Lęk jest powodem wynajdywania coraz to nowszych problemów

[Abc]

Chciałabym wyjechać z mojej wsi. Lubię ją, ale coraz bardziej mnie stresuje, ludzie których znam mnie denerwują. Ojciec mnie często denerwuje. Nie jest tak dobrze żeby tak długo mieszkać w domu rodzinnym. Nie mam tu pracy ani w okolicy. W ogóle ciężko jest z praca dla kobiety nawet takiej która się nie boi. Nawet już pieniądze bym miała na przeprowadzkę. Ale się boję. Boję się dużych miast. Boję się miast których nie znam całkowicie lub chociaż częściowo, takich w których nigdy nie byłam. Nie chce być w mieście w którym mieszka siostra ale chcę mieć na tyle blisko aby ją i siostrzenicę odwiedzać. To największe miasto w moim województwie, będąc u nich trochę je poznałam. Ale też mnie stresuje. Ludzie z moich okolic tam wyjeżdżają, zawsze można kogoś spotkać. Nie lubię męża siostry i nie chciałabym aby razem do mnie przychodzili i wtrącali w moje sprawy. Mam mniejsze miasto znam je bardziej ,szukałam tam pracy, uczyłam się w weekendy parę lat temu. Tylko nie wiem czy znajdę tam pracę, bo szukałam i nie wiem czy powodem było że tam nie mieszkam czy ja że nie znalazłam. Mam parę jeszcze mniejszych miast w okolicy ale do nich słaby dojazd, albo wcale. Też nie wiem jak z pracą. Najlepiej byłoby się wyprowadzić poza województwo. Ale nie znam tych miast ,nigdy w nich nie byłam lub tylko przejazdem. Patrzę na oferty pracy ,na razie nic nie znalazłam aby wysłać CV, a tak się przeprowadzać w ciemno to nie wiem czy to dobry pomysł. Czy taka przeprowadzka jest możliwa czy lepiej pojechać wcześniej do tych miast, znaleźć pracę i się wyprowadzić, czy może kierować się do znanych miast? Z jednej strony chcę takiej zmiany z drugiej nie chcę skakać na taką głęboką wodę. Wolę małe miasta ale jak będzie źle z praca jak w moim powiatowym. A może lepiej zostać tutaj gdzie jestem przejść terapię na miejscu i dopiero potem się przenieść, ale jak przetrwać to że nie chcę być w tym miejscu? Już od 3 miesięcy mam tą myśl o przeprowadzce, wcześniej też myślałam ale z przymusu a teraz z chęci.

[Javiolla]

W dniu 7.10.2022 o 19:20, Abc napisał:

A może lepiej zostać tutaj gdzie jestem przejść terapię na miejscu i dopiero potem się przenieść, ale jak przetrwać to że nie chcę być w tym miejscu?

To jest chyba najrozsądniejsze wyjście. Przetrwasz bo chcesz zmienić swoje życie, traktuj to jako przestanek w drodze do celu. Jechać w ciemno bez pracy, bez mieszkania, finansów to strzał we własną stopę. Będąc nieprzygotowana psychicznie nie dasz sobie bez tego rady-przykro mi. Najpierw trzeba ustabilizować swoją psychikę, wzmocnić ją, opanować lęki. Pamiętaj też, że zmiany zaczyna sie od siebie, a nie od ucieczki. Bo gdy uciekamy bez przygotowania, to z czasem dopadnie nas to przed czym uciekamy, w dodatku w momencie gdy nie będziemy już stracimy siły z powodu ciągłego uciekania. 

 

[Abc]

W dniu 9.10.2022 o 17:04, Javiolla napisał:

To jest chyba najrozsądniejsze wyjście. Przetrwasz bo chcesz zmienić swoje życie, traktuj to jako przestanek w drodze do celu. Jechać w ciemno bez pracy, bez mieszkania, finansów to strzał we własną stopę. Będąc nieprzygotowana psychicznie nie dasz sobie bez tego rady-przykro mi. Najpierw trzeba ustabilizować swoją psychikę, wzmocnić ją, opanować lęki. Pamiętaj też, że zmiany zaczyna sie od siebie, a nie od ucieczki. Bo gdy uciekamy bez przygotowania, to z czasem dopadnie nas to przed czym uciekamy, w dodatku w momencie gdy nie będziemy już stracimy siły z powodu ciągłego uciekania. 

 

Tak zrobię. Tylko najgorsze jest to że tu nie mam pracy. Źle się czuję z tym że jeszcze utrzymuje mnie ojciec.