Dwie randki zakończone fiaskiem

[Gość ccc]

Chciałbym się dowiedzieć czy psychoterapia  może mi pomóc jeśli sam już sobie nie radzę z tym co mnie spotkało w ogóle, w stopniu zerowym.

A mianowicie chodzi o dwie randki z poznanymi w internecie dziewczynami. O pierwszej która wydarzyła się kilka lat temu wstyd pisać ale wasz śmiech mnie przez internet nie zabije więc:

Pierwsza zakończyła się na chwilowym wejściu samemu do sklepu i pozostaniu samemu po wyjściu z niego tj. dziewczyna z którą się umówiłem uciekła sprzed sklepu i koniec, zablokowala mnie na FB i gdzie tylko się da. Czasami ją tylko widuje na mieście, ale nie

[Gość ccc]

DALSZY TESKT, . Ale udajemy że się nie widzisliy . Znioslem to nadspodziewanie chyba dobrze o ile pamiętam.

Druga , kilka dni temu zakończyła się w mniej brutalny sposób, bo dziewczyną z którą się spotkałem, napisała że nic mi nie obiecala, co jest kłamstwem bo do.momentu spotkania wychwalała mnie pod niebiosa i pisemnie traktowała jak swojego faceta, a po spotkaniu na którym nie kleiła się wgl rozmowa i które uwidoczniło jeden z moich aspektów choroby czyli wadę wymowy (drugi ledwo widoczny bo to uginanie nóg w kolanach) traktuje mnie jak zwykłego kolegę. 

I właśnie ta kilka dni temu druga sytuacja wywołała we mnie nagle bardzo ostre zaostrzenie depresji na którą choruje. Jestem pewien że to ale mniejsza o to.

Teraz pytanie: Czy terapia u psychologa jest w stanie mi jakoś się otrzepac z tego co się stalo a co dzieje się przez coś na co nie mam wpływu czyli niepełnosprawnosc i problemy w rozmowach, czy może sam muszę kolejny raz się otrzepac z tego co się stało. Tylko jeśli sam to jak, skoro no stop płacze i myślę o tym a wyjście na miasto, aktywność fizyczna, hobby itp nie pomaga w żadnym stopniu. 

 

Rodzinie się nie zwierzę, bo u mnie jest to bagatelizowane.

[Gość samotny31]

Tak, terapia może Ci pomóc nie tylko się z tego otrzepać, ale również lepiej sobie radzić z przyszłymi oznakami odrzucenia. Bo jeśli chcesz kogoś znaleźć to najprawdopodobniej będziesz musiał jeszcze przeżyć takich nieudanych randek nawet nie kilka czy kilkanaście, a kilkadziesiąt. Mało komu udaje się na pierwszych randkach, szczególnie z dziewczynami poznanymi w internecie. Jeśli psychicznie mocno Cię to dotyka, dobrze by było żebyś robił to przy wsparciu terapeuty. Z czasem będzie coraz lepiej, a nieudane próby mimo, że bywają frustrujące, to już tak nie bolą, samo odrzucenie przestaje być aż takim problemem.

[Gość Loraine]

7 godzin temu, Gość ccc napisał:

I właśnie ta kilka dni temu druga sytuacja wywołała we mnie nagle bardzo ostre zaostrzenie depresji na którą choruje.

7 godzin temu, Gość ccc napisał:

Teraz pytanie: Czy terapia u psychologa jest w stanie mi jakoś się otrzepac z tego co się stalo a co dzieje się przez coś na co nie mam wpływu czyli niepełnosprawnosc i problemy w rozmowach, czy może sam muszę kolejny raz się otrzepac z tego co się stało. Tylko jeśli sam to jak, skoro no stop płacze i myślę o tym a wyjście na miasto, aktywność fizyczna, hobby itp nie pomaga w żadnym stopniu.

Jeżeli już chorujesz na depresję to cały czas powinieneś chodzić na psychoterapię aby umieć sobie radzić z trudnymi i stresowymi sytuacjami w życiu codziennym w tym np. właśnie randki. Może najpierw skup sie na swoim zdrowiu psychicznym, żeby pozbyć się depresji, a później zacznij randkować. Teraz skup się na sobie.  Powinieneś najpierw przerobić to co jest twoimi problemami z psychoterapeutą, a później dopiero myśl o randkowaniu. Pzdr.

[Gość ka-wa]

Przede wszystkim, od początku musisz, mówić o swoich niedoskonałościach, szukać dziewczyny też lekko niepełnosprawnej. 

Inaczej zawsze się rozczarujesz. 

[Gość samotny31]

3 godziny temu, Gość Loraine napisał:

Powinieneś najpierw przerobić to co jest twoimi problemami z psychoterapeutą, a później dopiero myśl o randkowaniu.

