Problem z seksualnością

[Gość Morcik95]

Dręczą mnie pewne pytania od dłuższego czasu.. Otóż mam problemy z okazywaniem uczuć i emocji(szczególnie w stosunku do płci przeciwnej). Zastanawiam się czy nie jest to związane z moją seksualnością. Gdyby nie moja przyjaciółka nawet nie zauważyłabym pewnie, że mam z nią problem nawet mówiąc o niej. Nie sprawia mi to przyjemności, a wręcz wprawia w zakłopotanie. Zazwyczaj szybko ucinam takie rozmowy lub w ogóle się na takie tematy nie wypowiadam. Boję się, że mogę mieć problem z masturbacją. Jako dziecko masturbowałam się co uważam za normalne. Najprawdopodobniej odreagowywałam w ten sposób kłótnie rodziców. Przyłapywano mnie na tym i karcono paskiem. Ze względu, że było to przyjemne uczucie nauczyłam się ukrywać się z wykonywaniem takich czynności. Przeraża mnie tylko fakt, że najprawdopodobniej nie miałam nigdy okresu latencji. Od dzieciństwa do dzisiejszego dnia nigdy uśpienia. Nie panuje nad tym. Często robię to mechanicznie tak jak w dzieciństwie po prostu, gdy jestem sama i chce się zaspokoić. Czy to jest normalne, że nigdy nie przeszłam wyciszenia tendencji i potrzeb seksualnych? Nie znalazłam nigdzie wątków na ten temat.
Nigdy nie byłam w żadnym związku. Próbowałam ale gdy druga osoba zaczynała się angażować mnie to potwornie irytowało. Nie umiem okazywać uczuć, a gdy robią to inne osoby doznaje uczucia sztuczności i zakłamania. Myślę, że sytuacje, które przeżyłam w przeszłości mogą mieć na to znaczący wpływ. Miałam tylko trzy doświadczenia seksualne. Gdy miałam około dwanaście lat koleżanka sprawdzała czy jestem bi. Wiem, że to patologiczne nikomu o tym nigdy nie wspominałam bo zbyt bardzo mnie to odrzuca. Dziewczyna przy mojej zgodzie zadowoliła mnie językiem. Choć pamiętam, że sprawiło mi to ogromną przyjemność do dziś nie akceptuje w sobie tego zachowania i traktuje je jakby nigdy sie nie wydarzyło. Drugi raz nastąpił, gdy miałam 15 lat . Upiłam sie do takiego stanu, że zrobiłam nieznajomemu chłopakowi loda i to w parku. Gdyby nie dotarły do mnie resztki rozumu pewnie przespałabym się z nim w tym miejscu. Na szczęście udało mi sie zareagować i sprytnie uciec. Staram sobie wmawiać, że w rzeczywistości nigdy do tego nie doszło. Ostatni raz wydarzył się ponad rok temu. W krótkim czasie poznałam chłopaka i w również krótkim czasie udało mi sie zakończyć tę znajomość. Dla niego była to miłość od pierwszego wejrzenia. Dla mnie zapomnienie i poddanie sie namiętności. Nie robiliśmy nic poza mizianiem sie. Gdyby nie moja nienawiść do własnego ciała w owym czasie pewnie bym sie z nim przespała. Cóż.. wynik moje życie seksualne to porażka. Chyba przez te wypadki odrzuca mnie od wchodzenie w jakiekolwiek związki. Czuje sie pogwałcona własną głupotą. Najzabawniejsze jest chyba to że z natury jestem bardzo nieśmiała. Pewnie nikomu przez myśl by nie przeszło, że mogłam robić takie rzeczy. Czy istnieje jaka kol wiek możliwość naprawy mnie?.

[Mrok]

Jasne, że jest taka możliwość. Wbrew pozorem wiele jest osób, które miały podobne problemy. Tylko musisz naprawdę tego chcieć. Dobrym rozwiązaniem byłoby pójście do seksuologa. Pewnie się wstydzisz, ale seksuolodzy to zwykle tacy ludzie, którzy słyszeli tyle zdumiewających rzeczy, że mało co mogłoby ich zadziwić. A tym, co mogłoby Ci pomóc w, że tak powiem, praktyce byłby odpowiedni chłopak. Dobry, wyrozumiały, wrażliwy. Taki, z którym poznałabyś się dobrze przed jakimkolwiek zbliżeniem. Godny zaufania na tyle, by mu opowiedzieć o tym wszystkim. Bo nie będzie związku bez szczerości. Radzę Ci rozejrzeć się za takim. I nie wątpić, że znajdziesz, bo jeśli zwątpisz to przestaniesz szukać i naprawdę Ci się nie uda. Daj szansę zbliżyć się do siebie - psychicznie przede wszystkim. A gdy już poznacie się dobrze i będzie wiedział, choćby mgliście, jaki masz problem z seksualnością, dopiero wtedy jest sens zbliżyć się cieleśnie.

[Gość Morcik95]

Dziekuje. Na pewno wezme sobie te rady do serca :)