Odchudzanie anorektyczki

[Gość kruszyn]

Mam 28lat waże 45kilo mam wzrostu 152. Próbuje schudnąć tak z 10kilo. Staram się ograniczać słodycze, unikać ziemniaków. Żadko jem owoce. Od kilku lad starałam się nic prawie niejeść. Wszyscy mi wmawiają że jestem za chuda i że powinam przytyć. Ale ja tak nie myślę. Niektórzy mi wmawiają że mam anorekcje bo nie chętnie cę co kolwiek jeść. Co kolwiek zjem to uważam że za dużo zjadłam i że na drógi dzień musze mniej jeść. Na każdym produkcie sprawdzam ile ma kalori i je obliczam. Czuję się grubą osobą. Siostra mnie pilnuje i koleżanka żebym jadła. Ja się staram jak najmniej jeść. Co zrobić żeby schudnąć te 10kilo.

[Gość ewap]

Chcesz ważyć 35 kilo? Będziesz wówczas przerażająco chuda i zniszczysz sobie zdrowie. Czy na pewno tego chcesz? Ja radzę udać się do psychologa i razem z nim popracować nad obiektywną oceną swojego ciała. Powodzenia

[Iskra]

Moim skromnym zdaniem powinnaś zacząć się leczyć. Naprawdę. Bo to co piszesz ewidentnie wskazuje na zaburzenia odżywiania. 35 kg przy Twoim wzroście będzie wyglądać strasznie jakbyś miała tylko skórę i kości.

[muszka19]

to prawda powinnas udac sie do psychologa zanim zrobisz sobie krzywde!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[Kamila Okulska]

Z Twojego postu jasno wynika, że cierpisz na poważne zaburzenia odżywiania. Masz zaburzony obraz swojej sylwetki i całkowicie niepotrzebnie chcesz się odchudzić. Powinnaś jak najszybciej udać się do psychologa i dietetyka w celu pojęcia leczenia. Nieleczone zaburzenia odżywiania mogą prowadzić do bardzo poważnych powikłań a w skrajnych przypadkach nawet do śmierci.

[Złośliwa]

nie możesz się dalej odchudzać bo to bardzo niebezpieczne. Przecież możesz nawet umrzeć.

[Gość Marlenka17]

witaj! przeczytałam twój post, z którego od razu widać ze masz anoreksję. Sama zachorowałam na nią trzy lata temu i niestety nadal zmagam się z jej skutkami. Moje odchudzanie zaczęło się dokładnie tak samo. Najpierw ograniczyłam jedzenie ilościowo, potem jakościowo. Przestałam jeść ziemniaki i pieczywo, zaczęłam w ogromnych ilosciach pochłaniać warzywa, owoce, jakieś zupki. ćwiczyłam przy tym b. dużo (codziennie basen, gimnastyka, siłownia, chodziłam piechotą po 15 km).
Kiedy po 2 latach wszystkim wydawało się ze jest ze mną lepiej, choroba wróciła. Ważylam 37,5 kg przy wzroście 162. Potrafiłam wtedy nic nie jeść i nie pić przez 4-5 dni. oczywiście rytuał moich ćwiczeń się nie zmieniał. Zakładałam na siebie trzy swetry a mimo to było mi zimno. Miałam zawroty głowy. Mimo że mam 17 lat, mieściłam sie w ubrania dla 10- latków. trafiłam do szpitala. Wyszłam z tamtąd po 2 miesiącach. Nigdy nie zapomnę dnia, w którym psychiatra wypisał mi skierowanie do tej przeklętej ,,tuczarni". Myślałam wtedy o samobójstwie. Nie dopuszczałam do siebie myśli żę mogę przytyć choćby 2kg (przecież byłam taka GRUBA!).
piszesz, że zamierzasz schudnąć ok 10kg. sądzę, że ta waga będzie wtedy b. niska ale mimo to nie będzie jeszcze zagrażac twojemu życiu. Nie wiem jakie masz relacje z bliskimi, ale gdyby twoje BMI było zagrażające życiu (poniżej 16) mogą cię oni skierować na przymusowe leczenie. jeżeli chcesz schudnąć zrób to zdrowo i pamiętaj o zachowaniu umiaru ;)

[Gość PorannaRosa]

szkoda że do takich wniosków dochodzi się po takich przeżyciach. Szkoda że często jest tak że ludzie myślą, mnie to nie spotka, albo ja mam umiem nad tym zapanować. Szkoda, że później okazuje się, że tak głęboko siedzimy w tym, że sami nie damy z tego rady wyjść. Anoreksja jest bardzo podstępna i można latwo stracić nad tym kontrolę. anoreksja nie akatuje od razu, ona bardzo malym kroczkami robi pranie mózgu i skrzywia pogląd na bardzo wiele spraw, na temat naszego wyglądu, na temat innych osób, które chcą nam pomoc. Przykre jest że chęć bycia doskonałym przemienia się w obsesję, która może doprowadzić nawet do śmierci. Naprawdę współczuje wam i wszystkim osobom które zmagają się z tą choroba. Ale nie poddawajcie się, bądźcie wytrwali i spróbujcie uwierzyć w to że każdy człowiek jest piękny.

