Załamanie po śmierć mamy

[MYSZKA2802]

Załamałam się po śmierć mamy.Osiem miesięcy temu odeszła , na bardzo rzadką chorobę 

-Creutzfeldta-Jacoba-

Ostatnie sześć tygodni jej życia to była walka a nasza służba zdrowia odmawiała pomoc.

Choroba i śmierć mamy odbiło duże piętno na mnie. Nie potrafię pogodzić się że jej nie ma,sama myśl że leży w ziemi to koszmar! Zamkłam się w sobie, przestałam wychodzić i dbać o co kolwiek, siedzę i płacze lub milczę.Do psycholog i psychiatry mam czekać na miejsce.

Jak nauczyć się żyć bez mamy ?

 

[ka-wa]

 

Ile masz lat? Masz wsparcie w rodzinie? 

9 godzin temu, MYSZKA2802 napisał(a):

Jak nauczyć się żyć bez mamy ?

 

Nie ma odpowiedzi na tak zadane pytanie. Czas też leczy. 

[MYSZKA2802]

Wsparcie bardzo nikłe ponieważ ja jako jedyna okazuje że cierpię.

A lat mam 47 

[Javiolla]

18 godzin temu, MYSZKA2802 napisał(a):

Zamkłam się w sobie, przestałam wychodzić i dbać o co kolwiek, siedzę i płacze lub milczę.Do psycholog i psychiatry mam czekać na miejsce.

Przykro mi z powodu śmierci mamy. Dobrze, że się zapisałaś, a że oczekiwanie... niestety takie realia. Pamiętaj, że jest Centrum Interwencji Kryzysowej telefoniczne oraz stacjonarnie. Pomogą doraźnie w każdej chwili. Pamiętaj też, że gdybyś czuła że jest już bardzo źle, to masz prawo zadzwonić po pogotowie. A niektórzy podobno dzwonią do szpitala psychiatrycznego błagając o pomoc i rzekomo nie mogą odmówić, ale to tylko zasłyszane. I czy faktycznie tak jest-nie wiem.

2 godziny temu, MYSZKA2802 napisał(a):

A lat mam 47 

Byłaś bardzo związana z mamą? Na tym etapie rozmów trudno określić czy nie za bardzo...  A jak nauczyć sie żyć bez mamy... hmmm. Najpierw musisz tego chcieć. Jednak skoro nie mozesz sie pogodzić to siłą rzeczy nie chcesz. Dlaczego nie chcesz? 

Edytowane 3 Sierpnia przez Javiolla

[MYSZKA2802]

Tak bardzo byłam związana , codziennie żeśmy rozmawiały przy Chciała bym się pogodzić ale cały czas wraca przebieg jej choroby, widzę jak leży i umiera z pragnienia i głodu.Mysle że przyjdzie czas i pozwolę jej odejść.

[Javiolla]

W dniu 4.08.2024 o 06:36, MYSZKA2802 napisał(a):

Mysle że przyjdzie czas i pozwolę jej odejść.

Zrób to jak najszybciej, bo niepotrzebnie się sama dręczysz. Nie odpowiedziałaś na pytanie dlaczego nie chcesz pogodzić się z tą sytuacją, dlaczego nie chcesz nauczyć sie żyć bez niej? Bo nie chcesz-prawda???

W dniu 4.08.2024 o 06:36, MYSZKA2802 napisał(a):

Tak bardzo byłam związana

Tak podejrzewałam. Przyszło Ci kiedyś do głowy, że byłaś od mamy uzależniona emocjonalnie? Wszak codzienne rozmowy (domniemam, że długie rozmowy) są raczej niepokojące. Prawdopodobnie dlatego tak ciężko Ci się pogodzić z mamy śmiercią. Rozmawiałaś z nią codziennie, może nawet kilka godzin dziennie i nagle nic-zero rozmów. Zastanów sie tak czysto psychologicznie (pomijając smutek po stracie matki)  co Ci dawały te rozmowy? Czym dla Ciebie były? Czy brak tych rozmów faktycznie wpływa znacząco na Twoje życie i dlaczego? 

[MYSZKA2802]

Otóż nie były to długie rozmowy , ewentualnie trzy razy w tygodniu po godzinie- dwóch.Mogłam się wygadać na każdy temat a ona zawsze starała się mi doradzić. Na chwilę obecną na cmentarz chodzę raz w tygodniu i mało o niej myślę chyba że wydarzy się coś związane z mamą. Wiem że muszę dać jej odejść i żyć dalej 

Dziękuję za wyrozumiałość i wsparcie.

[Javiolla]

W dniu 25.08.2024 o 03:59, MYSZKA2802 napisał(a):

Wiem że muszę dać jej odejść i żyć dalej 

Myślę, że i mama by tego chciała, byś żyła dalej w miarę normalnie, a nie katowała się. Powodzenia.