Wyobrażanie sobie dramatycznych sytuacji

[Gość mamproblemproblem]

Mam taki problem ze sobą. Ostatnio zauważyłam, że większość czasu wyobrażam sobie, fantazjuje na temat dramatycznych sytuacji w których ktoś mnie krzywdzi, w których ja muszę kogoś ratować w domu, w których np ktoś podrzyna mi gardło.. I tu "ktoś" to najcześciej osoby z rodziny. Sprawia mi to jakąś radość wyobrazanie sobie tego. W moim domu zawsze były awantury, myśle ze w pewnym sensie uzależniłam się od tego szumu, tych krzyków i uczucia tego stresu, lęku. A teraz niby już mieszkam na stancji, ale wcale nie chce tam mieszkać, bo cały zcas wracam do domu.. Nie mogę znieść tego, że już jest "NORMALNIE". Że nie mam już tych dramatów, że nie przeżywam już takich rzeczy, że własciwie nic już mi nie zostało, że jak nie cierpie to własciwie mnie już nie ma. Pustka. Jedyne co powinnam teraz robić to uczyć się, siedzieć na stancji i tyle. A nawet tego nie potrafię. Nie mogę się odnaleźć. Nie wiem co mam robić ze sobą. Byłam u psychologa, u psychiatry ostatnio dostałam antydepresanty.. Ale mam wrażenie, że coraz gorzej ze mną.

[mgr Kamila Krocz]

mamproblemproblem, czasem trudno nauczyć się i odnaleźć się w "normalności". Do tej pory funkcjonowałaś w stresie, chaosie, lęku i chociaż masz świadomość, że tak być nie powinno, to jednak teraz odczuwasz pewną pustkę, którą nie wiesz, jak wypełnić, bo nikt Cię tego nie nauczył, nie pokazał, że normalność jest fajna. Nie jestem zwolenniczką łykania leków w tego typu sytuacjach. Tutaj nie cierpi Twój organizm, tylko masz bałagan w głowie. Potrzebujesz przede wszystkim psychoterapii, by uwolnić się z patologicznych, przemocowych zachowań, które wyniosłaś z domu rodzinnego. Pozdrawiam i życzę powodzenia!