Nadopiekuńcza mama

[Gość ZałamanaOna96]

Witam,
Jestem prawie 21- letnią dziewczyną i mam kłopot z nadopiekuńczą mamą. Mianowicie: Mama od 10 lat wychowuje mnie sama. Nigdy nie dałam jej powodu do zamartwiania się o mnie( nie wagarowałam, nie opuszczałam szkoły, zero skarg czy telefonów od wychowawców). Nigdy nie nadużyłam jej zaufania. Problem pojawia się gdy chce gdzieś pojechać( do znajomych w innym mieście,do mojego lubego itd) wtedy zadaje mi milion pytań: do kogo, na jak długo, gdzie, a co to za znajomi). Nie ukrywam jest to dość uciążliwe dla mnie z racji już mojej pełnoletności. Dodam, że od jakiegoś czasu męczą mnie myśli, że mogłaby mnie wyrzucić z domu( którego część należy do mnie w formie spadku). Studiuję dziennie i nie mam możliwości usamodzielnić się finansowo. Bardzo proszę o odpowiedź ( najlepiej ekspertów z psychologii) co mogę z tym zrobić.
Dziękuję i pozdrawiam.

[mgr Kamila Krocz]

Witam serdecznie! Na podstawie tego, co napisałaś, nie widzę, by Twoja mama była nadopiekuńcza. Zwyczajnie się o Ciebie martwi, co jest charakterystyczne dla mam. W sytuacji, gdy chcesz gdzieś sama na dłużej pojechać, naturalne jest, że dopytuje o szczegóły, do kogo jedziesz, po co, na jak długo i z kim. Chce Cię chronić, bo się o Ciebie troszczy i Cię kocha. Ty z kolei jesteś już dorosła i odbierasz jej troskę jako nadopiekuńczość i ograniczanie Twojej indywidualnej przestrzeni. Wspomniałaś, że mama wychowywała Cię sama. Być może to też jest powód, dla którego roztacza nad Tobą parasol ochronny - boi się Ciebie stracić. Myślę, że szczera rozmowa z mamą na temat Twoich i jej uczuć pozwoliłaby Wam wyjaśnić sprawę i znaleźć wspólną nić porozumienia. Pozdrawiam i powodzenia!

[Gość nvvm]

O dziewczyno, czy Ci się w głowie przewraca? Masz utrzymanie - więc nie narzekaj na nadopiekuńczość. Poprostu naucz się żyć z tym, bo skoro jesteś na utrzymaniu, to chociaż słuchaj się trochę mamy.

[unna-1]

Skoro część domu należy do ciebie, to mama nie może cię z tego wyrzucić.
Ale ona łoży na twoje utrzymanie i tu faktycznie, może ograniczyć swoje "dotacje"
Wszak jesteś pełnoletnia, a jak chcesz mieć swobodę, to musisz zadbać o siebie.
Nie możesz oczekiwać, że ona będzie "dawała" , nie oczekując nic, w zamian.
Przemyśl to. .
Swoboda, to odpowiedzialność.

[Gość Takjest]

''Nigdy nie dałam jej powodu do zamartwiania się o mnie( nie wagarowałam, nie opuszczałam szkoły, zero skarg czy telefonów od wychowawców). Nigdy nie nadużyłam jej zaufania.'' - To jest właśnie powód dlaczego jest nadopiekuńcza, bo się nie buntowałaś i nie pokazałaś że masz charakter , własne zdanie .
Skoro teraz masz możliwość odcięcia się od Niej , to po prostu to zrób . Jakie masz blokady że tego już dawno nie zrobiłaś?

[kikunia55]

Dlaczego polaczylaś nadmierną troskę o Ciebie ze strony mamy z "wyrzuceniem z domu".

Masz lubego i myślisz, że skoro Cię zamęcza to się zbuntujesz i jaka może za to spotkać Cię kara?

Masz 21 lat i rada aby teraz się "buntować" wydaje mi się nietrafiona.
Powinnaś serdecznie z mamą porozmawiać i wytlumaczyć jej, że pewien rodzaj troski jest dla Ciebie zrozumialy, ale nadmiar Cię męczy- kocha Cię to Cię zrozumie. A Ty pewną porcję wiedzy, gdzie będziesz i z kim ,powinnaś beż pytań jej przekazywać, będzie szybciej i krócej.

Jeśli wychowywała Cię samotnie to i tak jesteście mimo tego, że ułożysz sobie życie, jakby do pewnego stopnia na siebie skazane. Teraz ona troszczy się o Ciebie a z czasem Ty będziesz troszczyla się o nią.Nie masz rodzeństwa, abyś mogła beztrosko sobie powiedzieć, że niech brat czy siostra teraz trochę się zajmą sprawami mamy.

Czyli nie ma co wojowniczo wprowadzać korekt w swoim zachowaniu, tylko dyplomatycznie i taktownie, Do wszystkiego można dojśc, tylko trzeba czasem pomyśleć jakim sposobem. Zawsze jestem za mądrością i zgodą