Jak rozpoznać swoje pragnienia?

[Gość g...a]

Dzień dobry. Mam 25 lat i problem z odróżnieniem swoich pragnień, lęków, oczekiwań innych. Pochodzę z niewielkiego miasta do którego wróciłem po studiach. Mam mamę notariusza i jestem na dobrej drodze, by przejąć po niej kancelarię. Mam jednak wątpliwości. Może robię to bo boję się, że gdzie indziej sobie nie poradzę. A może tylko dlatego, że to sprzeczne z utartym obecnie schematem, że sukces to duże miasto praca od rana do nocy bez udziału rodziny i jakiejkolwiek pomocy. Jakaś część mnie boi się, że zostanę tutaj bez drugiej połówki (młodych nie ma zbyt wielu ale miasto ma niby 17 tyś a powiat 60 tyś mieszkańców), przyjaciele którzy zostali w dużych miastach zapomną o mnie, rodzice nie będą żyli wiecznie. Właściwie mój problem sprowadza się do Czy boję się zostać, ale chcę Czy zostaję, bo boję się czy sobie poradzę gdzie indziej Ostatnio wiele się o sobie dowiedziałem. Jestem neurotykiem i perfekcjonistą. Do tego prawdopodobnie przeżywam obecnie kryzys rozwojowy. Walczę ze schematami myślowymi, że w małych miasteczkach nie ma wartościowych, wolnych młodych ludzi, że inni uznają mnie za gorszego z powodu pozostania w rodzinnym mieście. Chcę się po prostu dowiedzieć, czy naprawdę chcę tu zostać, ale mam opory bo to praca dla rodziny i nie od rana do nocy, nie w wielkim mieście wśród teatrów i różnych kursów.

[Javiolla]

1 godzinę temu, Gość g...a napisał:

Chcę się po prostu dowiedzieć, czy naprawdę chcę tu zostać, ale mam opory bo to praca dla rodziny i nie od rana do nocy, nie w wielkim mieście wśród teatrów i różnych kursów.

Chcielibyśmy Ci pomóc, ale to niemożliwe. Nikt nie ułoży Tobie życia, nikt nie wie co czujesz, nikt nie wie czego naprawdę chcesz. A może udaj się do doradcy zawodowego albo do psychologa, który zrobi jakieś psychotesty, jakąś analizę i nieco rozjaśni Ci to sprawę.

Domyślam się, że jako perfekcjonista chciałbyś być pewny, że podejmujesz słuszną decyzję i chciałbyś przewidzieć w 100% co się wydarzy. Jednak nie ma pewności żadnej i w niczym. Zawsze jest jakieś ryzyko.

[Gość Kjdkdidkdkd]

Pij ziola na uspokojenie, na leki przyjdzie jeszcze czas. Piękny tekst