Problem w nowej pracy

[Gość kkkkkkkkkm]

Mam problem, a mianowicie mam 20 lat i jestem studentką, chciałam dorobić sobie na studia i wyjechałam do pracy 400 km od mojego domu. Przydzielili mnie do pokoju z dwiema 17 latkami, które przyjechały tu razem, wiadomo przyjaciołeczki.Ja jestem osoba naprawde spokojną i ugodową, ale już źle się czuje w tej pracy i wszystko mnie przytłacza. Te dziewczyny "wchodzą" mi na głowe. Na początku było w porządku, a potem jedna z nich zaczeła sobie pozwalać na coraz więcej, coraz bardziej mną rządzić, nawet mi mówić kiedy mam iść się kąpać. To mnie strasznie wkurzyło i wybuchła między nami wielka wojna, bo może nie ma między nami wielkiej różnicy wieku, ale bez przesady, że będzie mną rządzić nastolatka. Poszłam z tym do właścicielki i usłyszałam, że "ona taka jest, ma taki charakter" i każdy usprawiedliwia wybryki tej gówniary,a odzywa się tak do każdego. Każdy każdego tu obgaduje, a potem udaje że jest w porządku, to pierwsza moja praca w hotelu, na takiej zasadzie i przeraża mnie ten rozpierdol. Czuje się źle, a do tego jestem daleko od domu, tu wszyscy sie znają , a ja teraz jestem "odludkiem", bo się przecież postawiłam to już jestem najgorsza. To jest i tak praca mniej więcej do połowy sierpnia, ale ja już nie wytrzymuje tej atmosfery i tego, że jestem sama. Wystarczyło, że postawiłam się komuś to ja jestem najgorsza, a też tęsknie za rodziną i domem. Nie wiem już co robić, czy zrezygnowac czy może zostać, pokój zmieniam i nie bede już z nimi, tylko z jedna osobą, ale to i tak nie rozwiąze problemu, bo ciągle będę sama i sama. Co byście zrobili na moim miejscu? Staram się tym nie przejmować, ale to mnie przytłacza, a wiem, że ludzie mają to do siebie że gdy mają "kogoś" to czują taką siłe i moc, tak jak one, bo są we dwie, a ja jestem tu dopiero tydzień. Prosze o jakies porady

[mgr Kamila Krocz]

Nikt nie podejmie za Ciebie decyzji. To Twoje życie i Twoje wybory. Najlepiej zrób sobie bilans plusów i minusów każdej z sytuacji - rezygnacji z pracy i pozostaniu w pracy do końca umowy. Co zyskujesz? Co tracisz? Co jest ważniejsze? Zarobione pieniądze, które odłożysz na studia, czy Twój komfort psychiczny? Wierzę, że podejmiesz najlepszą dla siebie decyzję? Powodzenia i pozdrawiam!

[kikunia55]

Masz 20 lat - czyli jestes juz dość dorosla i az 1 tydzień w pracy, do której przyjechałas, aby sobie w wakacje dorobić na studia i juz chcesz zwiewać, bo nie jest Ci tam sympatycznie. W założeniu powinnas tam jeszcze 6 tygodni pracować, ale wydaje Ci się, ze nie wytrzymasz, bo stosunki w pracy są niemiłe. Miałas pecha i trafiłas na osoby, które Tobie nie przypasowaly ani Ty im, ale czas do przeżycia w tym ukladzie to pewnie ok 7 tygodni. A co w życiu zrobisz jak pójdziesz do regularnej pracy i tez trafisz na malo sympatycznych ludzi, pieniądze Ci będą niezbędne,nowej lepszej pracy na horyzoncie nie będzie widać?
Potraktuj tę sprawę jako wlasne sprawdzenie się- OK, może tu i niemiło, ale robotę wykonać umiem i wypłatę dostanę. Praca to nie kółko rożańcowe i trzeba umieć znosić różnych ludzi.
"A wiem, że ludzie mają to do siebie że gdy mają "kogoś" to czują taką siłe i moc, tak jak one, bo są we dwie "- zawsze w kazdej pracy będziesz na początku nowa i co wszyscy będą mieli moc, bo się znają i Ty przy kazdej takiej mocy odpadniesz?

Jestes daleko 400 km od domu i rozpaczasz. A pracujesz 24h/dobę, ze nic nie piszesz co możesz robić po pracy? Może tam jest ładnie, bo może to miejscowośc wypoczynkowa i jest gdzie chodzić na spacery?

Za rodziną tęsknisz ale przekrój 6-7 tyg bez rodzny to juz 20 letnia osoba powinna umiec ogarnąć.

Nie bądz malym, rozpieszczonym dzieckiem, które odpada przy pierwszym zderzeniu się z rzeczywistoscią.