To, akurat niekoniecznie dobry pomysł. Zresztą mi sam terapeuta polecił próbować kogoś poznać pomimo trudności i depresji. Poza tym jeśli randki i kontakty z kobietami są dla autora trudne i to samotność oraz brak powodzeń na tym polu ma duży wpływ na jego złe samopoczucie i stany depresyjne, to najprawdopodobniej terapeuta go będzie pchał jednak w kierunku prób poznawania dziewczyn i pracy nad relacjami z nimi. Swoich problemów z rozmową możliwe, że też nie rozwiąże samymi sesjami z terapeutą, jednak praca terapeutyczna to często też sporo pracy w terenie. Mimo wszytko raczej nie warto odkładać tego na później, próbować i z terapeutą pracować nad pojawiającymi się trudnościami, chyba, że sam terapeuta poleci inaczej, my za mało wiemy o koledze, żeby jednoznacznie stwierdzić, czy dla niego byłoby to dobre czy nie.

3 godziny temu, Gość ka-wa napisał:

Przede wszystkim, od początku musisz, mówić o swoich niedoskonałościach, szukać dziewczyny też lekko niepełnosprawnej.

Musieć nie musi, ale na pewno warto wspomnieć o wadzie wymowy, a najlepiej przed randką chwilę porozmawiać przez telefon, żeby sama usłyszała. Nie musi też szukać lekko niepełnosprawnej dziewczyny, wystarczy, że znajdzie taką, która to zaakceptuje. A o depresji i tego typu problemach nie warto wspominać, jeśli nie upośledza to poważnie funkcjonowania, to nie ma sensu, ewentualnie jak wyjdzie jakoś samo po drodze, to po prostu nie kłamać, ale samemu wyskakiwać z tym nie ma potrzeby.

3 godziny temu, Gość ka-wa napisał:

Inaczej zawsze się rozczarujesz.

Mimo wszytko niekoniecznie. Prawdopodobieństwo jest duże, ale różnie bywa.

Autorze, najfajniej by było gdybyś poznał kogoś po prostu w realu, nie przez internet, albo przynajmniej działał też poza internetem, jednak umawianie się przez internet, a poznawanie w realu działa na trochę innych zasadach, łatwiej pokazać swoje dobre strony, które na pierwszy rzut oka mogą być niewidoczne. Ciekawe jak wygląda na co dzień Twoja aktywność jeśli chodzi o życie towarzyskie, jak bardzo masz rozbudowaną sieć społeczną? Jeśli wygląda ona kiepsko, to prócz randkowania, próbuj też nad tym pracować, poznać jakiś nowych ludzi itd. statystycznie większość par poznaje się poprzez znajomych, albo w pracy.

A do randek staraj się podchodzić bardziej jak do spotkań z koleżanką. Randka to nic innego jak spotkanie dwójki wstępnie zainteresowanych sobą ludzi, randka jeszcze o niczym nie świadczy, nie ma czegoś takiego jak nieudana randka, są tylko randki gdzie Ty, ona Tobie, albo ze wzajemnością nie przypadliście sobie do gustu. Nie nastawiaj się na zbyt wiele, a najlepiej to na nic i nie pisz zbyt długo przed spotkaniem, dąż raczej do poznania w realnym świecie, wtedy będziecie poznawać siebie, realnych, nie tych wykreowanych w internecie.

[Gość ccc]

Dziękuję za dotychczasowe rady. Zastanawiam się również nad tym czy kontynuować z nią znajomość za pośrednictwem Facebooka, bo z jednej strony taka nadzieja na zmianę relacji na coś więcej niż koleżeństwo jest męcząca bo ciągle myślę czy to się jeszcze może zmienić po każdej nowej rozmowie z nią na FB  a z drugiej strony nie wiem czy takie całkowite zerwanie relacji nie dobije mnie jeszcze bardziej i nie zaprzepaści malutkiej ale jednak szansy. 

[Gość Loraine]

24 minuty temu, Gość ccc napisał:

Dziękuję za dotychczasowe rady. Zastanawiam się również nad tym czy kontynuować z nią znajomość za pośrednictwem Facebooka, bo z jednej strony taka nadzieja na zmianę relacji na coś więcej niż koleżeństwo jest męcząca bo ciągle myślę czy to się jeszcze może zmienić po każdej nowej rozmowie z nią na FB  a z drugiej strony nie wiem czy takie całkowite zerwanie relacji nie dobije mnie jeszcze bardziej i nie zaprzepaści malutkiej ale jednak szansy. 

Cześć ccc, najpierw nastaw się na pomoc sobie, psychoterapeuta nie usunie z życia twoich problemów, ale pomoże ci się z nimi uporać, pewne ważne problemy przerobić. Jeżeli masz też problemy z wymową to dobrze by było skorzystać z pomocy Logopedy i ćwiczyć. Co do tej znajomości czy w ogóle różnych znajomości - nie musisz ich zrywać. Ważne abyś na razie traktował to jako znajomość, bez obiecywania sobie czegoś więcej. Bez stresu i oczekiwań. Wtedy też się nie zawiedziesz i będziesz mógł się skupić bardziej na swoim zdrowiu. Pzdr.

