Brak zainteresowania ze strony rodziców

[Gość acer128]

Witam, mam prawie 15 lat, uczę się całkiem dobrze, niedługo czekają mnie egzaminy. Staram się jak mogę chce trafić do dobrej szkoły i jakoś ułożyć sobie przyszłość. Wszystko byłoby dobrze gdyby nie rodzice... oprócz tego, że kiedy oni coś chcą albo ja potrzebuje pieniędzy to praktycznie nie rozmawiamy. Nigdy nie pytają co u mnie, jak w szkole, wszystko mają gdzieś. Od września z nauczycielami więcej rozmawiam, nawet tak "o niczym", czuje od nich większe wsparcie niż od rodziców. Nawet jak czasem próbuje pogadać to oni zmieniają temat i nawet mnie nie słuchają. Przyjaciół tez nie mam. Teraz wiekszosc w moim wieku to "gimbusy".czuje się strasznie samotnie, lubię to, ale czasem potrzebuje pogadać, zwierzyć się lub wysłuchać kogoś. Chciałbym się poprawić w nauce ale kompletnie nie mam motywacji, jeśli coś zrobię to tylko dla nauczycieli, bo oni we mnie wierzą. U kogoś jest podobnie? Nie wiem co mam robić.

[empiryczna]

Witaj acer128 ;)
Hmmm... skoro nie rozmawiacie to jest tylko jeden sposób. Ty spróbuj nawiązać kontakt. Na pewno są takie chwile, gdy można to zrobić. Opowiedzieć co było w szkole możesz przecież sam. Przy okazji możesz zadać jakieś pytanie typu: - a ty Mamo, Tato miałaś/miałeś kiedyś taką sytuację, zdarzenie? Z tego co piszesz wynika, że rodzice to raczej osoby z natury małomówne (chyba, że to ostatnio się zmieniło). Spróbuj sam wykazać trochę inicjatywy. Może to coś zmieni? Warto spróbować. I nie zrażaj się, gdy tak od razu się nie uda. Zakręć się trochę koło Mamy na przykład w kuchni - zaoferuj swoją pomoc i przy okazji coś zagadaj :) Zadawaj też pytania, może nie rozumiesz jakiejś lekcji - poproś o pomoc, skomentuj jakiś program telewizyjny, który Rodzice oglądają... A może zaproponuj niedzielny spacer? Nie za bardzo jest o czym rozmawiać gdy się nie spędza czasu razem...
Sądzę, że Twoi rodzice pewnie jak większość z dorosłych żyją w nieustannym stresie i kieracie. Otwórz się na nich i nie czekaj. A może zrób im kawę z własnej inicjatywy?
Piszesz, że gdy próbujesz rozmawiać zmieniają temat i nie słuchają... Co stoi na przeszkodzie, żebyś powiedział o tym co czujesz? Jak Ci z tym źle, jakie to trudne dla Ciebie?
Co do braku przyjaciół czy też kolegów, koleżanek: nie wiem dlaczego tak jest, ale może jesteś samotnikiem? W tej sprawie wiele zależy od Ciebie. Z pewnością ktoś taki istnieje! :) Szukaj, próbuj nawiązywać jakieś więzi z rówieśnikami. Nie wybrzydzaj, bo każdy jest jakiś. Daj sobie szansę aby znaleźć jakąś bratnią duszę.
Pozdrawiam serdecznie.

[Gość TailsDoll]

To odezwij się do nich, zainicjuj jakoś rozmowę.
I nie narzekaj że się tobą rodzice nie interesują- masz dach nad głową, utrzymują Ciebie, mogli równie łatwo powiedzieć "znajdź sobie dorywczą robotę i nie zawracaj nam głowy", a po kilku latach spakować Twoje rzeczy i wyrzucić Ciebie z domu

[mgr Kamila Krocz]

acer128, nie chcę usprawiedliwiać Twoich rodziców, ale próbuję też wczuć się w ich położenie. Najprawdopodobniej są zapracowani, mają mało czasu, dużo obowiązków i gdy wracają do domu, nie mają już sił, by tak zwyczajnie z Tobą porozmawiać. Oczywiście nie zauważają, jak wiele przez to tracą, bo tego nie da się nadrobić, a Ty bardzo potrzebujesz takich rozmów, ich wsparcia i zrozumienia. Skoro oni nie dostrzegają, że czas ucieka im przez palce, a ich dziecko oddala się od nich coraz bardziej, to spróbuj sam zainicjować rozmowę, opowiedz, co działo się w szkole, co było dla Ciebie ważne, co Cię zdenerwowało, zapytaj, co oni myślą o takich sytuacjach. Pretekstem do rozpoczęcia rozmowy może być zrobienie im herbaty do kolacji, by zobaczyli, że też się starasz, że zależy Ci na ich zdaniu, kontakcie z nimi. Mam nadzieję, że mimo zapracowania, Twoi rodzice znajdą czas dla Ciebie. A jeśli "podchody" się nie sprawdzą, mów wprost o swoich potrzebach. Czasem trzeba powiedzieć wprost, że wikt i opierunek to zbyt mało, by pokazać miłość rodzicielską, że oczekujesz rozmowy z własnymi rodzicami, którzy zdają się Cię unikać. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

[Gość Sha Sha]

moze spróbuj wieczorem przy kolacji z nimi pogadać ot tak, może zapytaj jak było w pracy? albo chcesz by gdzieś z Tobą poszli np na zakupy... daj im jakiś pretekst. Czasami rodzice mogą byc zabiegani, zestresowani i również samotni. Takie uroki bycia dorosłym, dlatego bądź wyrozumiałym