Anoreksja u siedemnastolatki

[darka95]

Witam, mam 17 lat i od około roku jestem na diecie. Aktualnie ważę 42 kg przy wzroście 167 cm. Mam obsesję na punkcie mojej wagi. Codziennie rano się ważę, a jak waga wskaże że przybyło mi choć 0,1 kg to postanawiam ograniczyć jedzenie na ten dzień. Poza tym codziennie ćwiczę około godziny żeby spalić zjedzone kalorie. Nie mam żadnego jadłowstrętu, wręcz przeciwnie lubię zjeść i nawet jadam słodycze. Ale niepokoi mnie to że od jakiegoś czasu nie mam okresu, jest mi bardzo zimno i czasami mam zawroty głowy. Poza tym na moim ciele powoli stają się widoczne żebra. Czy to może oznaczać że mam anoreksje? Przecież nie mam jadłowstrętu. Proszę o odpowiedź.

[Gość pannaktos22]

tak !
wazysz zdecydowanie za malo, przy Twoim wzroscie takie minimum to ok 52-55 kg
objawy ktore opisujesz sa typowe dla anoreksji:
* brak okresu
* wiecznie zimno
* jak przytyjesz to jesz tego dnia mniej.
co z tego ze jesz slodycze skoro pewnie one sa zamiast innych posilkow?
jesli chodzi o miesiaczke - ona sie pojawia zwykle od pewnej granicznej masy ciala (BMI ok 18), wiec prytyj a na pewno wroci.
coz , musisz wybrac - byc anorektyczka i miec prblemy ze zdrowiem czy byc zdrowa, szczupla dziewczyna ?
pozdrawiam i powodzenia :)

[sjlilia]

Witam! Takie objawy to objawy anoreksji! Przywrócenie wszystkich funkcji organizmu do normalności jest w tej chorobie bardzo długie ze względu na czas. I albo już teraz powiesz dość odchudzaniu, albo w takim kole będziesz się obracać już zawsze. Niepokojący problem to brak okresu. Wierz mi, mój powrót do "normalności" był trudny i niestety nie chodziłam do psychologa. Kiedy zatrzymał mi się okres, był to dla mnie sygnał, że jest źle, że trzeba powiedzieć: stop. Bycie szczupłą i zdrową jest trudne, ale normalne, zbilansowane jedzenie, ruch, przestanie ciagłego zazdroszczenia sylwetki koleżance i zmiana swojego "wizerunku" w głowie, i przede wszystkim zachowanie zdrowia, powinno skłonić Cię do jak najszybszego podjęcia działań, w tym wypadku do wizyty u ginekologa ( przywrócenie okresu ), i niestety co jest powodem do niechęci do podejmowania walki o dobre życie, przytycie troszkę. Podejmij walkę zanim będzie za późno! Zawsze kiedy czytam podobne historie, przypomina mi się moja i... niestety wciąż się będzie przypominać, bo z anoreksji jest trudno wyjść, z pomocą czy bez niej, bliskich. Tylko przewartościowanie i spojrzenie na siebie i otaczających nas ludzi prawdziwymi oczami, może tu być pomocą...

[Gość paulina279945]

Mam 16lat jakieś 5mies temu zaczelam sie odchudzac widziałam w sobie grube potwora choc w oczach innych ludzi bylam chudzoutka, stosowalam glodowki, katowalam sie cwiczeniami, jadlam okolo 300kcal hdy zjadlam wiecej pocialam sie az pewnego dnia moj chlopak o wszystkim sie dowiedzial bo zauwazyl rany na nadgarstku oppwiedzialam mu wszystko pilnowal mnie, kazal mi skladac obietnie ze tego nie zrobie wiecej razy ale ciagle je łamałałam i zaczynala sie zawsze wielka klutnia az pewnego dnia obiecałam mu ze zglosze soe do pedagoga szkolnego, podejmowalam proby wejscia do jej gabinetu wiele razy ale mi sie nie udawalo balam sie ze wszystkim to opowie ze mama sie o wszystkim dowie, podchodzilam 5 razy za 6 razem chlopak obiecal ze pojdzie ze mna i zaniosl mnie pod jej drzwi chcialam uciekac ale mnie przytrzymal wszedl ze mna i opowoedzial jej ze mam problemy z ciecie oraz glodowkami kazala mu wyjsc rozmawialysmy najwiecej o jedzdniu. Teraz jestem bo jej oraz pielegniarki opieka,ale nie daje rady chce znow zastosowac glodowki bo jedzenie 800kcal mnie meczy codziennie sie tne nwm jak przestac nie potrafie to mnie chyba uzaleznilo , gdyb nie bede dawala rady mam do niej pojsc w tyg i jej o tym powoedziec ale boje sie isc bo powiedziala ze wtedy dowie sie o wszystkim mama i zalatwia mi psychologa a ja chce zeby tylko ona o tym wiedziala. Co mam robic? :(

[czarnaowca89]

Paulina, myślisz, że byłoby źle gdyby mama się o tym dowiedziała?
Powiedz mi w jakich momentach dochodzi do tego, że się tniesz? Potrafisz sobie przypomnieć co takiego się dzieje, co Cię do tego skłania?