Nie radzę sobie z emocjami

[bp377]

Czy macie podobnie?
U mnie jak w temacie, generalnie nieuprzejmi ludzie mnie drażnią lub tacy co (niestety) zrobią coś co mi się nie podoba, czego nie akceptuję i wtedy wybucham.
Kiedyś bałem się opieprzać innych, krzyczeć, wyzywać. Dzisiaj jest inaczej. Nie sprawia mi to może max. (trochę tak) satysfakcji - jest to forma wyładowania, odreagowania niezadowolenia, które się od pewnego czasu we mnie zbiera.
Nie jest to dobre. Zraża do mnie ludzi - tych, co wyzywam i tych, co tego słuchają (może się boją?, współczują tamtym?,...?). Ale tak ze mną jest i nic na to nie poradzę (może na razie - nie wiem).
Proszę nie o komentarze (oceny) mojej postawy, a raczej o wpisy osób, które mają podobnie lub rozumieją temat i chcą się podzielić swoimi emocjami.
Zapomniałem nadmienić, że podczas takiej "wymiany zdań" cały się trzęsę, drgają mi ręce, nogi. I jestem oburzony...

[mgr Kamila Krocz]

Swoje negatywne emocje można wyrażać na różne sposoby - w sposób uległy, asertywny i agresywny. Ty wybierasz ten trzeci. Nie potrafisz kontrolować swojej złości i gniewu, dlatego zaczynasz krzyczeć, wyzywać innych. Jest to rodzaj przemocy słownej. Odsyłam do artykułu: Porozumienie bez przemocy. Naprawdę da się walczyć o swoje w sposób kulturalny i spokojny, ale wymaga to pracy, do której zachęcam. Pozdrawiam!

[Gość abandoned]

Witaj. Niestety nie jestem lekarzem,ale opisane objawy wyglądają mi na nerwicę albo jakieś zaburzenia osobowości. U mnie sa zdiagnozowane zaburzenia osobowości; typ impulsywny. Wyzywam się na wszystkich, prowokuje kłótnie potem mam wyrzuty sumienia i płacze, dążę do autodestrukcji jakaś mała uwaga choćby żartobliwa uruchamia we mnie bombe zegarową. Lepiej udaj się do specjalisty, bo to ci zniszczy życie, mój tato też jest nerwowy i impulsywny to bardzo przykre czasami. Nie pozwól aby przez ciebie cierpieli twoi bliscy. Rozmowy z psychologiem bardzo pomagają,zawsze to ktoś ''neutralny''