Niepokojące zachowanie dwuletniej córki

[Gość ba...k7]

Niepokoję się o córeczkę. Ma dwa lata, a właściwie nic nie mówi, tylko w swoim języku, czasami mama, tata, papa. Niedawno nauczyła się robić papa. Nie chce powtarzać, nie pokazuje palcem np. części ciała, obrazków. Nie chce słuchać bajek, wierszyków, za to chętnie słucha muzyki i tańczy. Lubi oglądać telewizję, szczególnie reklamy, piosenki, kreskówki - wtedy nic do niej nie dociera. Czasami sprawia wrażenie zamyślonej lub smutnej. Jak coś chce, ciągnie za rękę lub stoi i podskakuje. Denerwuje się lub płacze, gdy nie wiem o co chodzi. Uwielbia oglądać (kartkować) książki, gazety, zdjęcia itp. Ignoruje pytania typu pokaż gdzie miś ma oko, ale rozumie proste polecenia tj. idziemy spać, daj piłkę, chodź ze mną itd. Mam wrażenie, że nie zrobiła większych postępów odkąd skończyła 1,5 roku. Jest ruchliwa i szybka, lubi biegać, skakać. Jest towarzyska, nie boi się obcych, trochę się wstydzi, a później zaczepia. Zabawy z innymi dziećmi polegają głównie na bieganiu i skakaniu. Woli starsze dzieci. Boi się płaczu i krzyku rówieśników, sama reaguje płaczem. Lubi wyjazdy, spacery, nowe miejsca, jest bardzo spostrzegawcza.
Ostatnio nie interesują ja zabawki, rzadko naśladuje np. rozmawia przez telefon, lubi szperać w szufladach, papierach, bawi się kosmetykami, ma swoje ulubione pluszaki. Układa puzzle z 10- 20 elementów i szybko zapamiętuje. Córka ma z nami dobry kontakt, przytula się chętnie, wyciąga rączki, biegnie na przywitanie, nie lubi się rozstawać (płacze). Bawi się z nami w a-kuku, uwielbia łaskotki itp, śmieje się wtedy głośno. Czasami bawi się sama, ale ja muszę być w pobliżu, przynosi mi zabawki. Niepokoi mnie brak postępów w mowie, niechęć do powtarzania. Nie wiem jak postępować z córką. Mąż nie widzi problemu, uważa, że córka jest inna, ale to sprawa charakteru, babcia twierdzi podobnie. W końcu w mojej rodzinie jest sporo indywidualistów. Pediatra i logopeda twierdzą, że na mowę jeszcze jest czas, a córka jest kontaktowa i dużo rozumie. Tylko, że jako matka bardzo się martwię, szczególnie, gdy widzę wygadane mądre dwulatki. Proszę o poradę.

[Gość gosc]

Przykro mi, ale nie zgodzę się, że nie ma problemu. Dziecko ma 2 lata! Nie pokazuje palcem! Nie potrafi wskazać części ciała, to już spore opóźnienie! Nie twierdzę, że mała może mieć autyzm, bo tego nie wiem, ale na pewno opóźnienie jest. Jeżeli mogę doradzić to powinno się dziecko skonsultować ze specjalistą, ale dobrym tzn. takim co nie zbagatelizuje problemu. Pozdrawiam

[Gość gosc]

Myślę, że dziecko należy uczyć i raz jeszcze uczyć. Powtarzać to codziennie może w ten sposób sobie utrwali. Specjalistę też można odwiedzić.

[Gość gosc]

Mam podobny problem. Synek nauczył się kilku słów i jak na razie na tym się skończyło. Mówię do Niego dużo, włączam piosenki dla dzieci, ale mam wrażenie, że powtarzanie słów go nie interesuje. Czekam na postęp jeszcze troszkę. Mam następną wizytę u Neuropediatry, więc z Nim będę rozmawiała. Pozdrawiam

[Gość gosc]

W jakim wieku jest pani synek? Jakie zna słowa? Czy przejawia jakieś niepokojące zachowania? Proszę o kontakt bantek7@tlen. pl.

[Gość gosc]

Wiem, że czasami trudno zatrzymać złe myśli i lęki, wiem coś o tym... Ja jeszcze 4 lata temu odchodziłam od zmysłów. Chodziłam po lekarzach, psychologach. A jednak wszystko okazało się być OK. Mój syn miał 4 lata, jak zaczął mówić dwu-trzywyrazowe proste zdania. Dziś kiedy skończył 7 lat (grudniowy chłopak) wszystkie moje obawy o niego minęły. Oczywiście, są małe problemy, ale to pikuś... Pan pikuś... pracujemy nad wymową 'r'... ćwiczymy sprawność rączki... i wzmacniamy emocjonalnie. Nie puściłam go do pierwszej klasy i bardzo się cieszę, bo przez pół roku tak dojrzał emocjonalnie, że teraz wiem, iż sobie ze wszystkim poradzi. Świetnie czyta i liczy... gorzej z pisaniem. Ma bardzo bogaty zasób słów (w porównaniu do rówieśników) i codziennie wszystkich zaskakuje swoją elokwencją. A gdy miał 2 latka mówił tylko mama i tata. Dziewczyny, głowa do góry... być czujnym, ale dać też swoim dzieciom szansę na indywidualny rozwój. Będzie dobrze!!!

[Gość gosc]

Nie zrozumiałam tego komentarza. Przepraszam za to. Pani syn jest autystą? Bo to Forum jest dla osób, które mają obawy o rozwój swych dzieci. Czy też jest zdrowym dzieckiem? Pozdrawiam.

[Gość gosc]

Lekarz Agnieszka Jamroży

Szanowna Pani, Pani niepokój wynika z troski o prawidłowy rozwój córki. Mogę Panią zapewnić, że opisywane zachowania dziecka nie wskazują na zaburzenia autystyczne. Dziecko nawiązuje kontakt emocjonalny (np. irytuje się, gdy jest nierozumiane), bawi się przez naśladowanie (taniec przy muzyce, bieganie i skakanie w obecności innych dzieci), rozumie i wykonuje polecenia. Ponadto nawiązuje aktywny kontakt z otoczeniem. Dzieci w tym wieku często wybierają samotne zabawy oraz towarzystwo osób starszych, szczególnie jedynacy. Jest to więc prawidłowy etap rozwojowy. Ponadto wykazuje żywe zainteresowanie i potrzebę kontaktu z rodzicami, reaguje na pieszczoty. Przywiązanie do niektórych zabawek - zwłaszcza miękkich, pluszowych jest prawidłowym objawem. Typowy dla wieku jest lęk przed separacją od matki. Rozwój mowy wykazuje spore różnice indywidualne. Od dziecka w Pani wieku oczekuje się jedynie wypowiadania pojedynczych wyrazów. Na ,,wygadanie" i mówienie całymi zwrotami ma czas nawet do 3 roku życia.

Z pozdrowieniami

Mój syn też się przytulał i naśladował, a mimo to zdiagnozowano u niego autyzm.

[Gość gosc]

Jakie miał objawy? Jak zdiagnozować autyzm u dwuletniego dziecka, które jest towarzyskie, bawi się z dziećmi, naśladuje, przytula się, wita rodziców, jest kochane itd. Nie ma typowych objawów, ale ma problem z mową, tzn. wypowiada pojedyncze słowa w wieku 26 miesięcy. Proszę o odpowiedź,