[Gość samotny31]

57 minut temu, Gość Loraine napisał:

Jeżeli masz też problemy z wymową to dobrze by było skorzystać z pomocy Logopedy i ćwiczyć.

To jest bardzo dobra rada, jeśli jeszcze nie próbowałeś nic robić w tym kierunku.

Zaproponuj jej kolejne spotkanie, jeśli jeszcze tego nie zrobiłeś i ogólnie staraj się uczynić tę znajomość bardziej realną niż internetową, mniej pisz, więcej próbuj w realu. Jeśli będzie się chciała spotykać, to może z czasem będzie z tego jakaś fajna znajomość, jeśli będzie unikać spotkań, to raczej bym na to nie liczył, widocznie nie jest zainteresowana niczym więcej niż pisanie w necie, jak dla mnie wtedy nie ma większego sensu wkładać w to energii. Ja bym w taki sposób to rozegrał.

[Yonka1717]

Ja także jestem zdania, żeby najpierw odbyć terapię, która wzmocni poczucie własnej wartości autora, a przede wszystkim nauczy go radzić sobie z niepowodzeniami.

1 godzinę temu, Gość samotny31 napisał:

To, akurat niekoniecznie dobry pomysł. Zresztą mi sam terapeuta polecił próbować kogoś poznać pomimo trudności i depresji.

Mam wątpliwości co do tego pomysłu. Osoba mało odporna psychicznie, a zwłaszcza w stanie depresji może szczególnie ciężko przeżywać kolejne porażki związane z odrzuceniem i że tak powiem cofać się w rozwoju, mam na myśli efekty terapii.

To prawda, że osoby w jakąś niepełnosprawnością mają znacznie gorzej w przypadku znalezienia partnera. Pomysł z szukaniem partnerki, która także jest niepełnosprawna może i dobry, ale zawsze niesie z sobą ryzyko. że będzie to związek z rozsądku. Jednak ja także sugerowałabym, żeby pomyśleć i zacząć działać w tym kierunku. Nie od dzisiaj wiadomo, że podobieństwa przyciągają się. Z pewnością ludzie niepełnosprawni najlepiej potrafią zrozumieć swoje ograniczenia i w dużej mierze cierpią z powodu samotności.

1 godzinę temu, Gość ccc napisał:

Zastanawiam się również nad tym czy kontynuować z nią znajomość za pośrednictwem Facebooka, bo z jednej strony taka nadzieja na zmianę relacji na coś więcej niż koleżeństwo jest męcząca bo ciągle myślę czy to się jeszcze może zmienić po każdej nowej rozmowie z nią na FB  a z drugiej strony nie wiem czy takie całkowite zerwanie relacji nie dobije mnie jeszcze bardziej i nie zaprzepaści malutkiej ale jednak szansy. 

Popełniasz błąd licząc na zmianę tej relacji z koleżeńskiej na coś więcej. To się nie stanie. Dziewczyna najprawdopodobniej wycofała się, bo nie jest w stanie zaakceptować Twojej niepełnosprawności. Szkoda Twojego czasu, a przede wszystkim nadziei. Co innego, gdybyś był już pogodzony że z tej relacji nic głębszego nie będzie i kontynuował znajomość koleżeńską dla przyjemności i zabicia czasu. Ty jednak łudzisz się, że  jej się odmieni i tym sposobem wpędzasz się w stan dyskomfortu. 

[Gość samotny31]

36 minut temu, Yonka1717 napisał:

Mam wątpliwości co do tego pomysłu. Osoba mało odporna psychicznie, a zwłaszcza w stanie depresji może szczególnie ciężko przeżywać kolejne porażki związane z odrzuceniem i że tak powiem cofać się w rozwoju, mam na myśli efekty terapii.

Dlatego mimo wszytko podkreśliłem, że za mało znamy autora i jego sytuacje, żeby wyrokować co będzie dla niego lepsze. Zresztą zdrowienie, często postępuje właśnie poprzez kryzys i każdy terapeuta to podkreśla. Sam po sobie mogę powiedzieć, że największe postępy zaczynałem robić po największych zjazdach, kiedy musiałem się mierzyć z największymi trudnościami. To normalne, że czasem człowiek się cofa, ważne żeby tendencja była zwyżkowa. Nawet nie wiemy czy autor ma faktycznie tę depresję zdiagnozowaną czy sam siebie diagnozuje, jak silną, czy bierze jakieś leki, jest pod obserwacją lekarza, czy nie ma jakiś towarzyszących zaburzeń, no nic totalnie. Dlatego osobiście gdy autor już podejmie się terapii, poleciłbym mu samemu spróbować ocenić, czy jest na siłach i chce próbować z pomocą terapeuty, pomimo tego, że najprawdopodobniej jeszcze nie raz zostanie odrzucony, czy nie chce i nie wchodzi to póki co w grę.