziej otwarty, a gdy są oni to nic tylko czekam na jakieś uwagi, celowe spojrzenia itd. I właśnie gdy jedziemy gdzieś w gości i jesteśmy już długo to zaczynam się denerwować, bo nie mogę się otworzyć... To naprawdę irytujące. Co nie znaczy że nie kocham swojej rodziny, bo kocham ją mocno ale ta jedna rzecz jest straszna! Nie chce tak, albo jak coś powiem i są oni to zaraz się zastanawiam co oni sobie myślą, denerwuje niesamowicie. Zresztą cokolwiek bym zrobił, to zawsze patrze w te oczy i gdy jest coś źle to widzę "ten wzrok", a to jest w stanie zepsuć mi najlepszy humor.

[nutka111]

Twój problem wynika z tego, że Twoi najbliżsi za bardzo krytykowali Cię i za dużo od Ciebie wymagali, dlatego teraz ciągle czujesz ich presję. Może warto by było z nimi porozmawiać? Chociaż spróbuj, powiedz o swoich przykrych emocjach. Ale to dobrze że potrafisz wyluzować wśród znajomych:)
A może warto mimo wszystko starać się być otwartym w gościach, śmiać się itd ? Postarać się zignorować ich spojrzenia? Bo przecież nic złego nie robisz a jesteś już dorosłym człowiekiem.

[Gość said]

Próbowałem kiedyś o tym rozmawiać ale żadnych skutków, mam wrażenie że oni byli tak wychowani (rodzice) i myślą że tak jest dobrze.

[nutka111]

Hmm, jeśli rozmowa nic nie daje to może faktycznie postaraj się tym nie przejmować ? Wiem że to jest na pewno denerwujące, ich krytyka itd ale pamiętaj że masz prawo też wypowiadać kulturalnie swoje zdanie , śmiać się i zachowywać się swobodnie. Popracuj nad tym aby nie myśleć że oni ciągle Cię obserwują.

[Gość said]

To jest trudne.

[nutka111]

Wiem. Ale warto mimo wszystko dla swojego samopoczucia starać się :)

[Gość said]

Owszem, warto. W tej chwili jeśli ktoś obcy mówi mi komplement to się zastanawiam czy kłamie czy mówi prawdę, z naciskiem na fałsz. I niedługo faktycznie uwierzę, że większość rzeczy robię źle...

[nutka111]

A więc uwierz że jeśli ktoś mówi Ci coś miłego, komplement to mówi prawdę , bo po co by kłamał ? Nie myśl o sobie tak negatywnie :)

[Gość said]

Jeszcze gdybym poczuł się dla kogoś kimś ważnym, to byłoby lepiej może..

[nutka111]

Na pewno jesteś dla kogoś ważny. Rodzina też Cię kocha. Rodzice być może nieświadomie sprawili Ci problemy, bo chcieli wychować Cię na kulturalną, grzeczną osobę. I udało im się, ale w życiu trzeba też umieć się cieszyć, wierzyć w siebie. Dlatego pracuj nad pewnością siebie, myśl o zaletach, rozwijaj je. Spotykaj się ze znajomymi, bo przy nich możesz być sobą :)

[Gość stess]

Jesteś fajnym chłopakiem, to mozna odczuć. ;-)
Faktycznie masz 2 wyjścia (jak na ten moment 0;))pogadać na spokojnie, do skutku z rodzicami. Wytlumaczyć co czujesz i może uda im sie wkońcu pojąć w czym tkwi problem. Drugie wyjście, być sobą jak jesteście wszyscy w gościach.Postaraj sie nie zwracac uwagi, jak reagują rodzice, mimo tego,że znasz ich i wiesz na jakie zachowania możesz liczyć, na przekór wszystkiemu, bądź sobą,ciesz się, mów co masz do powiedzenia i..."udawaj ,że ich tam nie ma". Da sie to zrobić ;-) Uwierz mi na słowo ;-)
Słodkie i wrażliwe z Ciebie stworzenie i dobrze,ale ...no ale !-musisz sobie z tym problemem poradzić , a wiem,że dasz radę. Ja sobie poradziłam,to Ty z pewnością szybciej poradzisz sobie niż ja ;-)

[Gość said]

Dziękuję ;) "Słodkie i wrażliwe z Ciebie stworzenie..." - a to miłe ;p A jak to wyglądało u Ciebie ? Jeśli chciałbyś powiedzieć...

[Gość said]

Przepraszam, chciałabyś *

[Gość stess]

said

Dziękuję ;) "Słodkie i wrażliwe z Ciebie stworzenie..." - a to miłe ;p A jak to wyglądało u Ciebie ? Jeśli chciałbyś powiedzieć...

To prawda :-)
Podobnie jak u Ciebie, może mniejsze natężęnie ale ... jednak ;)
Przejmowałam się, za bardzo. I wiesz co, zawsze wyczekiwałam jak zareagują...zamiast wrzucić na luz i po prostu być. To męczące,ale da się z tego wyjść ;-)
Po prostu to olej, bądź sobą . Ktoś się krzywi, coś nie pasuje, no to trudno. Nie Twój problem.
Główka do góry ;-)

[Gość said]

Spróbuje ;-)

[Gość stess]

said

Spróbuje ;-)

Koniecznie. Nie zniechęcaj się tylko, dobrze?
Powodzenia ;-)

[ka-wa]

To tak tylko łatwo się mówi,zawsze każdy czuje się lepiej jak może się swobodnie wypowiedzieć,ale szczególnie w gronie rodziny czujemy się skrepowani jak wiemy ,że za chwilę ktoś nas skrytykuje ,po prostu nie chcemy tego wysłuchiwać,
dotyczy to głównie takich ludzi jak Ty,którzy są grzeczni taktowni ,nie potrafią tupnąć nogą,mówiąc kolokwialnie,
raczej nie da się tego zmienić ,ot tak, może jak będziesz starszy nie pozwolisz sobie ,wychodząc z założenia ,że każdy ma swoje zdanie które należy szanować, jak mawiała, znana mi ,wspaniała polonistka swoim uczniom,już w szkole podstawowej.

[Gość said]

To trochę nie w tym kierunku, ja nie daje sobie narzucić cudzego zdania, czy bać się powiedzieć swojego... Nawet może odwrotnie, bo zawsze przystaje na swoim. Po prostu ciężko mi przy nich swobodnie rozmawiać, śmiać się, żartować... Ale tylko w gronie dodatkowych gości, gdy jesteśmy sami - nie ma problemów.

[Gość stess]

I dobrze,że masz ( i bronisz ) własne zdanie. :-)
Poradzisz sobie. Cierpliwości i próbować. Wytycz sobie taki cel, wyobrażaj sobie np siebie, w takiej sytuacji ,w sposób pozytywny.To pomaga :-)

[Dr n. med. M. Wysocka-Bąkowska]

Doceń dobre strony Rodziny i nie przejmuj się "krytykanctwem", a może raczej nadopiekuńczością wobec najmłodszego "pupilka
Rodzinę akceptuj i przestań czuć się dzieckiem
Kiedy przestaniesz sie przejmować, zmienią się także najbliżsi wobec Ciebie
A jednak wyrosłeś na dzielnego i pogodnego i świetnie radzisz sobie wśród rówieśników i obcych!
To sukces! takze Twojej Rodziny!
Powodzenia!

[ka-wa]

To jaka może być przyczyna skrępowania wśród dalszej rodziny !?
Bierz wszelką krytykę na klatę i staraj /naucz się ripostować,myślę ,że to przyjdzie też z wiekiem,teraz górę bierze nieśmiałość.