Brak chęci do życia i myśli o śmierci

[Gość magi27]

Mam ostatnio coraz gorsze dni nie chcę już się tak dalej męczyć najlepsze wyjście będzie samobójstwo.

[Gość uzależniona1]

Ja również żyje resztką sił,lekarka niie dają mi leków bo nadużywam alkoholu.Znalazłam siłę,poszłam di poradni uzależnien ale lekarka mówi że minęło zbyt mało czasu odkąd tam chodzę i nie da mi jeszcze leków.Nie? Trudno...ale żal będzie dopiero gdy nie wytrzymam,gdy polegne,gdy wypale się i spełnie dawno zamierzony plan.Czuję że robię wiele,przełamałam się i poszłam po pomoc ale jej nie dostałam.Marze... By umrzeć,gdy pomyśle że wtedy nie będzie Już nic,nie będę nic czuć...nic... To staje się jedynym,najlepszym rozwiązaniem

[franca]

mgr Kamila Krocz

magi27, ewidentnie wchodzisz w rolę ofiary, co fachowo nazywa się procesem wiktymizacji. Powinnaś o tym porozmawiać ze swoim terapeutą i oboje zastanówcie się, jakie mechanizmy możecie wprowadzić, by temu procesowi zapobiec. Czy oprócz psychoterapii korzystałaś z grup wsparcia?

Magi, a rozmawiałaś już o tym z terapeutką?
I czy mówiłaś jej o tym, co Ci te typy z policji i pomocy społecznej nagadały?

[Gość magi27]

Rozmawiałam z terapeutą o tym co mówili na policji i ogólnie inni z mcps .ale raczej nie dało to nic.

[Gość magi27]

A teraz znów mam takiego doła ze od kilku dni zbieram leki jakie się da aby się powiodła tym razem próba i wtedy oprócz leków również użyję zyletki aby tym razem nie próbowali mnie uratować

[Gość magi27]

Całe to zycie jest do dupy nie chce mi się juz żyć chcę umrzeć i na pewno to musi się udać bo już nie ma dla mnie pomocy .boje się wychodzić z domu boję się obecności obcych mężczyzn chcę zniknąć.

[franca]

magi27

Rozmawiałam z terapeutą o tym co mówili na policji i ogólnie inni z mcps .ale raczej nie dało to nic.

A co powiedział, generalnie, w porządku był? Myślę, że w Twojej sytuacji jedna rozmowa to za mało. Może trzeba ich przeprowadzić znacznie więcej, i dużo więcej czasu potrzebujesz? Jedna osoba z takim problemem jak Ty pisała tutaj, że potrzebowała co najmniej roku chodzenia na terapię, żeby zaczęła odczuwać jakieś efekty. Wiem, że łatwo mi mówić, ale może jedyne rozsądne rozwiązanie jakie mi się nasuwa to uzbrojenie się w cierpliwość...