Zwierzenie kobiety z borderline

[Gość Katarsis]

Potrzebuję się wygadać a nie mam komu. Nawet jeśli nikt tego nie przeczyta ale wyrzucę to z siebie to może mi się poprawi.

Mam trzydzieści dwa lata nie mam męża ani dzieci. Moje związki trwają krótkie chwile. Powtarzam schemat: angażuję się, wpadam w panikę przy nadmiernej bliskości, prowokuję koniec, tragedię odchorowuję.
Sukcesywnie niszczę moje cialo drapiąc je i robiąc wszędzie rany, niegojące się strupy a potem mówię że to trądzik albo alergia.Potrzeba niszczenia mojej skóry i zadawania jej delikatnego bólu przynosi mi ulgę pomimo że potem jestem na siebie wściekła i nie mogę patrzeć w lustro.
Boję się ginekologów. Jak byłam mała ojciec włączał mi filmy o gwałtach a potem udawał napastnika i nie zdejmując mi ubrania odgrywał gwałt sprawdzając czy się obronię.To miało być dla mojego dobra: przestroga przed gwałcicielami, ale jak sobie o tym pomyśle chce mi się wyć.
Mam w sobie tak dużo niepokoju i tyle napięć, że męczę się sama ze sobą więc pewnie gdy bym miała rodzinę też bym ją zamęczyła. Samotność jednak nie jest dobra.

[Gość mróweńka]

Ojej współczuję ci.

[Gość Katarsis]

Dziękuję że w ogóle ktoś się odezwał,że przeczytał.dziękuję

[Gość kimniki]

Polecam Ci przejść się do psychologa. Moim zdaniem twoje zachowania są spowodowane dzieciństwem. Swoje cierpienia wewnętrzne przenosisz na ból fizyczny. Gdy będziesz mieć potrzebę zadania sobie bólu tym drapaniem to w zamian to proponuję ci wybrać się na siłownie i dać sobie w kość wyczerpującymi ćwiczeniami.

[eeeh..]

Katarsis ,tak czasem sie dzieje że ludzie którzy powinni być oparciem, zadają ból,.... taki na całe życie. Ja też uważam że koniecznie powinnaś pójśc do psychologa,podjąć się terapii, i dopiero wtedy będziesz mogła starać budować swoje nowe życie.Pozdrawiam Ciebie bardzo serdecznie.

[Komercha]

Moim zdaniem to tobie pomoże tylko terapia i psycholog. Nawet nie jestem w stanie sobie wyobrazić jak musiałaś się czuć kiedy ojciec Ci to robił. Szczerze to dziwne miał podejście do tematu...

[psycholog Katarzyna Garbacz]

Witam serdecznie,
Katrasis, a czy opowiadałaś kiedyś komuś, o tym co przydarzyło Ci się w dzieciństwie? Czy szukałaś pomocy?
Ja tak, jak Przedmówcy uważam, że odpowiednia terapia pomogłaby Ci uporać się z autoagresją oraz z lękiem przed zaangażowaniem i bliskością.
Pozdrawiam

[Gość Katarsis]

Bardzo dziękuję wszystkim za słowo wsparcia.Mam więcej odwagi by iść do specjalisty.