przyczyny braku mężczyzny, zmęczenie, samotność

[Gość czytelniczkaforum]

Hey wszystkim,
Chciałam trochę się wyżalić i po cichu liczę na jakąś poradę.
Otóż: mam 26 lat, aktualnie pracę w wyuczonym zawodzie (ale jeszcze niepewną)- nie jest nawet zła.
Czuję się już od paru lat zmęczona, mimo iż nie mam depresji i fizycznie też jestem zdrowa. Różnie to bywa, ale przytłaczają mnie problemy-m.in. czuję się trochę samotna, a ponieważ trwa to już dłuższy czas to nie wiem czy wogóle jeszcze znajdę siłę na znajomości itp. (może troche chaotycznie piszę), chodzi mi o to, że w pewnym momencie życia relacje z ludźmi zaczęły się u mnie psuć. Ogólnie: było to związane ze stresem. Sama unikałam ludzi i spotkań towarzyskich. Kiedyś miałam i dobre koleżanki i przyjaciółkę i nawet chłopaka. Teraz..jest o tyle gorzej, że większość już zalożyła rodziny, nie ma już takiego kontaktu, a ja od dawna już nie byłam w żadnym związku. Brakuje mi radości z tym związanej. Wiem, że to tylko cząstka życia, ale tak zastanawiam się czy właśnie ten brak energii nie jest też tym spowodowany. Pozanałam kilka osób przez internet, zwłaszcza na forach- ale te relacje są tylko takie doraźne i właściwie to nie jestem z nich zadowolona: egoistka, krętacz nie dotrzymujący słowa itp, jest jeszcze jeden młodszy chłopak, który ubzdurał sobie nie wiadomo co i czeka aż się spotkamy...czyli chyba nigdy. Nie mam odwagi (albo też jestem mało zdecydowana) aby przestać się tez tak odzywać, chociaż, ja tego od ludzi doświadczyłam.
Jedyna moja rozrywka..to ludzie w pracy (chociaż wszyscy trochę albo dużo starsi ode mnie) oraz dzieciaki którym udzielam korków. Lubię to i w sumie sprawia mi to przyjemność, ale bardzo bym chciała spędzić np. sylwestra chociażby na kanapie ze znajomymi, pojechać z kimś bliskim na wakacje czy chociażby na weekend za miasto.
Wczoraj też wpadł mi do głowy pomysł z ..psem. Kiedyś miałam 2 i poświęcałam im sporo uwagi, ale obecnie jak nie bardzo czuję się na siłach, boję się, ze bym zaniedbała.
Dlaczego prawie wszyscy wokół mogą odnaleźć bratnią duszę, fajnego faceta a ja nie...wydaje mi się, że niektórym "wpadam w oko", akurat wydaje mi się, że mój wygląd jest ok, tylko jak mnie się też spodoba facet to mimo iż jestem gaduła to robię się nieśmiała i ..wiadomo. Łatwiej jest jak chłopak od razu sam zagada, a tak to stwarza się taka napięta atmosfera. Ok, nie będę już przynudzać, jak macie jakieś spostrzeżenia- z góry dzięki.

[Gość sweetsamcook]

a może dotarło do ciebie, jak beznadziejna większość facetów jest, a na spotkanie reszty raczej nikłe szanse.
bardzo ciężko spotkać kogoś kto by odpowiadał nam charakterologicznie w 90 proc., czyli na zadowalającym poziomie.
takie życie :)