pomóżcie proszę

[Gość uzależniona1]

Jestem zrezygnowana,ja poprostu nie wierzę że to się kiedyś skończy...4lata anoreksji,ciągle szpitale potem ogromny przyrost wagi i kompulsywne objadanie się przez 2 lata następnie bulimia...kolejne 3 lata.Gwałtowny spadek wagi.Nie mogłam 7 lat zajść w ciążę,potem cud;rok po roku urodziłam chłopca i dziewczynke.Wróciłam do niskiej wagi.Życie z mężem tak mnie odbijało że lekarz zdiagnozował depresję.Zapomniałam dodać że od 10 lat mam natręctwa o których nigdy ze wstydu nikomu nie powiedziałam.Uzależniłam się od hazardu i alkoholu.Tak nienawidzę siebie że zadawałam sobie ból,raniłam sobie ciało w nocy we śnie nieświadomie...Cierpiałam a lekarka nie dała mi leków bo się bała.Nie spałam,W nocy oblewaly mnie poty i krzyczałam. Na wszystkich o wszystko.Straciłam siły do pracy,do życia...Napisałam list i chciałam odebrać sobie życie.Nie chciałam żeby dzieci które wymodlilam miały taką matkę.Psycholog namówiła mnie jeszcze raz na wizyte U psychiatry.Włączyła mi leki,poprawy nie było długo...ostatnio jest lepiej,dawke mam konską Mam siłę i energię ale są pojedyncze dni że czuję że to najlepsze rozwiązanie i że to kwestia czasu.Lekarz powiedział że odstawi mi leki jeśli dowie się że piję.Tak popijam samotnie i w ukryciu,znów zaczynam chodzę do por.uzależnien ale i to nie pomaga.Mam powiedzieć psychiatrze że piję?Powiedziała że odstawi mi leki i będę musiała zmienić psychiatrę.Już nigdy nigdzie więcej nie pójdę.MAm 30 lat i nie wierzę że ktoś mi pomoże.Nienawidzę jedzenia do dzisiaj,waże 45 kg,zachowania kompulsywne zamiast się wyciszyć nasiliły się,jestem uzależniona i na wszelkie możliwe sposoby niszcze sobie ciało i zadaję ból.Nie wiem czemu to piszę?Czy mam o tym powiedzieć lekarce.Co będzie gdy. Zistane bez leków.Czuję ze w tym momencie już nie jestem z nią szczera.Nie widzę nadzieji dla siebie,za dużo tego...

[Gość woombats]

...

[Gość uzależniona1]

Moderatorzy proszę o wykasowanie mojego postu tak jak bym nigdy go nie napisała.Nie mam ochoty czytać takich wypowiedzi jak poprzednia.Jestem w fatalnej sytuacji ale sama do tego doprowadziłam.Z góry dziękuję

[mgr Kamila Krocz]

uzależniona1, przede wszystkim powinnaś mieć świadomość, że łącząc leki z alkoholem bardzo sobie zagrażasz. To jest niebezpieczne dla Twojego zdrowia, a nawet życia, więc nie dziw się, że lekarz psychiatra powiedział, że odstawi Ci leki, kiedy dowie się, że pijesz. On po prostu wie, że w ten sposób możesz sobie poważnie zaszkodzić. Czy oprócz leków korzystasz z psychoterapii?

[Gość uzależniona1]

Pani Kami. Serdecznie dziękuję za odpowiedź.Wiem że nie mogę łączyć leków i alkoholu-wiem że muszę być szczera z psychiatrą ale bez leków już chyba nie przeżyje jednego dnia.Pani Kamilo moje dzieci(2 i 4 lata) mnie stracą.Chodzę do psychologa,wspaniałego psychologa który bardzo mi pomaga i który już uratował mi życie gdy byłam o krok od najgorszego.Ale moja historia nie ma końca.Przestałam się odchudzać,zaczęłam wymiotowac,przestałam wymiotowac-zaczęłam grać,potem alkohol,natręctwa... Szpitale 5 razy po 4-5 msc za każdym razem.Dzisiaj mam 30 lat i zwyczajnie jestem zmęczona.12 lat temu"wyszlam z anoreksji a do dziś jestem wielkim nic nie wartym potworem.Tego już nie da się zmienić,poprostu jestem nienormalna i tylko modlę się żeby moje ukochane dzieci były inne...wartościowe

[mgr Kamila Krocz]

uzależniona1, zdaję sobie sprawę, że Twój stan jest trudny i wymaga połączenia farmakoterapii i psychoterapii. Dobrze, że korzystasz z pomocy psychologa. Ale pamiętaj, że igrasz z ogniem, biorąc leki i pijąc alkohol. Jesteś młodą kobietą, masz zaledwie 30 lat. Mimo iż jesteś zmęczona nieustanną walką o "normalność", wierzę, że Ci się uda. Masz dla kogo walczyć - nie tylko dla siebie, ale też dla swoich maluszków. One na pewno chciałyby widzieć mamę szczęśliwą, uśmiechniętą, radosną, pełną życia i humoru. Przestań myśleć o sobie jako o nienormalnej. Jesteś chora, potrzebujesz pomocy. Nadużywanie alkoholu, zaburzenia odżywiania, natręctwa i inne problemy to nie "nienormalność", to choroby. Nie potrafisz konstruktywnie radzić sobie z problemami, ze stresem i uciekasz albo w nałogi, albo w alkohol, co tylko dodatkowo piętrzy problemy. Myślę jednak, że systematyczna praca psychoterapeutyczna plus Twoja silna wola i pragnienie zmiany dadzą oczekiwane efekty, na których Ci zależy. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

[Gość uzależniona1]

Pani Kamilo,walczę by już nigdy nie trafić do szpitala,ten rozdział zamknęłam 10 lat temu.Boję się że lekarz stanie się bezradny...Ja nawet biorąc mocne leki są momenty że posuwam się o krok do przodu,że marzę by zamknąć oczy,czuję że gdy odbiore sobie życie,już nie będzie ze mną problemów.Pracuje i kocham to co robię.Pani Kamilo praca i dzieci to sens mojego życia.Nikt z moich bliskich nie wie że;jak to Pani określa"choruje",nikt nie wie że w nocy popijam.Nikt nie wie że biorę leki.Jestem w tym wszystkim sama i nie widzę wyjścia z sytuacji.Wzięłam pożyczke o której nikt nie wie żeby spłacić długi za granie.Ponoszę konsekwencje,jestem odpowiedzialna ale jestem wyczerpana