[sindy81]

ja podziwiam dziewczyny ktore cierpia na anoreksje ile to trzeba miec sily aby az tak mocno trwac w tym bo przeciez poczatki jakies musza byc wiec ile trzeba miec sily zeby zaczac?? dla mnie to niepojete przeciez jesc sie chce jak mozna rezygnowac z jedzenia? czy cierpiac na anoreksje nie czuje sie glodu?

[Gość Marlenka17]

anorektyczka czuje głód, ale w przeciwieństwie do normalnego człowieka czerpie z tego wielką satysfakcję. Ma się wtedy poczucie, że jest się niewyobrażalnie silnym, można zapanowac nad wszystkim, w naszym życiu panuje idealny ład i harmonia. wszystko jest takie poukładane. choćby najmniejsze odstępstwo od tego idealnego planuje, powoduje ogromne wyrzuty sumienia. Myśli sie wtedy, że nasze ciało od razu zaleje może tłuszczu.
każdy posiłek jest wtedy wielką uczta, która wymaga przygotowan (w moim przypadku nikt nie mógł byc wtedy w pokoju, w którym jem, zawsze używałam tych samych sztućców, posiłki musiały odbywać się o tych samych porach, a przesunięcie np. obiadu choćby o 5 min. doprowadzały mnie do szału).
Anorektyczka widząc ,,osobę przy kości" mysli, jak ona może jeszcze coś wogóle jeśc, przecież i tak wygląda juz jak tocząca się beczka. czuje się od niej ,,lepsza"(psychicznie i fizycznie) , bardziej atrakcyjna.

[Gość Acha]

Marlenko - co do tego ostatniego się nie zgadzam. Anorektyczki nie widzą innych ludzi jako grubasów. To wygląda inaczej. One wciąż myślą, że są grubsze od innych ludzi, że właśnie oni są zgrabni, a one ciągle za grube. Wiem, bo widziałam takie zachowanie na własne oczy

[Gość Acha]

Chociaż nie wiem, może w twoim przypadku było inaczej...

[PawiePiórko]

Też właśnie słyszałam że anorektyczki to perfekcjonistki w każdym calu. U nich wszystko musi być perfekcyjne

[Kaja]

w takim razie to wszystko wynika z kopelksow ze chca byc lepsze, są niezadowolone z siebie wiec daza do zmian ktore je tak naprawde wyniszczaja

[Złośliwa]

to chyba głębszy powód niż kompleksy to raczej chęć bycia doskonalą, samodoskonalenia się, posiadania władzy nad samym sobą i swoim ciałem odruchami. To chyba chęć panowania nad czym, posiadania na coś wpływu.

[Rubinowa]

to jest już poważne zaburzenie psychiczne...które niestety trzeba leczyć

[xSandra]

ja troche nie rozumiem anoreksji, no ale to zaburzenie psychiczne to rozumieją je tylko chorzy. Bo zobaczcie. Jest laska ma 170 cm wazy 60 kg czyli jest ok no i chce schudnac. Odchudza sie i wazy 50 kg. No to chyba widzi ze schudla ze jest roznica, bo jak wazyla 60 kg to chciala schudnac 10 udalo jej sie i koniec styka, po co sie dalej odchudzac skoro osiagnela cel? Nie satysfakcjonuje jej? to tak mozna w nieskonczonosc. Dziwie sie niektorym laskom, bo sama znam takie naprawde mega chude i jeszcze nie zjedza kawalka pizzy bo przytyja tak jakby od kawałka miały utyc od razu. jedna ma nogi jak ja rece i powiem Wam szczerze ze to nie jest sexy wrecz przeciwnie ;/

[Deanerys]

no bo własnie tak to jest one jakby mogly to w nieskończoność by się odchudzały. Ta choroba wypacza spojrzenie. My patrzymy na taką dziewczynę i widzimy kościotrupa a ona nadal widzi pulchną dziewczynę...

[RockBaby]

Bo one cały czas widzą siebie przed procesem odchudzania.

[dadaaria]

szkoda ze ja nie mam takiego zaparcia w sobie :(

[sindy81]

musisz je wypracowac z dnia na dzien to sie nie zmieni ale malymi krokami motywuj sie mow sobie nie, mniej itd. wiadomo nie tak jak dziewczyny choroe na anoreksje ale po prostu staraj sie ograniczac

[Deanerys]

no ja akurat nie wiem czy takie zaparcie i zawzięcie jest dobre?

[Sonia]

aż takie nie, oczywiscie, ze nie, to skrajnosc wg mnie

[sindy81]

ale zobaczcie jak silną człowiek ma wole, jak silną ma psychike zeby zakodowac sobie cos i w to wierzyc i dazyc do tego to jest ciekawe

[Gość Komercha]

ludzka psychika potrafi bardzo wiele... nawet doprowadzić sama siebie do destrukcji