Mam dość tego życia

[Gość ja-załamany]

Nie mogę sobie poradzić z życiem mam35 lat i od długiego czasu myślę o tym żeby skończyć je szybciej, nie daje sobie rady z szybkością z jaką kręci się ten świat.

[Gość Daria to ja]

z czym sobie nie dajesz rady, co jest nie tak? opowiedz cos wiecej

[Gość ja-załamany]

Cóż nic mi nie wychodzi wszystko je s złe nie mogę znaleść sobie miejsca już nie wiem czego chcę spać nie mogę mam 180 cm wzrostu i waga 64 kg utrata pracy jeszcze moją depresje pogłebiło

[Gość Daria to ja]

utrata pracy to kiepska sprawa ale to nie powód zeby rezygnowac z zycia, przez chwilowe trudnosci i niepowodzenia nie rezygnuj z tego co moze Cie spotkac w przyszlosci. Nie masz bliskich wokół siebie którzy mogli by Cie wspierac w tym trudnym dla Ciebie okresie? Rozgladaj sie za nowa praca nie poddawaj sie. Jesli masz depresje idz do psychologa, jesli zarejestresujesz sie w UP bedziesz mial ubezpieczenie i mozesz skorzystac z bezplatnej wizyty. Z kazdy sytuacji jest wyjscie tylko czasem wydaje nam sie nierealne bo nie wierzymy w siebie. Jestes mlody, wysoki na pewno przystojny, praca i sukcesy to czesto szczescie a ze szczesciem raz na wozie raz pod wozem ale nie rezygnuj z niczego, jak cos nie wychodzi, to na przekor wszystkiemu walcz o to. Czasem brakuje sil dltego warto isc do psychologa, ale nie poddawaj sie. Zycie jest piekne, zobaczysz ze za pół roku czy rok problemy znikna i ze zapomnisz o tej sytuacji. Napisz co z Twoimi bliski masz rodzine? przyjaciół?

[Gość ja załamany]

Mam fajne mieszkanie prawie skończone każdy kto nas odwiedzi mówi że super ale mi to już nie sprawia radości nic już mi nie sprawia radości. Po prostu życie jest już nudne i nie sprawia mi radości. Nie wiem sam wszystko jest złe wszystko czego się dotknę to się w gów.... obraca. Leczyłem się u psychologa jakieś dwa lata temu ale to wszystko wraca. mam wrażenie jakbym mieszkał na bezludnej wyspie

[Gość ja załamany]

Mam rodzinę ale tylko na zdjęciach. od wszystkich się odwracam nawet nie potrafię poprosić ich o pomoc

[Gość ja załamany]

nie umiem już patrzeć ludziom w twarz jak rozmawiam to unikam spojrzenia unikam wszystkich

[Deanerys]

A jak miałeś pracę to było inaczej?

[Złośliwa]

skoro masz rodzinę to może czas najwyższy z nią porozmawiać, dlaczego się od nich odwracasz, może własnie przez to czujesz się jak na bezludnej wyspie? Może spróbuj wyjść do ludzi, odetchnąć trochę i przestać mysleć... Bo wiesz jak cżłowiek za dużo czasami myśli to do złych wniosków dochodzi. Może za bardzo wziełeś do siebie to, że straciłeś pracę. Ja rozumiem praca jest ważna ale nie możesz się załamywać. To, że ją straciłeś to wcale xle o tobie nie świadczy, w dzisiejszych czasach praca jest tak niepewna że jej utrata nie opisuje czlowieka. moim zdaniem powinieneś może gdzieś wyjechać, odpocząć i nabarać świeżego spojrzenia na niektóre sprawy. Ja wierze że jeśli los zamyka drzwi to otwiera okno, zawsze jest jakaś nowa możliwość...