Strach

[Gość Strach]

Witam,

Mam 27 lat, nie wiem jak sobie z tym poradzić. Aby podjąć pracę muszę wyjechać na miesiąc na szkolenie i tu się pojawia problem. Szkolenie jest daleko i na odludziu. 

Nie będę mogła przyjechać w każdej chwili albo nawet na weekend.  Strasznie boje tam jechać.  Nawet jak jechałam z kimś to już po 2 dniach chciałam wracać. A tu rozłąka na tyle dni. Chyba nie przeżyje tam. Do szkolenia mam jeszcze trochę czasu a już mnie mdli i nie mogę jeść i strasznie płakać mi się chce. Jestem bardzo przywiązana do rodziny i do domu. Wiem że muszę wychodzić ze strefy komfortu żeby coś osiągnąć. Poznawanie ludzi i podrozowanie otwiera nasz umysł. Jako dziecko też nie podróżowałam i może przez to nie jestem taka obyta.  Mój strach czasem bywa czasem paraliżujący. Już czuję że zamknęłam się w sobie. Nie mam ochoty na rozmowy i najlepiej bym leżała pod kocem.  Tłumie ten strach w sobie. Jest to straszne uczucie. 

Tak samo mam gdy mam iść na randkę, zaraz mi niedobrze, najlepiej bym uciekła. Wychodzę na dziwaka bo na randce nie mogę nawet kensa przełknąć i udaje że nie mam ochoty na jedzenie. Czasem rezygnuje z randek żeby nie czuć ten strach. Z tej pracy też bym najlepiej zrezygnowała, bo już się boje, że nie poradzę sobie w niej. A przez stres często nie myślę logicznie. Widać już że szef gbur i nie ma dobrej opinii. Miałam raz taka pracę gdzie się stresowałam bardzo to po okresie próbym zrezygnowałam. Teraz jest ciężko o pracę więc muszę podjąć to wyzwanie. Bo fajnie by było za co jeść.

Wiem że najlepszym rozwiązaniem byłoby pójście do psychologa, ale nie nie stać, a po drugie muszę szybki sposób jakoś chociaż w mniejszym stopniu wyeliminować strach do tego szkolenia.

Macie jakieś rady jak sobie poradzić? Albo chociaż jakiś dobrym słowem mnie pocieszycie. Jestem załamana. 

[Gość Abstynent]

Alkohol doraźnie pomaga

[Gość ka-wa]

Do psychiatry się wybierz, dostaniesz pewnie jakiś lek uspakajający i skierowanie do terapeuty, ale terapia to dla Ciebie długi proces, więc od ręki w niczym Ci psycholog nie pomoże. 

Godzinę temu, Gość Strach napisał:

Jestem bardzo przywiązana do rodziny i do domu.

Za bardzo i tu też masz dużo do przerobienia z psychoterapeutą. Szkoda, że tak późno pomyślałaś, że potrzebna Ci jest pomóc.