Ojciec miał wypadek, a ja zawaliłam sprawę....

[Gość smutnaoja]

Ojciec wczoraj w nocy wracał do Polski. Pech chciał, że usnął za kierownica i wjechał w tira. Rano dzwoni do mnie matka, że ojciec jest w szpitalu w Niemczech i czy mogłabym pogadać z personelem po niemiecku, bo oni nie potrafią po angielsku rozmawiać. W liceum byłam w klasie z rozszerzonym niemieckim, napisałam nawet maturę rozszerzoną z dobrym wynikiem. Problem w tym, ze po tylu latach nie pamiętam dosłownie NIC z tego języka. Najgorsze jest to, że od dzieciństwa rodzina pchała mnie w języki obce, bo nauczyciele tak gadali w szkole, że mam do tego talent, nieprawda. 2 lata temu obroniłam licencjat z kierunku związanego z językiem rosyjskim, a ostatnio w robocie (pracuję w sklepie) Ukrainki pytały mnie o coś po rosyjsku to stałam jak słup i nie wiedziałam co powiedzieć, w końcu same odpuściły... Chociaż dwa lata temu (czyli całkiem niedawno jak na zapomnienie języka) przebywałam dzień w dzień na 2 godzinnych zajęciach z języka rosyjskiego, które były w całości prowadzone w języku rosyjskim. W praktyce okazało się, że to wszystko było g*wno warte, bo mój tępy łeb nie potrafił tego nawet przełożyć na sytuacje codzienną. Wstyd mi teraz straszny, że rodzina liczyła na mnie, a ja nie potrafiłam pomóc, chociaż teoretycznie mam papier na to, że jakąś tam znajomość języka obcego mieć powinnam. Mama musiała zadzwonić do przyjaciółki mieszkającej w Niemczech! Obca osoba musiała pomagać... Tak mi wstyd, że aż nie chcę się na oczy im pokazywać. Wiem, że się na mnie zawiedli. Ojciec to porywczy człowiek, w szpitalu na szczęście nie jest w tragicznym stanie, żyje i najgorzej nie jest z nim, ale wiem, ze po wyjściu będę miała tę sytuację jeszcze wypominaną. Będzie gadanie, że jestem tylko "oczytana", że inteligentna nie jestem, bo zawalam w praktyce, że mądrości życiowej nie mam, już nie raz to przerabiałam, wiem, ze teraz tez tak może być.

[unna-1]

Każdy zapomina obcego języka, jeśli go nie używa.
Trzeba ćwiczyć go, czyli rozmawiać, czytać książki, oglądać filmy czy programy TV w tym języku, wtedy ta umiejętność się utrwala.
Rozmawiałaś z Ukrainkami. Czy na pewno one mówiły po rosyjsku?
Teraz większość z nich, posługuje się językiem ukraińskim. Jest podobny do rosyjskiego, ale jednak zupełnie inny.
Trudno mi uwierzyć, że nic z rosyjskiego byś nie zrozumiała. Coś byś jednak kojarzyła.

U ciebie pewnie dochodzi też panika, brak pewności siebie, co cię dodatkowo blokuje.
Zacznij ćwiczyć języki, przyda ci się to na przyszłość.

[123misia]

"Mama musiała zadzwonić do przyjaciółki mieszkającej w Niemczech! "

Najlepsze z możliwych rozwiązań. Przyjaciółka to nie obca osoba, zapewne sprawnie władająca językiem niemieckim. Ty nie czułaś się na siłach - łatwiej rozmawiać osobiście, niż przez telefon.
Sprawa pomyślnie załatwiona. Koniec tematu.
A tatuś ma niby mieć pretensje? A o co? Może o to, że sam nie zna języka?

[kikunia55]

Koleżanka z Niemiec to faktycznie dobre wyjscie, bo bardziej tubylcza i znająca realia tamtejszej słuzby zdrowia, to nawet bardziej wiedziała o co pytac niz Ty.

W kwestii języków. Jak przekraczałam z moim tatą granice ZSRR to mój tata zaraz po przekroczeniu przechodził na ten język. Mnie potrzeba bylo 2 dni aby się jakoś rozkręcić. Bylam młodsza i miałam krótszą rozłąkę z tym językiem i póżniej zazwyczaj miałam większy zasób słow i lepszy akcent. Zadne z nas nie było orłem językowym, niemniej mój tatus przestawiał się wraz z przekroczeniem granicy a mnie zawsze potrzeba było czasu.

Ponadto mam dni językowe i dni pustki. Kiedyś z ciekawości wlączalam sobie rosyjskojęzyczne stacje telewizyjne i przy biernym słuchaniu okazywało się ze jednego dnia się sama w duszy chwalilam, ze prawie wszystko rozumiem a innego dnia dobrze, ze był obraz, bo chyba bym się wogóle nie orientowała w czym rzecz. I się tak zastanawiałam czy może akurat raz mi tematy podeszły a innym razem słownictwo było mi nieznane, czy z moją głową nie zawsze jest równo. I pewnie trochę było tak i tak. Poniewaz w rzeczywistości z tym samym człowiekiem nieraz rozmawiało mi się względnie płynnie i zapomniane słowko umiałam szybko zastąpić innym a innego dnia dukalam i nie umiałam elastycznie dojsc do porozumienia.

Prawdą jest, ze o języki trzeba dbac aby to ,co juz umieliśmy nie zaczęło nam parować.

Jestes teraz rozemocjonowana, bo jednak wypadek taty, nawet jesli niegrożny, to jednak wydarzenie w rodzinie- nie jest to
jednak powód abyś się obwiniala lub aby ktoś miał miec do Ciebie pretensje.

[LubiePomarancze]

Ja jestem bardzo dobry z j angielskiego, maturę podstawową napisałem na 100% a jak pojechałem do Anglii to ciężko było mi wydusić z siebie słowa. Co innego znajomość języka, a co innego biegłe posługiwanie się nim. Nie przejmuj się aż tak bardzo.