Mam jakieś zaburzenia

[Gość takmamoddawna]

Mam taki problem.. Właściwie to ten "problem" mam od pewnego czasu.. Wstydze się wychodzić z domu.. Jeszcze jak jest zima to jest okej, bo jest ciemno, zimno, nic nie widać i ogolnie mało ludzi na ulicach.. Ale jak przychodzi wiosna i jest pogoda taka jak np teraz już się zaczyna - błekitne niebo, jasno już większośc dnia, więcej ludzi, lżejszy ubiór to ja zaczynam panikować. Zawsze to samo. Po prostu wstydze się siebie. Wstydzę się pokazywać ludziom.. Mam już 20 lat a to mi wcale nie przechodzi.. I nie to, że nie mam ręki, czy coś - nie mam trądziku, nie jestem otyła ani nic.. Ale mam w głowie, że nie wyglądam tak jak "powinnam" - nie jestem wysoka, długonoga, szczupła i piękna - jestem niska, krótkonoga i ogólnie.. Wiem, wiem strasznie płytkie, ale to nie jest tak że ja chodzę i o boże jak ja źle wyglądam, czy myśle o tym całymi dniami - nie.. Zresztą to nie chodzi tylko o wygląd, to chodzi o całokształt, o życie, o błędy, o samotność, o głupotę.. To po prostu jest ze mną zawsze.. Zawsze mam czapkę na głowie, zawsze wzrok wbity w ziemię.. I nie jest też tak, że ja jestem powieszchowna i oceniam wszystkich na podstawie wyglądu - tego nigdy nie robię. Szanuje wszystkich ludzi, uważam zresztą, że we wszystkim są ode mnie lepsi.. Pójście na jakąs zabawę, impreze w mieście jest dla mnie niewykonalne. Nie dałabym rady.. Jakoś w tamtym roku byłam na takiej imprezie w innym mieście i o mało nie rozwyłam się pod sceną,wśród ludzi - czułam się jak ktoś kompletnie niepasujący tam, ale patrzyłam na tych ludzi i czułam taką zazdrośc, że oni czują się swobodnie, bawią się, tańczą i ja też bym tak chciała a byłam na skraju załamania jakiegośi uciekłam do samochodu i zaczęłam płakać.. Co jest ze mną nie tak? Czy to kiedyś przejdzie?

[Gość unna]

Masz straszne kompleksy.
A ludzie są piękni dzięki temu, że są tak różnorodni, tak ciekawi przez tą różnorodność.
Liczy się wnętrze człowieka, jego osobowość, to przyciąga ludzi.
Liczy się też to, co o sobie myślimy, jakie sygnały wysyłamy otoczeniu.

Powinnaś udać się do psychologa, by pomógł ci zaakceptować samą siebie, by podniósł twą samoocenę, którą masz zaniżoną.
Jeśli nie, to poszukaj w internecie wskazówek jak się zmienić, zacząć się akceptować.
Pokochaj siebie, a ludzie też cię pokochają. Taką, jaka jesteś.

[Mgr Marta Osińska-Białczyk1]

Witam,

To, o czym piszesz, może być np. lękiem społecznym. Proponuję udać się na terapię, im wcześniej, tym będzie ona skuteczniejsza, a zaburzenie mniej pogłębione.

Pozdrawiam

[mgr Kamila Krocz]

takmamoddawna, podejrzewam, że masz niskie poczucie własnej wartości. Nieustannie porównujesz się do innych i stwierdzasz, że wypadasz gorzej od nich, co dodatkowo pogrąża Cię w kompleksach. Nie wierzysz w siebie, towarzyszy Ci mnóstwo wątpliwości, które podsycają lęk, w tym lęk społeczny. Uważam, że powinnaś skonsultować się ze specjalistą, który nie tylko będzie miał szansę Cię zdiagnozować, ale również zaproponuje odpowiednie leczenie, jeśli te okaże się konieczne. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

[Gość tttt]

Objawy jakby za dużo komputera.

[Gość zadużokomputera]

Za dużo komputera?

[Gość tttt]

Skutki psychologiczne i społeczne ZUI