Fatalne relacje z ludźmi

[Gość Pele]

Witam. Nie potrafię rozmawiać z ludźmi - zawsze się czuję jakby gorszy i czasem próbuję na siłę prowadzić rozmowę z nimi. Ogólnie czuję się sztucznie. Są tylko dwie bliskie od dziecka mi osoby, z którymi mogę mówić co myślę i/lub to co czuję - jak postrzegam świat. I jestem wówczas spontaniczny, również gniewny, radosny - jestem sobą. Nic nie muszę. Niestety z większością ludzi mam tak fatalne relacje - nawet gdy idę pograć w piłkę czuję się fatalnie. Nie wiem co powiedzieć a jak powiem to nie brzmi to wiarygodnie. Nie wkurzę się, nie zaśmieję, ani nic. A kocham sport i tym bardziej ciężko mi z tym żyć. Jakby było brak harmonii między tym kim jestem naprawdę, a tym jaki jestem na zewnątrz. Przynosi mi to swoiste cierpienie, brak możliwości realizowania się w pasjach, zawodowo itp.

[mgr Kamila Krocz]

Witaj Pele!

Niestety, drogą wirtualną nie da się określić, co jest przyczyną Twoich kiepskich relacji z ludźmi i źródłem trudności podczas rozmowy z innymi osobami. Przyczyn może być wiele, między innymi niska samoocena, autokratyczne wychowanie w rodzinie, kompleksy, zaburzenia osobowości itp. Jeżeli czujesz dyskomfort podczas spotkań z ludźmi, odczuwasz dyskomfort, nie możesz się przez to czuć swobodnie i rozwijać się tak jakbyś tego oczekiwał, najlepiej skonsultować się ze specjalistą - psychologiem, terapeutą, psychiatrą. Jeżeli lekarz nie znajdzie żadnego klinicznego uzasadnienia dla Twoich problemów, odeśle Cię do psychologa albo terapeuty. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

[Gość Pele]

Droga Pani Psycholog..Gdyby się okazały to zaburzenia osobowości. Jak je wyleczyć, skoro nie potrafiłbym być taki jaki jestem przy lekarzu i ten by mnie nie zrozumiał? Ogólnie wydaje mi się, że te zaburzenia to coś strasznego, gdyż człowiek nie potrafi się otworzyć i pokazać siebei w sposób wiarygodny i tym samym swoich problemów, swojego spojrzenia na świat, życie, ludzi itp. Gdyby mój przyajciel był psychologiem toi ok -- wszystko bym mu powiedział tak jak to czuję i widzę. Nie musiałbym się wysilać. Ale przy psychologu to się zamknę w sobie i jak już coś powiem to ledwo co z siebie wydudnię - i jak zwykle co mnie boli - ludzie wtedy mnie biorą za jakąś ciamciaramcię, sympatycznego ale cichutkiego, słabego chłopaczka. A taki nie jestem naprawdę, gdyż potrafię być nerwowy, baardzo przekorny, spontaniczny, ciekawski, niecierpliwy itp. A przy większośc i ludzi te moje cechy zanikają. Więc ostateczne pytanie - jak lekarz ma mi pomóc jak nie zobaczy mnie prawdziwego tylko zamkniętego w sobie cichego, sympatycznego, 'chłopca'?!

[mgr Kamila Krocz]

Pele, jeżeli trudno Ci o sobie mówić w obecności kogoś, kogo nie znasz, bo wypadasz wtedy niewiarygodnie, to podczas wizyty u lekarza możesz przeczytać to, co wcześniej napiszesz o sobie. A piszesz całkiem nieźle, zrozumiale, obrazowo, składnie. Możesz nawet wydrukować te wiadomości, które napisałeś tutaj na forum, z tymi wątpliwościami, pytaniami, które tutaj zamieściłeś. Po prostu je wydrukuj i przeczytaj albo daj do przeczytania lekarzowi. Tak też niektórzy robią i naprawę nie ma się czego wstydzić. Nie wiem, czy akurat cierpisz na jakieś zaburzenia osobowości, a tych jest wiele (osobowość lękliwa, zależna, chwiejna emocjonalnie itd.). Więcej o zaburzeniach osobowości możesz przeczytać tutaj: Zaburzenia osobowości. Uważam jednak, że jeżeli cierpisz, czujesz się w jakikolwiek sposób "niedostosowany", "nieadekwatny", to nie ma sensu się męczyć, tylko pozwolić sobie pomóc i skorzystać z pomocy specjalisty. Pozdrawiam!

[Liljana]

Hej,
Może to jest kwestia tego, że bardzo stresują cię spotkania z ludźmi, bo boisz się jak Cię odbiorą? Nie masz czasem za niskiego poczucia wł. wartości?? Nie miałeś w zyciu jakiegoś wydarzenia, które bardzo przeżyłeś, a moze coś przezywasz nadal?
Na pewno podczas jednego spotknia nie uda się rozwiązać tego problemu, ale nie wykuczone, ze juz od 1 spotkania możesz poczuć się lepiej, a nei dowiesz się, póki nie sprobujesz...Pomoc psychologiczna jest też darmowa, np. na każdej uczelni jest, czy tez nawet w przychodniach uniwersyteckich (jak jestes mlodszy- bo chyba nie podałes swojego wieku) nic straconego. W każdym większym mieście tez można skorzytać darmowo z pomocy psychologa. Ważne, żeby to był dobry psycholog...

[Gość pele]

Byłem u psychologa 5 miesięcy temu - straciłem mnóstwo kasy ( chodziłem przez miesiąc ) i babka mnie w ogóle nie rozumiała. I sam siebie też nie rozumiałem. To był koszmar, zawsze jak od niej wracałem - to do siebie w myślach gadałem, albo też i na głos teksty typu - że to jakaś paranoja itp. Po prostu jakbym odzyskiwał siebie. Przy niej się zablokowałem. Chyba dla mnie to był kiepski psycholog.